Ben je onzeker bij het vrouwen aanspreken? Of nog erger, door de vele twijfels over jezelf als man, kom je er nooit aan toe om vlot nieuwe contacten te leggen? Sommige mannen noemen het ‘approach anxiety’, ik benoem het simpelweg in het Nederlands: belemmerende onzekerheid.
Een bloglezer plaatste een waardevolle reactie bij het artikel over vrouwen aanspreken op straat:. Flirten op het werk lukt hem wel, maar wanneer hij niet op de werkvloer is… Zie hier zijn reactie met vraag:
Dat van dat zelf-sabotage dat herken ik heel goed. Ik heb werk waarbij ik dagelijks met de trein en bus moet reizen en ik alleen tijdens het reizen dus al omringt word door heel veel vrouwen. Af en toe heb ik de moed om een gesprekje aan te knopen en in de lichaamstaal van de vrouw denk ik dan al snel desinteresse te herkennen. Ik geef ‘t dan op. Ga dan een beetje op mijn mobieltje internetten of zo.
Het gekke is dat ik op mijn werk – ik werk in een winkel – met klanten altijd hartstikke leuke gesprekken heb. En ook flirts. En ik heb dan niet dat gevoel van desinteresse. Dat gevoel zit daarom neem ik aan in mijn hoofd. Het is mijn onzekerheid.
Maar hoe kom je daar vanaf? Als ik gewoon mezelf dwing om heel veel vrouwen aan te spreken dan raak ik dat gevoel dat ik niet interessant genoeg ben voor een leuk gesprekje niet kwijt.
Misschien leg ik er teveel druk op, maar als je jezelf moet dwingen om vrouwen aan te spreken dan doe je dat automatisch. Want als ik het niet doe dan voel ik weer dat gevoel van had ik maar….
Een goede vraag; hoe om te gaan met onzekerheid tijdens het aanspreken?
Er kan werkelijk desinteresse zijn
In je reactie geef je aan dat tijdens het aanspreken de vrouw nog wel eens desinteresse toont met haar lichaamstaal. Is dat erg?
Nee, dat is prima en hoeft zelfs geen reden te zijn van je onzekerheid. Laten we vooral realistisch blijven: (meer…)
