Liefdesverdriet verwerken

Tijd om sneller je liefdesverdriet te verwerken! Want het is uit, de relatie is over. Een feit dat maar moeilijk is te bevatten. Het slechte nieuws kwam onverwacht, de herinnering is nog vers. Je bent overvallen door hartverscheurende liefdesverdriet, je hebt een gebroken hart! Nu pas weet je hoeveel je ècht om je ex-vriendin geeft; precies zoals in de tekst van het lied: “Een man weet pas wat hij mist, als zij er niet is.” (De Dijk)

Hoe komt het dat liefdesverdriet zo slecht voelt? Ontdek de oorzaak van hartzeer en je zult je beter door de moeilijke periode heen slaan. En je krijgt vandaag ook belangrijk advies zodat je versneld je liefdesverdriet kunt verwerken.

Waarom is de relatiebreuk zo ingrijpend? Wat maakt liefdesverdriet zo zwaar?

Liefdesverdriet is van chemische aard

De emotionele pijn van onverwerkt liefdesverdriet wordt voornamelijk veroorzaakt door de disbalans van stoffen in het lichaam (serotonine, dopamine en endorfine, etc). Op zich voelde je je al tot haar aangetrokken tijdens de relatie. Maar het kan nog veel erger…

Juist wanneer de relatie onvrijwillig wordt verbroken, worden die chemische stoffen die aan romantische gevoelens bijdragen groter. De breuk maakt het verlangen naar je ex-vriendin niet minder maar juist sterker.

Gevolg: je blijft bijna obsessief aan haar denken, je kan haar maar niet vergeten en elke dag staat in het teken van het gemis van je ex-vriendin.

Liefdesverdriet is van tijdelijke aard

Gelukkig gaat je liefdesverdriet over. Je lichaam zal de disbalans zo snel mogelijk opheffen, het heeft slechts tijd nodig. Tot die tijd moet je het vertrouwen hebben dat je in een moeilijke maar tijdelijke fase zit.

Wanneer je liefdesverdriet hebt is het moeilijk om te geloven in beterschap omdat je gevoelsmatig nog diep in de put zit. Het akelige gevoel is zo omvattend, je kunt het moeilijk anders zien.

Maar houd hoop! Ik spreek uit zowel eigen ervaring als uit de ervaring van mijn cursisten die liefdesverdriet hebben gehad: gun jezelf tijd om je liefdesverdriet te verwerken en je zult je absoluut beter gaan voelen.

Versneld je liefdesverdriet verwerken

Wil je je zo snel mogelijk beter gaan voelen? Natuurlijk! Sla mijn advies dan niet in de wind ook al staat je hoofd er niet naar: doe aan sport.

Door de koude sensatie van hartzeer heb je waarschijnlijk de neiging om in bed te blijven liggen en zo min mogelijk uit te voeren; voor het gevoel is iets doen toch weinig zinvol. Maar je kunt je liefdesverdriet sneller verwerken juist door lichaamsbeweging.

De voordelen van sporten:

  • Sport verbetert je zelfbeeld; die heeft een knauw gekregen door de relatiebreuk.
  • Je kunt sportieve doelen stellen en er naar toe werken; het vergroot je zelfvertrouwen en het gevoel van eigenwaarde.
  • Sport verzet je gedachten; doorbreek de eenzijdige focus op je ex-vriendin.
  • Door de lichamelijke inspanning maakt je lichaam stoffen aan die de disbalans van chemische stoffen opheft.

Sport dus zoveel als je kan, voorlopig liefst elke dag. Het helpt echt.

En ik wil graag weten wat jouw ervaringen zijn met liefdesverdriet. Heb je het nooit ervaren of heb je vaak last van hartzeer? Wat doe jij om je door de moeilijke periode heen te slaan? Plaats je reactie hieronder…

Gerelateerd:

  • Ex-vriendin terug – Wil je je Ex-Vriendin Terug? (104)
    Geregeld ontvang ik vragen van mannen met liefdesverdriet over hoe je je ex-vriendin terug kunt krijgen. Deze ex-problematiek komt veel voor, óók bij mannen die goed zijn in het Veroveren van vrouwen. Niet voor niets heb ik […]
  • Onverwerkt liefdesverdriet – Het Gevaar van Onverwerkt Liefdesverdriet (71)
    Heb je het aantal reacties gezien bij het artikel ‘Liefdesverdriet verwerken’? De teller staat op het moment op 137 reacties! En geregeld komen er reacties bij... Niet alleen van mannen met liefdesverdriet, ook van […]
  • Relatieprobleem: niet meer verliefd (24)
    Herken je dit relatieprobleem: de verliefdheid is vervlogen. Dan kan de relatie op losse schroeven staan! Belangrijk probleem om zo snel mogelijk op te lossen zodat jullie de relatie kunnen redden. Wat er vervolgens […]
  • Ex-vriendin – Het Gevaar van je Ex-vriendin (21)
    Zo af en toe blog ik over het behouden van een goede relatie en hoe je eventuele relatieproblemen oplost. Zie hier de vraag van een cursist die ik een tijd geleden ontving. Onder andere door zijn ex-vriendin wordt zijn huidige […]
Liefdesverdriet – Sneller je Liefdesverdriet Verwerken
Trefwoorden:         

276 reacties op “Liefdesverdriet – Sneller je Liefdesverdriet Verwerken

  • Liefdesverdriet, hartzeer of verliefdheid het maakt emoties in je los… Gek hoor terwijl verliefdheid geen emotie is…. mmmm.

    Maar goed, ik heb er al veel mee te kampen gehad, verliefdheid en liefdesverdriet…

    Het gene wat ik doe is om het om te zetten naar een positief iets, en dat doe ik door middel van muziek te maken… Er zijn zoveel liedjes gemaakt over de liefde, en het aanvoelen daarvan, dat ik trots ben op mezelf, dat ik het aan voel en dat ik het kan omzetten naar muziek….

    Ik ben geen Marco Borsato, maar ik voel zijn muziek wel aan….

    Ik ben gewoon blij dat ik die emoties heb, en met Victors E-cursus leer ik wel waar het om draait als je alleen maar vrouwen wilt veroveren… (sorry Victor 😉 )

  • Bedankt voor je reactie.

    Als je alleen maar vrouwen wil Veroveren? Dat werkt niet goed. Het gaat om een algehele aanpak in het leven (Overvloed-concept). Dat maakt dat je vanzelf succes aantrekt en een goed liefdesleven krijgt…

  • Kom zelf net uit een relatie van 5 jaar vandaan, ben nu 22, dus dat is wel een redelijk inbreuk op je leventje als je vanaf je 17e al ‘gewend’ bent een relatie te hebben.

    In het begin had ik het er totaal niet moeilijk mee omdat ik het zelf ook uitgemaakt hebt, een maandje later begon ik spijt te krijgen maarja ik wilde ook niet terugrennen naar het veilige gevoel van m’n ex-vriendin zonder slag of stoot, dus ging ik afleiding zoeken. (heb het wel geprobeerd via internet, ja erg hé ik weet het, en ben min of meer afgewezen, achteraf wel beter ook!)

    Sporten heeft erg geholpen voor me, zorgde voor afleiding, ik voelde me DIRECT beter en nu een maand later zie ik nog leuke resultaten ook die mijn zelfvertrouwen weer een boost geven op hun beurt!
    Ook heb ik lekker wat overuren gemaakt op t werk en weer een verse opleiding opgepakt, tevens ben ik weer volop bezig met m’n hobby’s waar mijn ex zich soms wel eens aan kon gaan ergeren.
    Zodoende voelde ik me al snel weer op en top en ben ik me eens gaan verdiepen in de geheimen van vrouwen veroveren, ben nu bezig met de gratis e-cursus, welke overigens best leuk is om te volgen, en ben ik iedere dag lekker aan het rondneuzen op deze website en lees de ervaringen van andere mensen.

  • @ Fabian

    Het is fijn om te gaan sporten, zo maak je goede stoffen aan om er door heen te komen. En er zijn zo veel vrijgezelle vrouwen die smachten naar een man zoals jou…

    Eigenlijk is liefdesverdriet een nare ervaring, het is balen dat je vriendin uiteindelijk toch niet zo om je geeft zoals je dacht. Je voelt je zo nutteloos op dat moment en je hebt nergens zin in. Je denkt de hele tijd aan de leuke momenten en je krijgt het niet uit je kop. Je wilt bij haar zijn omdat je weet dat het niet meer gaat.

    Ik heb geleerd dat je die afleiding nodig hebt om het te verwerken, ik ben veel gaan sporten en veel met m’n hobby’s bezig. Ik merk dat het de liefdesverdriet sneller doet verdwijnen en je ego een steuntje in de rug geeft… Kan jullie vertellen wat ik uit deze ervaring heb geleerd. Dump nooit een vrouw, dat merk je als je het zelf mee maakt wat het met je doet. Dumpen is zo respectloos. En word gewoon niet te snel verliefd en filter haar goed. Ik ben er sterker door geworden en het heeft me gestimuleerd nog beter m’n best te doen.

  • @ Fabian,

    Bedankt voor je eerste reactie; deze stimuleert andere mannen om (extra) te gaan sporten als ze flink last hebben van liefdesverdriet.

    Op zichzelf kan het verbreken van een relatie al zwaar zijn; ongeacht of je het zelf hebt uitgemaakt of niet. Nu was de relatiebreuk extra zwaar omdat het je eerste langdurige relatie was. Gelukkig ben je verder gegaan, ondanks de verleiding van vertrouwdheid en het veilige gevoel.

    Hopelijk laat je vaker iets van je horen op mijn blog…

  • Iemand kan het ook uitmaken omdat je heel veel om die persoon geeft.Ik heb net gebroken met mijn vriend we waren bijna 2 jaar samen. Ik weet sinds een 3 tal weken dat ik ongeneeslijk ziek ben en ik worstel sinds dan met hoe het verder moet. Mijn vriend wil nooit over mijn ziek zijn praten, omdat het te moeilijk voor hem is. Ik begrijp hem wel maar daar helpt hij mij niet echt mee, vandaag wou ik praten maar het is verkeerd afgelopen, ook al wou ik hem los laten het doet ontzettend pijn. Ook al was onze relatie niet echt zoals het moest zijn, het bewijs is er nu want als de liefde intens en wederzijds is zouden we dit kunnen overleven hebben.

  • Ik herken mezelf hier toch ook in. Half jaar een vriendin gehad en het ging uit omdat zij meer hield van mij als vriend, terwijl ikzelf andere gevoelens had. Dikke deuk in mezelf vertrouwen en de “bekende” verschijnselen, nergens zin in geen eetlust je noem het maar op. Dit heeft 4 dagen aangehouden.

    Op een of andere manier ben ik op internet gaan zoeken en kwam wat tip sites tegen waaronder deze site. Ben toen na gaan denken waardoor nou mijn relatie stuk was gelopen en kwam tot ontdekking dat mijn zelfvertrouwen 3keer niks is.

    Daardoor ben ik specifiek gaan zoeken op zelfvertrouwen en ben woensdag begonnen met een zelfvertrouwen “boost”. De mensen op mijn werk aangesproken die ik normaal niet durfde aan te spreken en heel even snel gesproken. Daardoor voelde ik dat ik vrolijker werd en me zelfvertrouwen groeide met de minuut.

    Dacht het kan nog gekker en ’s avonds in de supermarkt en bij de kapper onbekende vrouwen aangesproken en gezellig wat gepraat. Je moet gewoon doorzetten een paar leuke dingen in je achterhoofd houden en gewoon testen in de praktijk. bijv de 3seconde regel deze helpt mij op het moment super al is het maar om alleen hoi te zeggen je heb wat bereikt.

    Vanaaf lekker stappen met een maatje en is kijken wat de avond zal brengen.

    Al heb je liefdesverdriet je moet positief blijven, je heb geen handvol maar een wereld vol met vrouwen!!!

  • @Nancy,

    Mijn mening:

    Als jouw vriend niet met je kan en wilt praten over jouw ziekte, dan moet ik zeggen dat jou NIET waard is. Een echte vriend gaat door dik en dun. En juist in jouw geval nu je hoort dat je ziek bent, zou hij een extra steun voor je moeten zijn. In jouw geval lijkt het wel een erg oppervlakkige liefde geweest te zijn.

    Wat kan het mij schelen als ik ECHT gek ben op een vrouw bent en ik hoor op een gegeven moment dat ze ziek is of zelfs voor een gedeelte invalide lijkt te zijn of dat ze van alles mankeert? Dan juist bewijst het hoe sterk de liefde werkelijk is. In dit geval zou de band juist sterker moeten zijn.

    Het is naar mijn gevoel beter dat je hem nu maar los gelaten hebt, vooral zoals je aangeeft dat de relatie niet helemaal was zoals het moest zijn. Vroeg of laat zou het toch afgelopen zijn. Het zal in het begin even moeilijk zijn, maar srtraks als je terug kijkt zal je zien, dat jouw beslissing juist is geweest. Er zijn gelukkig ook type mannen die jou wel willen zoals je bent. Een man die echt wat voor jou voelt, zal meevoelen wat jou beweegt.

    Sterkte dame.

  • @ Nancy

    Ik snap jou vervelende gevoelens erg goed en je kunt gewoon ook ff niet het gezeik gebruiken van een ruzie in je relatie, dus die keuze is snel gemaakt… Hij zal echt wel om je gegeven hebben, alleen hij weet ook niet hoe hij met de situatie om moet gaan natuurlijk. Hij kan alleen luisteren en het begrijpen. En dat is het enige wat hij kan.. Ook hij lijdt eronder zodat het z’n sociaal leven en zelfvertrouwen gaat beïnvloeden… In zo’n situatie kun je beter een leuk contact houden en bij hem je hart luchten… Als je dat tenminste wilt!

    Wens je veel sterkte

    Liefs mick

  • Bedankt alvast voor de bemoedigende reacties, dit doet echt deugd.

    En inderdaad Dirk,de relatie was erg oppervlakkig besef ik nu. Het draaide enkel om hem, dat bleek gisteren ook nog maar eens. Luisteren heeft hij nooit gedaan, hij wuifde alles wat ik zei steeds weg met: “we zien wel als het zo ver is”. Wat moest ik daar nu mee?

    Moest hij alsnog echt geluisterd hebben en/of steun gegeven hebben, zou ik er alle begrip voor gehad hebben. Op 1 jaar tijd heeft geen enkel keer met mij mee op doktersbezoek of hospitalisatie mee geweest, telkens was de reden: ik ben te moe, voel me niet goed, niet nu enz…

    Ik weet dat ik met deze beslissing goed heb gedaan, ongeacht de pijn die het mij doet en het feit dat ik me zorgen maak, want een echt stabiel iemand is hij niet. Tijd heelt alle wonden is het niet? En inderdaad, een sterke schouder is waar ik behoefte aan had, maar jullie reacties doen me goed.
    Thanks
    Liefs Nancy

  • @Nancy,

    Fijn dat je dit alles met ons wilt delen en dat het goed voelt dat we je zo kunnen bemoedigen.

    Nu ik dit alles lees, is mijn overtuiging nog steeds groter, dat je de juiste beslissing genomen hebt. vooral als ik je tweede alinea lees, bewonder ik je geduld en was verbaasd dat je dit alles zelf in je eentje hebt moeten verwerken en beleven. Heel sterk van je.

    Deze tijd is moeilijk voor je. Mijn advies is:
    – Ten eerste: Schrijf symbolisch een brief naar je vriend waarin je allemaal vertelt wat je allemaal voelde en waarin je tekort voelt geschoten. Lees het daarna hardop voor jezelf voor. Dit is heel moeilijk en veroorzaakt heel veel emoties. Stuur hem dan NIET naar je vriend, maar vernietig daarna deze brief. Dit is goed voor de verwerking van jouw gekwetste gevoelens.
    – Probeer daarna zoveel mogelijk afleiding te zoeken in deze periode, zoals hobby’s.
    – Zoek familie, kennissen of sport,- of dansclubs op, waar je ook in contact kan komen met andere mannen. Je zult zien dat er ook spontane mannen zijn die heel zelfverzekerd en actief kan optreden en….. zelfs meeleeft met jouw situatie.

    Tijd heelt alle wonden, maar…. sommige wonden laten ook wel littekens achter. Zorg dat het niet jouw geval is. Probeer daarom iets leuks van je leven te maken. Haal er alles uit wat je lief is. Alleen dat zorgt voor een goede heling van wonden.

    Wens je heel veel kracht en wijsheid toe, dame.

  • Bedankt Dirk,
    fijn dat jullie dit alles lezen en antwoorden en vooral goede raad geven. Maar bovenal dat jullie even tijd voor me maken, ik ben degene die jullie dankt. En deze tijd is inderdaad effe moeilijk voor mij vooral omdat ik niet veel naasten meer heb enkel mijn zoon die me steunt waar hij kan, maar die ik ook zo veel mogelijk spaar want het enigste wat ik wil is dat hij zijn leven nog even onbezorgd kan leiden. Hij weet dat ik ziek ben maar weet nog niet dat het terminaal is. Ik wil het hem wel vertellen, hij is geen klein kind meer, maar ja voor ouders blijven ze onze kleine kindjes he! Ik kan het niet, nog niet, hoe vertel je in godsnaam zoiets? Ik ben steeds optimistisch geweest, een vechter trouwens, maar nu weet ik het even niet meer. Voor mij mag het snel maandag zijn dat ik terug wat kan gaan werken en mijn zinnen verzetten, want nu lijkt het of de muren op mij afkomen. En ja, tijd heelt alle wonden zei ik, en inderdaad ze laten littekens achter. Maar niet in die zin dat ik elke man wantrouw of beoordeel. Ik ben realistisch genoeg om te weten dat er ook nog goede mensen rond lopen, zo verbitterd heeft mijn ex me gelukkig niet gemaakt.

    Bedankt om even tijd voor me te nemen.

    Liefs
    Nancy

  • @Nancy,

    Je hoeft ons echt niet te bedanken. We doen het graag voor je! Vooral voor jou die nu in deze situatie zit. Was er wel even stil van toen ik je laatste reactie las. Ongeneeslijk ziek zijn hoeft namelijk niet altijd “terminaal” te zijn.

    Had er ook niet op uitgemaakt dat jouw ex je verbitterd had gemaakt, toch is het wel even fijn om het even van je af te schrijven, maar… vergeef het hem. Dat zal jou rustiger maken.

    Dat je toch nog gewoon werkt, ondanks alles, bewijst wel dat je een echte vechtster bent met een positieve levensinstelling.

    Dat we onze kinderen altijd als kleine kindjes blijven zien hoe oud ze ook zijn, begrijp ik en weet ik zelf maar al te goed. Probeer zoveel mogelijk met hem dingen samen te gaan doen. Geef hem in deze periode zoveel mogelijk alle liefde en aandacht. Dat zal voor hem straks als hij het zal weten, ook beter te verwerken zijn. Maar wacht niet te lang met het hem te zeggen, zodat hij zich straks niet zal afvragen: Waarom heeft mam het niet eerder gezegd, dan had ik nog…… Weet heel goed dat dit heel moeilljk is.

    Gelukkig ben je geen verbitterde vrouw.
    En… bedanken hoef je helemaal niet. Graag gedaan. Fijn en knap van je zelfs, dat je dit gevoelige onderwerp met ons wilt delen.

    Je krijgt van mij in dit geval een knuffel!

  • @ Nancy,

    Een moeilijke situatie, zoals je het nu oppakt getuigt van kracht.

    Wat betreft je ex-vriend; ik vermoed dat hij totaal geen idee had hoe hij met de situatie moest omgaan. Hij koos ervoor om het probleem te negeren; kop in het zand steken. Misschien doet hij dat vaker in zijn leven…

    Let op, de liefde kan wel degelijk wederzijds en intens zijn. Maar sommige problemen en situaties maken dat mensen niet bij elkaar kunnen blijven.

    Voor anderen is het ook moeilijk. Ze kunnen weinig doen en dat kan frustrerend zijn. Sommige mensen voelen zich zelfs schuldig.

    Pas als ze inzien dat ze inderdaad weinig kunnen doen, behalve een luisterend oor bieden, hebben ze vrede gekregen met de beperking en dat bevrijd hen om er te zijn voor jou.

    Ik raad je aan om bewust de steun van anderen op te zoeken, mensen die er volwassen mee om kunnen gaan. Vooral voor je zoon is dat belangrijk. Zorg dat hij ook met iemand anders kan praten en zich gesteund voelt. Zo kan hij de klap beter opvangen wanneer je het hem vertelt. Uiteindelijk kan dit alles hem sterker en veerkrachtiger maken; het leven is voor ons allemaal ervaren en leren. We moeten allemaal klappen opvangen en leren genieten van het moment.

    Volgens mij zijn er ook instanties die jou en je zoon kunnen helpen. Durf hulp in te schakelen, het zal alles minder moeilijk maken.

    Oh, en nog iets. Ga niet alleen maar werken. Ik begrijp het wel, het is vertrouwd en het geeft richting. Maar wees je ervan bewust dat jij zelf de richting kan bepalen in je leven. Daarom is het goed om een stuk papier te pakken en alles op te schrijven van wat je leuk vindt om te doen.

    Zorg ervoor dat je zoveel mogelijk proeft van het leven, je kunt er intens van genieten als je inziet hoe mooi en rijk het leven is. Een minuut bewust ervaren kan dezelfde intensiteit hebben als iemand die een jaar ‘slapend’ door het leven gaat.

    Nancy, ik wens je heel veel sterkte. Van mij krijg je NU ook een knuffel. Je bent niet alleen!

  • Inderdaad, ongeneeslijk hoeft niet meteen terminaal te zijn, maar veel hoop geven ze mij niet meer maar toch geef ik het niet op nog niet. Mijn grootste last was mijn ex inderdaad, dat besef heb ik al even, maar er een punt achter zetten was makkelijker gezegd dan gedaan maar uiteindelijk gelukt. Het is het alleen zijn dat me zo bang maakte, dus uiteindelijk is hij niet de enige foute in dit. Net zoals ik nu hier op beland ben, ik had nooit gedacht dat enkele woorden van iemand onbekend me zo zouden raken. Dat geeft al een beetje weer dat ik niet graag en veel babbel over mijn gevoelens, ik lach en maak grappen en verberg zo veel mogelijk wat er in mij om gaat omdat ik merk dat mensen moeilijk met mijn situatie overweg kunnen. Ik heb altijd rekening gehouden met de gevoelens van andere, misschien iets te veel? En nu lees ik jullie reacties en dat doet zo’n deugd, daarom DANK IK JULLIE. Het is fijn met mensen te praten die je begrijpen. En inderdaad ik spring een beetje van de hak op de tak, er zit zoveel in me dat eruit wil en moet, maar dan zijn jullie nog wel een paar dagen (weken) zoet!!! Terwijl ik best besef dat er mensen zijn die het nog moeilijker hebben dan ik.

    Ik heb je raad opgevolgd Dirk,die brief is echt wel goed om alles van je af te schrijven en zeer confronterend.

    Van mij ook een dikke knuffel terug.

  • Victor

    Er zijn inderdaad in het ziekenhuis artsen die mij en mijn zoon door verwezen hebben voor hulp, maar we voelen ons er allebei niet zo goed bij. We praten liever met elkaar wat ons wel best lukt. Mijn zoon kan tevens goed met de ouders van zijn vriendin praten wat een geruststelling is voor mij ook. En hij heeft een goede band met zijn papa. En zo lang ik de moed niet opgeef kan ik het echt nog niet opbrengen om mijn zoon te vertellen dat het terminaal is. Die raad van te genieten zal ik zeker niet in de wind slaan, thanks Victor.

    Maar eerst moet ik er financieel een beetje terug bovenop komen, want jammer genoeg zijn er goede verzekeringen, maar met dat alleen lukt het niet echt. Maar het leven is inderdaad mooi, zelfs al is het op dit moment wat somber. Ik apprecieer jullie raad enorm en dat maakt mijn avond goed om zo’n bemoedigende woorden te horen terwijl jullie het eveneens misschien heel zwaar hebben.

    Vandaar een hele dikke knuffel terug van mij.

    Liefs Nancy

  • @Nancy,

    Om de moed niet op te geven is heel goed en sterk van je. Hou vol zolang je dat kunt.
    Alleen zijn kan ook een positieve kant hebben. Je kunt nu meer aandacht aan jezelf besteden. Je hebt volgens mij heel veel gevoelens met een lach verborgen. Met andere woorden gezegd ben je een beetje een binnenvetter geweest? Dit heeft een negatief effect op de gezondheid van je lichaam. Misschien heb je inderdaad teveel rekenening met anderen gehouden en daarbij jezelf teveel weggecijferd en tekort gedaan. Wees er nu voor jezelf.

    Het is ook inderdaad zo, dat vele mensen (helaas) niet met deze situatie om kunnen gaan. Ergens wel begrijpelijk dat jouw ex er ook niet mee overweg kon. Zelfs sommige vrouwlijke collega’s van me in de zorg konden hier niet mee overweg, hoewel patienten dat beetje aanspraak juist zo nodig hadden.

    Zoals Victor aangeeft, is het goed om ook op papier te zetten wat je graag zou willen, wat jou plezier zou geven. Dit geeft medisch gezien en bewezen een hele positieve en gezonde invloed op je lichaam. Vooral als je ziek bent. Geniet samen met je zoon van ieder moment van de dag. En begeleiding zou ook een goede zaak zijn. Al is het alleen maar om van je af te kunnen praten. Je huisarts zal jou hierin goed kunnen adviseren. Schroom er niet voor om dat te doen.

    Fijn en goed dat je het op papier hebt gezet. Daarna hard voorlezen wat je hebt geschreven geeft dat er ook een emotionele last van je schouders valt.
    Dit geldt ook voor wat je nog zo graag zou willen doen.

    Sprong je van de hak op de tak? Laat maar weten wat je met ons delen wilt, ok? Ik begrijp heel goed, wat je doormaakt. We leven met je mee! Laat dit een stukje steun zijn voor je.

    Knuffel!

  • Liefdesverdriet is iets wat je moet vatten en als je het vat is het te genezen en geen ziekte meer. Want je kan dan met die ander proberen opnieuw zoveel mogelijk te communiceren en beseffen dat het niet je hart is dat je opoffert, maar je ziel. En aangezien je een hart altijd hebt, maar dat realiseren is zo speciaal, kan je verder weer aan de liefde werken!

  • @ Nancy

    Ten eerste heb ik ontzettend veel respect voor jou, door de tegenslagen die je nu heb te verwerken blijf je toch positief! Er is een tijd en een plaats voor alles.

    Ik wens je heel veel kracht toe om door te gaan.

  • De adviezen hierboven hebben mij allemaal geholpen om ooit van een serieuze portie liefdesverdriet af te komen. De belangrijkste steun voor mij waren mijn familie en vrienden. Die vertrouwde omgeving weerhield mij ervan om gekke dingen te gaan doen zoals mijn ex bellen en te veel drinken

  • Hallo Nancy,

    Ik ben niet de eerste bloglezer van wie je het hoort, maar dat maakt de boodschap er niet minder op. Ik heb heel veel respect voor je openheid en wens je heel veel sterkte en kracht toe.

    Toch zou ik je graag wat willen vragen. In ernstige situaties als deze bestaat de kans altijd dat er misverstanden ontstaan of dat gevoelens gekwetst worden, maar dat is absoluut niet mijn bedoeling, bij voorbaat.
    Je hebt je blootgegeven, iets heel belangrijks besproken hier op deze site. Het zijn geen onderwerpen die je met Jan-en-Alleman bespreekt. Misschien dat we hier wat van kunnen leren, want wat heeft je besloten je verhaal hier te doen? Hoe heeft deze site (of hebben deze bloglezers) je vertrouwen gewonnen?

    Dikke knuffel, Rik

  • Allereerst wil ik zeggen dat ik enorme bewondering heb voor Nancy. Wat een kracht! En het maakt niet uit dat je van de hak op de tak springt, gooi het er allemaal uit!

    Zelf wil ik iets van me afschrijven dus hier komt een lang verhaal. Ik hoop dat iemand de tijd wil nemen om het te lezen.

    Afgelopen vrijdag heeft mijn (nu ex-) vriendin van 22 jaar het met me uitgemaakt na 10 maanden. In haar woorden ‘zes weken geen contact meer om te kijken of ze de verliefdheid weer kan voelen’. Ik ben zelf 25. Het is mijn allereerste échte liefde. We kenden elkaar al een jaar en voelden iets voor elkaar, echter zat ze nog in een andere relatie. Precies vorig jaar is die relatie stukgelopen en ongeveer 5 weken later ging ze met mij de relatie aan. Tot afgelopen vrijdag..

    Afgelopen twee maanden heeft ze telkens al aangegeven meer tijd voor zichzelf te willen, minder tijd samen. We waren sowieso al niet vaak samen meer sinds het nieuwe jaar, aangezien zij een zware studie doet en ik sinds kort een fulltime baan heb. Wij hadden slechts de weekenden samen. Dus ik had de indruk dat ik haar al tijd gunde.

    Ze gaf al een aantal keer aan om even twee weken elkaar niet te zien. Dat hebben we gedaan eind januari. Gedurende die periode was ik de persoon die ‘needy’ was in het bellen of sms’en. Zij vond het niet zo’n groot probleem om even een dag geen contact te hebben. Ikzelf had het er juist wel moeilijk mee. Ik heb mijn gevoel hierover geprobeerd te beheersen naar haar toe, en haar geprobeerd de rust te geven om goed over ons na te denken. Ik heb haar niet meer dan 2 keer per dag gebeld of gesms’t.

    Toen we elkaar weer fysiek ontmoetten bijna twee weken terug leek de rust enigszins wedergekeerd bij haar. We hebben een fijne zaterdag gehad, echter kreeg ik buikgriep. Samen Sven Kramer de 5000 m zien winnen en ziek op bed blijven liggen. Zondagmiddag ging ze weer naar haar eigen huis.

    De week die volgde zocht ze weinig toenadering naar mij. We spraken elkaar als ik belde. Zij had vakantie en heeft leuke dingen voor haarzelf gedaan. Ik wilde contact maar kreeg het niet. Wederom mezelf proberen te beheersen en zelf een keer anderhalve dag geen toenadering gezocht. Alles om haar de ruimte te geven.

    Afgelopen vrijdag kwam ze weer bij me, we zouden lekker gaan koken en op zaterdag een stuk gaan wandelen hoopte ik. Echter (jullie voelen ‘m al aankomen) kwam ze langs om het uit te maken. ‘Zes weken geen contact, kijken of ik me weer verliefd kan voelen, of ik weer vlinders in mijn buik kan krijgen van je’. Ze wilt het gevoel weer terug en denkt dat we meer maatjes zijn. Wat mij betreft is het in een relatie juist goed om ook maatjes te zijn. Maar ik begrijp wat ze voelt. Zij kan mij ook niet geven wat ik wil de afgelopen tijd. Het is zo duidelijk. En tegelijkertijd verwarrend. Want ik koester hoop. En weet tegelijkertijd dat dat niet slim is.

    We hebben een kwartiertje gepraat en daarna is ze naar huis gegaan. Eerst kon ik niet huilen. Vrijdagavond meteen Amsterdam ingedoken met broers, vrienden en vriendinnen. Zaterdag kwam de klap. En zondag. Vreselijke pijn, stress en paniek. Ik heb als jongeman nog nooit zo hysterisch gehuild. Onze relatie heeft maar 10 maanden geduurd, maar de pijn is er. Veel gepraat met vrienden en familie, dat hielp. Maar keer op keer zwarte donkere momenten in m’n hoofd.

    Op maandag, dindsdag en vandaag zit ik op mijn werk. Maandag was zwaar. Ik heb haar met m’n stomme kop nog gesms’t om te zeggen dat ik haar met rust zal laten de komende tijd, maar nog wel even 1 keer wil spreken om het één en ander beter af te sluiten dan dat we vrijdag hadden gedaan. Daarna las ik op internet dat je absoluut geen contact moet zoeken met je ex. Begrijpelijk, dus daar wilde ik me aan houden. Maar toen belde ze maandagavond op n.a.v. mijn sms en heb ik toch opgenomen. Moet eerlijk bekennen dat het wel opluchtte om de afspraken helder te krijgen. Ik zoek geen contact met haar. Ik ga mijn verdriet verwerken. Zij gaat kijken of ze haar verliefde gevoel terug gaat krijgen.

    Dinsdag ging het redelijk ok, waarschijnlijk door het telefoontje van maandag. Vandaag weer iets zwaarder. Vandaar dat ik veel op internet op zoek ben gegaan naar advies en soortgelijke verhalen. Werken is lastig maar ik probeer het. Ik praat veel met vrienden en familie. En dat helpt enigszins merk ik. Maar ik krijg haar maar niet uit m’n hoofd.

    Hopelijk hebben jullie dit helemaal gelezen. Ik heb de volgende vragen voor iedereen die zich geroepen voelt om te antwoorden en dan stop ik met dit nu al veel te lange verhaal ;-).

    1) Kun je liefdesverdriet sneller verwerken als je emotioneel bent ingesteld en veel emoties kunt uiten?

    2) Ik ga sporten vanaf vanavond, wat is het beste: krachttraining of conditietraining?

    3) Ik neem sinds maandag elke dag 3 tabletjes Valeriaan (rust) en 3 tabletjes St. Janskruid (neerslachtigheid) van dokter Vogel. Is dit dom om te doen? Of mag ik ze zien als goedgekeurd hulpmiddel (homeopathische hulpmiddelen)? Het lijkt een beetje te werken.

    4) Kan ik over zes weken al contact ontvangen van haar kant? Hoe kan ik me het beste over het koesteren van hoop heenzetten?

    Nogmaals bedankt iedereen! Schrijven lucht op. En sporten ook hoop ik!

    groet, Jeroen

  • @ Jeroen

    Dat is zwaar klote man, heb hetzelfde als jou meegemaakt. Ten eerste (wat ik heb gedaan) is al het contact verbroken (zet jezelf op nummer1) heb toen haar van msn afgegooid, telefoonnummers verwijderd en hyves noem maar op. Praten help ook dat is goed van je heb dat zelf ook gedaan. Nu is het belangrijk dat je uit je slachtoffer rol komt, ga je weer onder de mensen mengen ga naar vrienden / familie en maak plezier.

    Je vertrouwen heeft nu ook een deuk op gelopen ik raad je nu aan om dit zo snel mogelijk weer op te pakken immers, er zijn zoveel aantrekkelijke vrouwen die bij je passen dus je heb keus zat!!! Zorg dat je ook weer in contact komt met andere vrouwen je bent nu vrijgezel dus neem het ervan (zorg dat je in overvloed ga leven.) Doordat je nu hoop heb dat het nog goed ga komen ga je in schaarste leven dus pas daar mee op.

    Zal je zeggen het is nu 2 weken uit bij mij maar ik voel me zoveel stukken beter, niet bij de pakken neer gaan zitten maar sta op en ga ervoor. Vandaag is mijn ex jarig maar ik laat niks weten van me want het is uit, ik zet mezelf op nummer 1 door op deze manier geen contact te krijgen en dus geen enkel sprankje hoop.

    Verder weet ik niet of je het e-book van victor al heb aangeschaft? Deze heeft mij er doorheen geholpen en heeft me in de juiste richting geholpen kwa liefdesleven.

    Groetjes Roy

  • Ik wens Nancy ook alle sterkte. Ik ben ook blij dat er zoveel goed hartige bloglezers zijn die zo een zachte kant hebben en een speciale steunende reactie voor haar achterlaten.
    Nancy ik heb er een goed gevoel over. Blijf doorzetten! 😉

    @ Jeroen,

    Het is inderdaad een goed idee geweest dat je dit verhaal van je afgespreven hebt.
    Door met mensen erover te praten kun je dingen een naam geven en kun je het makkelijker beheersen. Je ziet beter wat er aan de hand is en kunt er eventueel wat aan doen. Verder voel je je begrepen en dat is een fijn gevoel.
    Ik denk dat vrijwel alle bloglezers graag wat voor je beteken en graag je verhaal lezen.

    Ik heb je verhaal rustig doorgenomen en moet zeggen dat het een emotioneel verhaal is. Jammer dat dit soort dingen ook horen in een relatie.
    Vroeger heb ik ook veel gehuild om een liefde te krijgen. Sommige meisjes die mij niet wilde deden mij huilen in bed. Ik fantaseerde hoe ik alles voor hun over had.

    Het is vooral moeilijk omdat het je eerste echte liefde is. Het kan daardoor emotioneel erg zwaar zijn.

    Het is nu 5 dagen uit na een relatie van 10 maanden. Een relatie van 10 maanden is niet verschikkelijk lang, maar dat hoeft geen rol te zijn om niet erg verliefd op haar te zijn (geweest)

    Ik vond het vooral niet leuk toen je zei ”Maar keer op keer zwarte donkere momenten in m’n hoofd.”
    Wees vooral rationeel. Laat niet je fantasie de overhand nemen, vooral niet nu je nog erg emotioneel bent.

    Waarschijnlijk wil je deze vrouw graag terug. Dit kan erg moeilijk zijn. Je kunt het proberen, maar daar kan Victor je beter advies over geven…

    Laat vooral niet de vrouw bepalen hoe lang jullie uit elkaar gaan zodat zij weer de verliefdheid zal voelen. Dit is niet de beste aanpak.

    Wij hebben bij Victor een E-book besteld waarin hij een bestand heeft waarin hij alles uitlegt over een gelukkig liefdesleven. Ik heb een totaal andere denkwijze gekregen en sinds ik de stof goed begreep en ging oefenen heb ik nooit meer last gehad van emotionele liefdesverdriet. Ik zeg niet dat je het MOET kopen, maar wil je toch nog in de toekomst een vrouw van jou voorkeur veroveren, dan is dit echt een must.

    Je zei dat je je beter voelde nadat je herder en duidelijk te weten kreeg wat de afspraken zijn. Klopt! een duidelijk streep trekken voorkomt dat je nog emotionele hoop over houd. Je droogt je tranen neemt een diepe zucht en maakt een nieuw begin.

    ANDTWOORD OP JE VRAGEN:

    1. Als je jezelf ziet als een emotioneel persoon, dan kan je liefdesverdriet extra moeilijk zijn. Toch zal je er ooit overheen komen of dat nou nu is of over 2 a 3 maanden.
    Probeer vooral de situatie strak en zonder gevoelens te bekijken:

    ” We hebben een relatie van 10 maanden gehad. Nu is het uit. Ze wil niet verder dus heb ik de mogelijkheid om te kijken of er een leukere vrouw is”

    2. Sporten is een prima optie. Ik denk vooral dat conditie training goed is omdat je hartslag daar het meeste van om hoog gaat en stress daardoor makkelijker je lichaam verlaat.

    3. De tabletten zou ik nooit innemen. Wees een MAN en niet afhankelijk van die onzin middelen.

    4. Ik zou er voor kiezen deze vrouw definitief te vergeten. 6 weken hopen op een nieuws begin is mij veelste kostbaar.

    Ik wens je veel succes. Blijf vooral bloggen over hoe je ervoor staat en bespreek je gevoelens met ons. Je bent van hart welkom ;-):D

  • @ Jeroen (toevoeging)

    Elke vorm van sport is goed, begin vanavond gewoon lekker met een stuk cardio en daarna lekker krachttraining je lijf maakt dan hormonen aan die de balans in je lichaam sneller weer neutraal maakt. En wie weet als bonus ontmoet je daar nog wel leuke vrouwen.

  • @ Milan & Roy,

    Thanks voor jullie snelle reactie en advies, het doet me enorm goed en geeft zeker meer helderheid in deze situatie! Rationaliseren (strak en zonder gevoelens) is moeilijk. Maar ik merk ook dat het prettig kan voelen, dus ik zal dat doen!

    @ Roy,

    Bizarre overeenkomst: vandaag is je ex jarig, toch? Die van mij overmorgen! :-D. Ook ik zal niets sturen. Ik zat er wel aan te denken natuurlijk, maar heb nu m’n besluit gemaakt. Afstand afstand afstand. Ik blijf het maar gewoon herhalen in m’n kop.

    Thanks heren!

  • @Jeroen

    Graag gedaan 🙂 Leest is wat rond op de site je zal ongetwijfeld posts van mij tegen komen hoe ik van “snikkend op de bank” naar Zelfverkerd ben gegaan in slechts 2 weken.
    Als je echt iets wil en er voor wilt gaan kan je dat ook bereiken, zelfs vandaag ben ik er nog steeds mee bezig en zal de komende tijd veel aan mezelf moeten werken en veel plezier maken. Dit gaat je ook helpen om je ex te vergeten.

    Als je nog vragen ofzo heb kan je ze altijd stellen ik lees meerdere keren per dag te site (om zoveel mogelijk te leren 😛 )

  • @ Jeroen,

    Haha dat is toevallig zo een verjaardag dicht bij elkaar in de buurt.

    Afstand is afstand !
    Je bent al aardig goed begonnen richting een beter liefdesleven 😀

    En ook ik zeg Graag gedaan 😉

  • Beste Victor,

    Als eerste wil ik je bedanken voor je adviezen en je geweldige ‘Breek-het-ijs’ gids. Ze zijn erg waardevol!
    Maar ik zit met het volgende; Er is een meisje waar ik enkele jaren verliefd op ben. Ze is alles wat ik wil en zou willen. Dat benadeelt mijn liefdesleven, aangezien ik telkens iedere andere vrouw vergelijk met haar. En omdat die in mijn ogen niet goed genoeg zijn, kan ik niks anders dan afwijzen.

    Valentijnsdag is altijd een speciale dag voor mij, omdat dat meisje enkele jaren terug, precies op deze dag, mij de liefde had verklaard. Hoewel ik veel van haar hield, vanwege mijn stomme trots, geen aandacht gegeven. Dit duurde heel lang, vrienden van beide kampen brachten de boodschap dat de een nog steeds van de ander houdt… maar ik nam geen actie. Op een belangrijke feest, was ik dronken en zoende ik met twee andere meisjes voor haar neus, daarna was ze erg boos en hebben we eigenlijk nooit meer contact gehad. Dat, en door vele misverstanden, heeft ze een verkeerde indruk van mij gekregen en vindt mij raar. Maar ik weet dat als ik de kans krijg het uit te leggen, ze alles zou begrijpen.

    Wat mij verbaasd is, ondanks dat het lang geleden is, ze nooit meer na ‘mij’ een vriendje heeft gehad.. wat mij sterk de indruk geeft dat ze nog steeds van mij houdt..
    En ik heb na ‘haar’ ook nooit meer van iemand gehouden.

    Nou is het zo dat we beide voor studie in London zijn, ver van onze familie en echte vrienden. Zij is hier tijdelijk, en ik wil deze kans grijpen om haar weer te veroveren. Omdat in je gids staat dat de vrijgezelle man niet aan Valentijnsdag moet doen, heb ik tot nu toe geen actie ondernomen. Ik kan haar natuurlijk een email sturen waarin ik alles uitleg of vraag om af te spreken, maar dat komt zo nederig en bijna bedelend over.. plus de kans dat ze het gewoon negeert.

    Wat raad jij mij aan, actie? En hoe? Mijn hele leven is er min of meer op gebaseerd.

    Dank alvast,

    Adrian

  • Hallo Jeroen,

    Wat een verhaal zeg, wat je hier hebt geschreven. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte met het verwerken van het verdriet dat het met zich meebracht.

    Om je vragen te beantwoorden:

    1) Ik denk dat het niet veel uitmaakt of je emotioneel bent ingesteld of niet. Je zult toch je verdriet moeten verwerken. Of je emotioneel of rationeel bent ingesteld, zegt meer iets over de manier waarop je het verwerkt. Doorgaans is het wel zo dat extraverte mensen liefdesverdriet sneller verwerken dan introverte mensen, omdat extraverte mensen oplossingsgerichter zijn.

    2) Ieder mens is natuurlijk anders, maar persoonlijk zou ik krachttraining verkiezen boven conditietraining. Bij mij kost het meer moeite om de energie op te brengen voor een krachttraining, dus dan kost het me ook minder moeite om me geen zorgen te gaan maken.

    3) Misschien dat die pillen je helpen om je verdriet tijdelijk uit te schakelen, maar als de pillen zijn uitgewerkt zal je verdriet terugkomen en zelfs nog zwaarder aanvoelen. Zo bestaat de kans dat je verslaafd raakt aan de pillen. Als ik jou was zou ik van die pillen afblijven.

    4) Je laatste vraag vind ik het interessantste. De keuze is namelijk aan jou of je contact met haar opneemt of niet. Dat heb je zelfs met haar afgesproken. Maar zou je willen worden veroordeeld tot 6 weken wachten (het zijn er bjina alweer 5)? Haal je in dat geval werkelijk alles uit het leven wat er voor jou inzit? En stel jullie krijgen weer een relatie, deze zal nooit meer dezelfde zijn als voorheen. Je hebt namelijk geen enkele garantie dat ze het niet nog eens doet.

    Ten slotte wil ik het hebben over hoe je kunt voorkomen dat de klap in de volgende relatie (die er ongetwijfeld zal komen, de vraag is alleen nog maar wanneer) minder groot is. Het is al in eerdere reacties naar voren gekomen, maar het is van essentieel belang dat je jezelf op nummer één zet.
    Ik kan je uit ervaring vertellen dat het leven zoveel mooier is wanneer je onafhankelijk bent.

    Je weet wat je moet doen, de vraag is alleen hoe je de drempel overwint om woorden om te zetten in daden. Nogmaals heel veel sterkte ermee.

    Groetjes Rik

  • @ Rik

    Bedankt voor je antwoorden Rik. Het is goed om te zien dat mensen de tijd nemen om mijn situatie te analyseren en advies te geven. Dank je wel daarvoor!

    Het is overigens niet al 5 weken maar pas 5 dagen uit. Ik wil uiteraard alles uit m’n leven halen wat er inzit. Ook de komende 5 weken. Ik hoop dat ik contact met haar heb op het moment dat ik klaar met ‘r ben en mezelf gelukkig heb gemaakt. En ik begrijp dat dit geheel aan mij is om te bepalen. Maar damn it’s hard óm dat te bepalen. Ik doe er nu alles aan om door te gaan met mijn leven (praten, sporten, werken (nu even een half uurtje voor mezelf :-)), afspreken met vrienden/vriendinnen, feestjes plannen, verhalen op internet smijten ;-)). Maar af en toe denk ik: ‘Probeer je niet té hard?’

    @ Roy, Milan & Rik

    Gisteren sms’de m’n ex. Ging over dat ze het belachelijk vond dat Sven Kramer is gediskwalifeerd. Letterlijke woorden van haar: ‘Kan daar echt wel verdrietig van worden’. Uiteraard zat ik gelijk te overanalyseren, maar bedacht me simpelweg dat ik het loslaat en niet reageer. Afstand. Wel lastig hoor, maar het moet.

    Gisteren een uur gesport, en meteen maar een abonnement afgesloten. Werkte goed, ik heb heerlijk geslapen vannacht! Vanmorgen toen ik wakker werd voelde ik me wel weer een beetje ldvd-stressy, maargoed. Dat zal nog wel even blijven dus ik probeer me er maar een beetje over heen te zetten. Vanavond weer lekker de sportschool in en daarna voetbal kijken bij vrienden. Bezig blijven is de remedie!

    Bedankt heren!

  • @Jeroen

    Ik snap precies hoe jij je voelt. Eergister nacht kreeg ik ook een smsje van mijn ex stond in “leef je nog?” Heb toen niet gereageerd. Gisteren was ze ook jarig maar verder geen contact opgenomen. Reden hiervoor ook is je belemmert jezelf in het openstellen voor nieuwe contacten/vrouwen.

    Heel goed dat je een abbo heb afgesloten! Probeer de komende weken zoveel mogelijk te trainen je zelfbeeld gaat hierdoor ook veranderen doordat je veranderingen aan je lichaam gaat zien. Hou wel op zn tijd een rustdag voor spierherstel 😉 . Als je intensief heb gesport neem na het trainen een eiwit shake zodat je spieren sneller herstellen.

    Zo genoeg over sport advies hehe, heb je trouwens al het e-book van victor aangeschaft? Deze kan je namelijk heel goed helpen met de volgende stappen voor je liefdesleven. Zelf heb ik het toen aangeschaft toen het een paar dagen uit was, ook om afleiding te zoeken want ’s avonds zit je toch alleen. De manier hoe je gedachtengang werkt wordt door het lezen al heel anders en door te oefenen en sporten en plezier te maken kwam ik sneller over het verdriet heen.

    Laat ons je voortgang weten en vragen. Er zijn genoeg mensen hier die je vragen kunnen beantwoorden.

    Groetjes,

    Roy

  • @ Roy

    Goed dat je niet hebt gereageerd man! Ik krijg morgen hetzelfde tafereel.

    Had gisteren na het trainen zo’n extreem maagvullende proteïnebar gegeten voor herstel van spieren, dus ik was al op de goeie weg ;-). Maar toch bedankt voor de info. Nog 5 uurtjes werken en dan weer op naar de gym!

    Wat betreft het e-book: ik heb een aantal jaren geleden ook al iets soortgelijks gelezen uit Amerika en dat werkte als een trein. Daarna links laten liggen en in een relatie beland waarin je eigenlijk langzamerhand weer alles op de verkeerde manier aanpakt. Dus ik denk dat ik snel mijn gedachten weer eens ga opfrissen met de Nederlandse soortgenoot :-D.

    Wat ga jij doen met betrekking tot je contact met je ex? Helemaal stopzetten voor altijd? Of wachten tot je een mooie, betere en nieuwe relatie hebt? Of al eerder? Ik ben benieuwd hoe jij hiermee omgaat in de nabije en iets verdere toekomst!

  • @ Jeroen

    Ik zelf heb de knoop door gehakt en hoef geen contact meer. Dit vooral omdat het mij belemmert in het ontmoeten van nieuwe vrouwen. Tuurlijk heb ik een gevoel van what if? Dat is het gevoel wat mij gaat belemmeren om nieuwe vrouwen te ontmoeten.

    Heb ondertussen alweer aardig wat geflirt zelfs 3 telefoonnummers gescoord en nog is lekker gezoend met een vrouw. Dat geeft je ego ook wel weer een boost.
    Als je ook contact blijft houden gaat het zwaar worden als je weet dat ze een nieuwe vriend heb dus doe ik dat mijzelf niet aan. Op deze manier zet ik mijzelf op nummer 1 en kan ik rustig aan mijzelf werken zodat ik weer fris en open nieuwe vrouwen kan gaan ontmoeten.

    De keuze blijft toch bij jezelf de één doet het anders dan de ander. Zelf heb ik nog wel contact met een paar exen het ligt er ook denk ik aan wat je voor die persoon heb gevoeld en op de manier waarop het uit is gegaan. Mocht je nou gewoon nog vriendschap voelen dan is het zeker aan te raden om contact te houden wie weet heeft ze nog leuke vrijgezellen vriendinnen.

  • Hallo Jeroen,

    Ik doelde ook niet op de tijd dat de relatie al voorbij was, maar meer op de tijd die het nog duurde voordat de afgelopen zes weken voorbij waren. Voor mijn reacties hoef je me trouwens niet te bedanken, dat beschouw ik als een vanzelfsprekendheid als je bezoeker van deze site bent 😉

    Ik kan me voorstellen dat het ontzettend hard is. Ik denk eerder dat dit komt omdat het nog zo vers is, dan dat je het echt hard voor jezelf vindt.

    Je zei dat je hoopte dat je haar zou tegenkomen als je over haar heen bent en als het weer goed met je gaat. Je zei er niet bij met welke bedoeling dat was, maar ik hoop niet dat het met de bedoeling was om haar (een soort van) jaloers te maken. Het is natuurlijk altijd prettig wanneer mensen waarderen en zien dat je het zo goed verwerkt hebt, maar de belangrijkste goedkeuring moet nog altijd die van je zelf zijn.

    Ik ben er vast van overtuigd dat je er over heen zal komen, en ik ben benieuwd hoe het er over een maand voor je uitziet 🙂

    Veel plezier met sporten vanavond!

    Groetjes Rik

  • @ Rik, Roy en Milan

    Zooow, gisteren lekker gesport en daarna Ajax gekeken bij vrienden thuis. Was wel relaxed. Gisterenmiddag ontving ik een casual sms’je van m’n ex over dat ze een volle lading drank bij de AH had gehaald voor haar verjaardagsfeestje voor haar vriendinnen die avond. Ik heb er niet op gereageerd.

    Vandaag is haar verjaardag en ondanks dat ik mezelf in eerste instantie heb voorgenomen om niet te sms’en heb ik dat zojuist toch gedaan: ‘Hey, gefeliciteerd met je verjaardag. Ik hoop dat je een leuk feestje hebt gehad gisteren!’. Casual.

    Ik heb veel nagedacht over of het verstandig is of niet om haar te feliciteren. Uiteindelijk heb ik de beslissing gemaakt dat ik er geen groot probleem van moet maken. Als IK wil sms’en dan doe ik dat. Ik hoop dat ik me verder niet druk ga maken over contact. Ik zal nu ook weer verder gaan met afleiding zoeken in andere dingen.

    Dat wilde ik even kwijt. Ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden! Ik probeer m’n gevoel en m’n verstand in balans te brengen door buiten het sms’je van vandaag haar los te laten en niet meer contact te zóeken. Denken jullie dat dat niet een al te groot probleem is?

    En terwijl ik dit typ ontvang ik een sms terug:

    ‘Ja, dank je wel liefje 😀 Was super gezellig…’

    Nu ben ik al helemaal benieuwd naar jullie reactie!

    Thanks gasten!

    groet,

    Jeroen

  • @Jeroen

    Je moet natuurlijk zelf doen wat je wil, niemand die jou hierin zal tegen houden. Zelf heb ik dit niet gedaan om een reactie te voorkomen (zie het smsje wat jij heb gekregen). Dit
    KAN onbewust weer tot hoop leiden.

  • @ Roy

    Ja het is super tricky inderdaad. Pfff…lekker bezig. Ik zal het vanaf nu ook weer links laten liggen qua reacties of sms’jes. Het is wel een ongelofelijke rollercoaster ride man!
    Maargoed, op naar de twee weken. Toen was jij al redelijk ver in het verwerken dus ik hoop dat ik dat volgende week ook over mezelf kan zeggen :-).

  • @Jeroen

    Hehe ik ken het gevoel hoor, heb nu af en toe ook nog een dip maar door de stop techniek en mezelf op positieve dingen te richten gaat het weer goed :p

    Vandaag wat technieken geprobeerd op een vriendin en dat werkte tot mijn verbazing heel goed haha. Ik bel haar vanavond nog om voor volgende week wat af te spreken.
    Voor mij een goeie oefening want normaal ga ik alleen stappen met dr. Begin een beetje te wennen 🙂

  • @ Jeroen

    Door haar los te laten doe je als jezelf er nog gevoelens voor denkt te hebben. Als jij vindt dat ze geen inbreuk zal hebben op jou zelfvertrouwen en spontaniteit, zie ik geen probleem waarom je er geen leuk contact mee kan hebben. Je staat nog steeds op de eerste plaats toch? Alleen zal geen vriendschap er aan over proberen te houden, dit zal voor 80% alleen maar gefrustreerde gevoelens omhoog halen bij beide.

    succes

  • @ Mick

    Bedankt voor je reactie. Inderdaad heb ik nog steeds veel gevoelens voor haar. Ik weet niet of ze inbreuk veroorzaakt op zelfvertrouwen en spontaniteit. Ik denk eerlijk gezegd van niet. Ik heb vorige week afgesproken met m’n ex dat ik geen contact zal zoeken om alles te verwerken. Dan is het ’t beste om je daaraan te houden lijkt me, toch?

    @ Iedereen

    Afgelopen weekend lekker uitgegaan. Veel gepraat met vrienden en ook veel gefeest. Misschien wel iets te veel ;-). Gisteren een oude vriendin gesproken en dat was wel prettig.

    Vandaag zit ik weer op m’n werk. Met een redelijke dip. Ik denk dat het heftige weekend wel invloed heeft op je gemoedstoestand van maandag trouwens. Wat denken jullie?

    Sinds vrijdag helemaal geen contact meer gehad met m’n ex. Dat begint nu wel een pittige kluif te worden. Hoe ervaarden jullie dat? Het geen contact meer hebben? Voelden jullie je de eerste paar dagen steeds rottiger? Of werd dat gevoel juist minder met de dag? Ik ben benieuwd naar jullie reactie!

    groet,

    Jeroen

  • @Jeroen

    Zelf ervaar ik dat het moeilijk is, zaterdag had zij een feestje van haar verjaardag en wetende dat je er niet bij ben is wel rot. Andere kant hoe minder contact hoe meer je je kan focussen op andere dingen. In het begin is dat altijd moeilijk je moet het ook de tijd geven (dit uit eerdere ervaringen). Na verloop van tijd wordt het gemis bij mij altijd minder en gaat het beter met mezelf.
    Zelf merk ik dat je haar nog zoveel wil vertellen, dat je wil weten wat ze aan het doen is.
    Dat is totaal niet goed voor je.

    Ben zelf zaterdag ook wezen stappen met een vriend ook al voelde ik me niet echt ontspannen. Toch nog met 4 onbekende vrouwen gepraat, waarvan ik er 1 op een voetstuk zetten dus dat verliep niet goed 😛 . Hierbij weet ik ook dat ik niet persoonlijk ben afgewezen maar het feit dat ik haar op een voetstuk zette en dus zelf-sabbotage had, verliep het niet goed. Dit is dus een aandachts punt waar ik aan moet werken. Het duurde ook telang voordat ik contact legde, zag ze al een paar keer kijken maar wachtte tot ze 20min naast me stond!! (heel fout haha)
    Maar heb haar toch aangesproken en al verliep het niet goed was het toch een pluspuntje.

    Hoe meer vrouwen je ontmoet hoe makkelijker het voor je wordt!

  • @ Jeroen,

    Ja absoluut als ik zaterdag’s uit ga dan ben ik zondag meestal in een dip. Het hele weekend lang feesten zorgt ervoor dat ik maandag me kop niet meer kan optillen 😛
    Dit gaat over binnen enkele dagen goed slapen.

    Het is duidelijk beter dat je je beter kunt houden aan de afspraak haar niet meer te bellen. Niet zodat ze jou misschien gaat bellen, maar omdat je er klaar mee bent. Richt je op je toekomst, misschien staat er een leuke, charmante vrouw op je te wachten…

    Je bent lekker uitgeweest. Zoals je zegt heb je een geweldige tijd gehad. Wellicht zat je nog wel eens met je gedachten bij je ex
    Dit is normaal. Het bouwt zich langzaam af. Ik denk dat je er over nog enkele weken overheen bent.

    Het rotgevoel zoals jij dat beschrijft zal de eerste dagen nog even stijgen, maar nadat je beseft dat je eigenlijk definitief uit is, dan zal je haar langzaam vergeten. Wees sterk, laat je niet leiden door jou emoties !
    Weet dat veel mensen die het uitmaken ook met deze gevoelens vechten.

    Succes, blijf mij op de hoogte houden! 😀 😉

  • @ Victor en de andere heren

    Ik zat me iets af te vragen. Stel dat je je relatie nog kan redden voordat liefdesverdriet ontstaat. Dan heb je eerst ruzie nodig lijkt mij. Maar ruzie is goed voor een relatie zeggen ze, maar waarom gaan er dan zoveel relaties kapot door ruzie…

    Ook ik heb vaak ruzie gemaakt met mijn exen en heb gemerkt dat je dan nog beter met je beste vriend ruzie kunt maken (zo voelt dat), vaak gaat een ruzie in een relatie echt helemaal nergens over. Zoiets als: ”waarom heb jij niks voor me over, ik doe ook zo veel voor jou” zeggen die vrouwen dan. En dan ga je toch weer met tegenzin mee naar een verjaardag van een vriendin die je niet mag. En in je achterhoofd weet je dat je haar op twee handen zal dragen. Je weet dat ze met je speelt en als je ruzie maakt verlies je dat altijd, omdat ze deze woorden zo weet te brengen dat het uiteindelijk toch jouw schuld is.

    Nu vraag ik me af, hoe kun je nutteloze ruzies het makkelijkste voorkomen? En wat moet je vooral niet doen en zeggen? En wat moet je vooral wel zeggen? Want als je haar gelijk geeft is het niet goed genoeg en als je weggaat heb je de poppen helemaal aan het dansen.

    Groetjes

  • @ Mick

    Mijn ervaring blijf bij je standpunt. In mijn vorige relatie had ik totaal geen ruzie. Wij praatte veel en dat is ook niet goed.
    Als jij geen zin in iets heb dan heb je daar gewoon geen zin in. Je toont op deze manier wel dat je niet met je laat sollen.
    Aan de andere kant je heb af en toe verplichtingen zoals verjaardagen. Is zij wel op jouw verjaardag geweest is het wel zo netjes om bij haar ook langs te gaan.

    Mag je die persoon niet, laat het niet merken en ga dan toch mee. Je vriendin is trots dat ze met haar man naar de verjaardag van haar vriendin gaat.

    Om zulk soort onderwerpen ontwijk ik liever een ruzie.
    Je gaat het echt verliezen van een vrouw als zij moet kiezen tussen jou en haar vriendinnen. Er zullen vast mensen bijzitten die je nog niet ken of die je wel mag mooie gelegenheid om nieuwe mensen te ontmoeten of gewoon gezellig bij te praten met de mensen die je wel mag.

    Ik ken de opmerking: ”waarom heb jij niks voor me over, ik doe ook zo veel voor jou”
    Mijn reactie: ik verplicht jou niets, dat verwacht ik ook van jou.

    in het e-book staat ook waarom je beter ruzie kan hebben met een man, dat loop vaker uit de hand maar daarna is alles snel vergeten en vergeven. Bij een vrouw is dat niet zo.
    Misschien is het handig als je dat stuk nog is leest.

  • @ Roy

    Is al weer ff geleden dat ik het E-boek heb gelezen. Goeie tip om het nog eens op te zoeken. En dat van die verjaardag is een voorbeeld van een situatie, het kan ook om een simpel sms’je gaan bijvoorbeeld of waarom je niet hebt gebeld op de standaard maandagavond (weet dat je dit niet moet doen)… Ik vraag me af waarom vrouwen om iets onbenulligs vaak zo’n drama van maken. Als ik boos ben heb ik echt geen zin om het uit te praten en ik heb er na wat afkoelen en nadenken vaak wel weer behoefte aan.

    Snap dat je niet met je moet laten sollen en dat doe ik dan ook niet. Ik doe geen dingen waar ik zelf niet achter sta. (Een verjaardag is een uitzondering natuurlijk.) Maar als een vrouw niet haar zin krijgt gaat ze alles uit de kast halen om het toch te winnen. Door naar jou de schuld te schuiven. Zo erg dat je er zelf in schaarse door gaat leven. Kom zelf uit een relatie waar dit aan de orde was. Heb de relatie vroegtijdig geëindigd omdat het als een verplichting begon te voelen. Kan er zelf beter mee omgaan, maar ben blij met alle tips om mezelf nog te verbeteren.

  • @Mick

    Persoonlijk vind ik het goed dat je de relatie heb beeindigd. Denk ook niet dat je zo gelukkig ben. Ik weet niet of de andere heren hier nog tips over hebben. Wil zelf ook graag wat informatie hoe anderen hier mee omgaan.
    Het is namelijk een uitstekende vraag!

  • Wat een verhalen allemaal weer, tis niet altijd rozengeur en manenschijn haha!

    Ik (Fabian, 23 jaar) ben nu ruim 3,5 maand verder na een relatie van 5 jaar, heb inmiddels wel weer contact met mijn exvriendin na anderhalve maand niet gereageerd te hebben op haar, voornamelijk omdat we gemeenschappelijke vrienden hebben dus je komt elkaar soms tegen!
    Ik betrap mezelf er soms op stiekem hoop te hebben als ze weer eens ‘out of the blue’ smst dat ze wat in een winkel heeft zien liggen wat ik altijd al wou met 50% korting, toch de steunende schouder bieden als ik wat mindere momenten meemaak in mn leven, etc.

    In het begin moest ik iedere keer tegen mezelf zeggen van kap nou eens met die hersenspinsels van je, maar naarmate de tijd vorderde begon het ook te ‘wennen’ haar als goede vriend te zien i.p.v. overal hoop aan te verbinden.

    Het is niet de makkelijkste manier om ermee om te gaan maar het werkt tot nu toe prima voor mijn gevoel.
    Wat me het meeste heeft geholpen om dit te kunnen trekken is toch wel sporten, focussen op hobby’s en weer eens in contact komen met nieuwe dames. (tip: ga je nieuwe contacten a.u.b. niet vergelijken met je ex, je kent ze net en je ex ken je wrs al wat langer en beter, geef hen én jezelf de kans om weer opnieuw gelukkig te worden!)

    Iedereen sterkte ermee, jullie zijn niet de enigste met dit probleem in het kleine Nederland 😉

  • @ fabian

    we zijn trots op je! heb je veel verdriet er aan over gehouden?
    ik ben blij dat je de juiste instelling blijf gebruiken…je bent echt niet minder inderdaad als je niemand hebt om iets mee op te bouwen. je hebt een eigen leven en dat gat wat zij invulde…hmm vul je gewoon weer op met een nieuwe hobby, sport ,of leuke vrijetijdsbesteding.

    keep up the good work

  • @ Fabian,

    Ik vind het ook geweldig hoe je jezelf erover heen hebt geholpen. Prima!

    Ondanks de verbreking van je contact houd je ex je graag op de hoogte van
    allerlei zaken en blijft ze je alsnog steunen. Je was naar mijn idee een goede partner
    en hebt de relatie goed beeindigd. Of beter gezegd, omgezet naar een vriendschap relatie. Klasse!

    Het is inderdaad een wenningsfase. Het bouwt zich langzaam af…
    Sporten, hobby’s en vrienden bieden een goede hulp om eventueel de situatie beter te begrijpen en te vergeten.

    Bedankt voor je waardevolle advies!
    Heb je al een andere vrouw op het oog? :p

  • Hoi iedereen!! Dit wordt een lang verhaal dus….

    Zal meteen met de deur in huis vallen! Enkele jaren geleden kwam er een (niet zo) plots einde aan een relatie van 8 jaar met mijn allereerste grote liefde. De eerste 4 a 5 dagen had ik er eigenlijk geen problemen mee, want ik was terug “vrij” na al die tijd. Maar na een week kreeg ik de onvermijdelijke slag van de molen!! Op dat moment ging het van kwaad naar erger met mijn mentale gemoedstoestand. Ik miste haar, wou haar terug, kon aan niets meer denken dan haar… Alles deed mij aan haar denken!! Kortom, ik wou liever dood dan zonder haar verder te gaan… Ik had het geluk dat een bevriend koppel mij opgevangen hebben met allerlei activiteiten. Thans hadden mijn ex en ik nog veel contact met mekaar (niet goed)… Dit duurde toch een dik twee jaar, waar ik steeds de hoop koesterde voor een reunie met haar. Ik hield nog steeds van haar. (Dit omdat ik het mijzelf niet toeliet om haar los te laten en te vergeten). Dit resulteerde in het volgende: Zij had in de tussentijd een nieuwe vriend waar ik niets vanaf wist. Op een dag belde ze mij en huilde aan de telefoon. Om een langer verhaal beetje korter te maken, hij had het uitgemaakt en zij vond het nodig om bij mij uittehuilen, DIT TERWIJL IK UIT DE LUCHT GEVALLEN KOM!!!! Ik wist LETTERLIJK niet wat me overkwam. Heb de “vriendschap” nog een paar weken kunnen volhouden, maar heb toen, eerder uit woede, er een einde aangemaakt. We zijn nu 6 jaar verder, en voelde mij sindsdien bevrijdt van haar, de negatieve gevoelens tov haar en die donkere liefdesverdriet symptomen… Ik heb in die 6jaar bewust geen echte relaties aangegaan, enkel korte flirts, waar ik de controle had…

    Ik dans salsa, doe aan fitness enz… Het toeval wil nu, dat ik tijdens de salsa een meisje had leren kennen. Ik vond haar sympathiek, lief en intelligent. Maar ze had een vriend, dus…geen probleem, gewoon off limits

    Na een paar maanden bleek het gedaan te zijn tussen haar en haar vriend, dus probeerde ik mn geluk nog een op een korte flirt.
    Ze wees me af, en ik had er totaal geen problemen mee. Had in de tussentijd een stevige olifantenhuid gekweekt, want mijn ex had mij diep diep diep geraakt!!!! Toch belden we vaak en gingen we ook vaak op stap samen

    Een paar weken daarna had ik beet bij een ander meisje van de salsa. Dus ik vertelde haar: Seg, ik ben van de markt. En dit met een grappige toon. Zij keek naar me alsof ze net maagkrampen kreeg en zei: Ik heb ook gevoelens voor jou…

    Ik dus: ????????????????? Maar heb mijn vriendin toch niet gedumpt

    Ik had dan 3 mndn relatie, en toen het gedaan was (had daar geen probleem mee, want ik had de volle controle) heb ik haar dat ook gezegd.

    Uiteindelijk vormden we een koppel op 14 feb 2009, op Valentijn. Ja, kon echt niet beter he

    ALLES, MAAR ECHT ALLES KLIKTE!!!!! Had nog nooit zo een relatie gehad, emotioneel op 1 lijn, sexueel echt alles klopte gewoon. Ik begon de controle te verliezen, want als zij mij nu dumpte, viel IK weer in een zwart gat. Nee dat wou ik niet.

    Ik ging ervanuit dat zij wel iets verkeerds zou doen of zeggen. Maar na 66 mndn was alles nog koek en ei,en HIER BEGON IK TE PANIEKEREN…..

    Ik was de controle volledig kwijt, ik was smoor verliefd, ik hield van haar en zij van mij!!!! Dat had ik al ff niet meer gevoeld, die verliefdheid!!!

    In mijn paniek heb ik een ruzie uitgelokt (Ik weet, oerdom, onvergeeflijk) en er zelf een einde aangemaakt, zo had ik het gevoel terug controle te hebben…

    Maar zij bleef mij achtervolgen, wat mij nog meer het gevoel gaf dat ik controle had… Ik kon teruggaan, maar IK koos ervoor om niet te gaan.

    Anderhalve maand later ging ze op vakantie met een vriendin.In die periode heb ik haar duidelijk gemaakt dat ik terug bij elkaar wou. Maar ze had ondertussen iemand anders leren kennen. 🙁 Nu woont ze samen met hem, maar ik krijg nog steeds berichtjes op facebook of smsjes met: ik mis je, love you to the moon and back…. Ik ben er het hart van in, huil dagelijks en weet niet hoe ik haar moet overtuigen om terug te komen…

    Dit duurt nu toch al 4 of 5 maanden, 5 maanden van dagelijks op haar inpraten om terug te komen. Dagelijks mailtjes versturen en smsjes en ben fysiek en mentaal uitgeput. Ik kan het niet meer aan en val in een donkere spiraal naar beneden. Kom sommige dagen zelfs niet uit bed, want helemaal tegen mijn natuur is. Ik ben een opgewekt persoon, maar de laatste tijd kan niemand nog goed doen in mijn buurt. Ik snauw iedereen af.

    Heb haar ondertussen gezegd dat ik verder ga met mn leven en haar niet meer lastig val. Heb haar nummer verwijderd en haar mailadres.

    Ik weet dat het mijn eigen fout is, maar ben een goed persoon en verdiende zeker nog een kans…

    Aub, geef me enkele goede tips om uit deze donkere periode te komen, liever vandaag dan morgen.

    Ik had echt de behoefte om dit van me af te schrijven, bedankt om te lezen

  • Hey
    Ik heb je verhaal gelezen en 1e wat in me op komt dikke respect voor jou!
    Wat je nu kan doen om uit de donkere periode te komen is weer je fitness en salsa oppakken!! Ga weer leuke dingen doen!! ga het weekend lekker stappen doe is gek. ga langs vrienden een avondje en drink is een biertje.

    Fitness elke avond zodat je hormonen weer in balans komen. Iedereen maakt fouten je heb het uitgemaakt in een (woede) bui. Dit komt omdat je je schaars ging opstellen.

    Schrijf je is in voor de gratis lessen voor victor of schaf het ebook aan dan gaat er een nieuwe wereld voor je open en wordt alles logisch.

    Je heb al een goeie stap gemaakt om het hier van je af te schrijven, heel veel mensen die hier reacties schrijven kunnen je allerlei tips geven. Verder lees deze site is door je zult genoeg dingen tegen komen die je op weg kunnen helpen.

  • @Roy

    Bedankt voor je reactie! Door het neerschrijven van mijn gemoedstoestand, heb ik mijn gevoelens kunnen visualiseren!!! Heb vandaag overal een einde aan gemaakt, cold turkey! Korte pijn is nog altijd de beste remedie…

    Heb haar mails verwijderd, haar smsjes, haar nummers, en haar ook uit mijn facebooklijst gesmeten. Vooraleer ik dit alles gedaan had, heb ik haar nog een laatste mail verstuurd met de reden “waarom”. Dat ik moe gestreden was… Kwestie van alles proper af te handelen en toch aldanniet vrienden te blijven…

    Ik moet eerlijk zeggen, een last van mn schouders: Ik WEET nu dat ik geen sms meer kan sturen, of mails… Ik ben geruster, en mijn gsm ligt nu ook meestal ergens in de hoek vd kamer…

    Ik ben er nog lang niet, maar ben al tevreden met deze eerste stap

    Bedankt aan degene die “geluisterd” hebben en aan de rest wens ik veel sterkte

    Ik zal zeker in de loop van de week nog dingen komen neerpennen

    Grtjs

    Abdi

  • @ Abdi

    Ze zeggen wel eens dat tijd alle wonden heelt, in werkelijkheid heb je dit voor een groot deel nog zelf in de hand. Die laatste mail is opzich wel een goed idee, dit kan je aanhouden als het omslagpunt in je leven. Mochten er toch weer hoopgevoelens of wat dan ook terugkomen ga er dan tegenin, ga in discussie met die gevoelens en overtuig jezelf van de (harde) realiteit. Hoe je je voelt dat straal je onbewust ook uit … 😉

    heel veel succes en sterkte ermee!

    @ Mick

    Thnx voor je reactie!
    Verdriet heb ik er wel aan overgehouden omdat we het toch vaak erg leuk hebben gehad samen, dat ga ik mezelf ook niet kwalijk nemen, ik geef nog steeds om haar maar ik laat dit verdriet niet mn leven beinvloeden maar kijk juist (soms met een traan in mn oog) terug op een mooie tijd en ben blij dat ik die heb mogen meemaken.
    En zoals je zegt, het is gewoon dat gat wat achter is gebleven wat ik nu opvul met andere dingen tot er weer iemand voorbij komt waarbij ik dat speciale gevoel heb 🙂

    @ Milan

    Thnx voor je reactie, het is goed om dit soort dingen te kunnen delen! Ik heb op t moment wel een aantal nieuwe contacten maar nog niet echt iets waarvan ik zeg ‘ja’ dit kan wel wat worden. Gewoon lekker bezig blijven, genieten en dan vind ik ‘onderweg’ wel weer iemand die met me ‘meewil’

    – Fabian

  • @ Fabian

    Precies gozer zo hoort het. Ik heb zelf ook nog van die momenten dat ik terug denk aan de tijd met me ex. Zelfs dan mis ik het nog! Maar hierin blijven hangen help je niemand mee en jezelf al helemaal niet.

    Nu heb ik zoiets van ik ga genieten met alles wat ik doe en het bevalt me prima!
    Al een aantal lijntjes uitgegooid kwa vrouwen en ik doe me ding op mijn manier. Het mooie nu is dat ik nu zelf kan bepalen of ik op iemand inga of niet, het wanhopige is er al helemaal uit.

    laat genieten en plezier voorlopig lekker op nummer 1 staan dan komt er een vrouw vanzelf bij.

  • @Roy

    Merci kerel! Ze heeft ondertss zelf terug contact gezocht… Moet eerlijk toegeven dat een beetje contact in mijn geval draaglijker is dan geen contact.

    We zien wel…

  • Dat is je vriendin die een ‘lijntje’ uitgooit om te kijken of je er nog bent, dat maakt het voor haar (onbewust?) makkelijker om het te verwerken.
    Ik heb dit wel eens gehoord, naarmate ik dit vaker zie gebeuren omdat ik er nu op ben gaan letten dacht ik vermeld het je even… 🙂

    Wat ik ermee probeer te zeggen, ga nu niet weer hoop krijgen want in het ergste geval kan je weer helemaal overnieuw beginnen met verwerken.

  • Daar ben ik het met Fabian eens. ik heb toen tegen mijn ex gezegd dat ik voorlopig geen contact wou omdat ik zelf tijd nodig had om het te verwerken. Ze sms’te toen wel een keer nog maar niet op gereageerd.

    Je maakt het jezelf soms echt moeilijk om toch contact op te nemen. Ook al is het bij vrienden blijven misschien heb je zelf de hoop dat het nog ergens goed komt.

    Zelf heb ik nog wel contact met een paar exen, maar ik heb toen zelf goed de tijd genomen soms nam ik pas contact op een jaar later. Persoonlijk vind ik dat je dan echt een goeie vriendschap kan opbouwen. 2 ex-en hebben al allebei een vriend en het zijn goeie gasten voor zover ik ze ken.

    Ze komen nu zelfs regelmatig langs voor advies haha.

  • Beste Mannen,

    Mijn relatie is sinds gister over. Na 3 jaar besloot mijn vriendin op reis te gaan. Tijdens deze reis heeft ze ideeën op gedaan die niet passen in onze relatie. Dit betekend dat ik niet meer met haar verder kan gaan. Dus met veel pijn in mijn (ons) hart hebben we er een punt achter gezet. Nu komt het probleem… We wonen al anderhalf jaar samen. Het is mijn huis dus dat is geen probleem. Ik heb er gewoon heel veel moeite mee dat zij thuis is. Ik krijg geen hap door mijn keel en ’s morgen is ze daar als ik naar mijn werk ga.
    Moet ik haar nu de tijd geven om weg te gaan of zal ik druk op de ketel zetten en haar direct naar haar ouders sturen? Moet ik nu direct al haar spullen in dozen gooien? Zal ik haar helpen verhuizen, of moet ik dan juist niet aanwezig zijn? Zal ik nu vrienden gaan slapen zodat zij haar boeltje kan pakken?
    Jullie merken het al… vragen vragen Waar niemand direct een antwoord op heeft. Stiekem hoop ik wel dat er iemand mij een advies kan geven.
    De rest van de verwerking komt nog. Ik weet wel dat ik vanavond ga sporten;)

    Groet
    Erik

  • @ Erik

    Moeilijke vragen. Ik neem aan dat jullie niet met ruzie uit elkaar zijn gegaan? Het is inderdaad moeilijk om haar dan ’s ochtends te zien, maja andere kant uit = uit.

    Kijk het is net een dag uit. Je kan niet verwachten dat zij binnen 1 dag alles kan regelen en weg zal zijn uit haar leven. Ze moet natuurlijk ook een plek vinden om te wonen (haar ouders) maar daar ben je er nog niet. opslag van spullen, adressen die veranderd moet worden noem maar op.

    Zelf heb ik dit ook meegemaakt, je kan wel zeggen van ik heb liever dat je bij je ouders slaapt. Dan kan ze later altijd haar spullen ophalen of inpakken.

    Je zal het ongetwijfeld nog moeilijk gaan krijgen het gaat je natuurlijk niet in de koude kleren zitten. Mijn advies ga weer leuke dingen doen. Je zegt dat je gaat sporten, PRIMA idee. Ga erna bijv lekker ff naar vrienden en drink 1 biertje (niet meer he 😉 )

    Het weekend komt eraan, nog een advies ga niet thuis zitten ga stappen met je vrienden ook al heb je er totaal geen zin in, ga niet bij de pakken neerzitten. Hier help je jezelf al helemaal niet mee.

    Ik kom nog even terug op wat je zei
    “Moet ik haar nu de tijd geven om weg te gaan of zal ik druk op de ketel zetten en haar direct naar haar ouders sturen? Moet ik nu direct al haar spullen in dozen gooien?”

    Net zoals ik eerder zei als je niet met ruzie uit elkaar bent gegaan kan je haar toch wel de tijd geven om haar zaakjes op orde te stellen. Hierbij bedoel ik geen maanden uiteraard hooguit een week / anderhalf.

    Mocht je ergens nog mee zitten of heb je meer advies nodig laat van je horen hier 🙂

    1 ding nog ik heb ontzettend veel respect voor jou beslissing. In mijn ogen heb jij je zaakjes dik op orde en weet jij wat je wil.

  • @ Roy

    Dank voor je snelle reactie. Een relatie beëdigen zonder ruzie is erg waardevol. Ik wil de komende dagen wel stappen nemen. Er moet wat veranderen samen slapen is gewoon een ramp. Om haar voorbereiding te geven zal ik bij vrienden gaan slapen. Dan kan ze zsm haar bed op maken bij haar ouders. Ze mag gewoon langskomen om spullen op te halen. Maar ik wil wel dat de na de “feest”dagen bij haar ouders slaapt. Ik weet niet of dit goed is maar ik moet wat.

    Ik hou je op de hoogte. Nogmaals bedankt!

  • @ Erik

    Misschien heel bot gezegd van mij, maar hoe sneller uit het zicht hoe sneller uit het hart. Zij heeft voor zichzelf gekozen en niet voor een leven met jou. Nu zal het best lastig zijn voor jullie beide om dit proces te verwerken, dat wil ik best geloven. Ik weet uit ervaring en meerdere mannen hier ook, als je alle contact verbreekt zal je dit veel makkelijker gaat verwerken. Probeer haar over te halen dat je er moeite mee hebt dat ze in jouw omgeving is. En dat je haar graag niet meer wilt zien om zo het makkelijker te gaan verwerken en je eigen leventje weer op te pakken. Zeg dat ze een maand de tijd heeft voor een ander woonverblijf te zoeken en dat ze in de tussentijd echt op zoek moet naar een andere plek voor haar. (Aangezien het huis van jou is) Geloof me, als je afleiding gaat zoeken terwijl je elke dag wordt herinnert aan haar zal het heel lang moeilijk voor je blijven.

    Succes en laat ff weten hoe het afloopt oke?

  • Hallo Erik,

    Veel van de dingen zijn al beantwoord door andere bloglezers. Ik neem aan dat jullie niet echt een verdeling van de spullen hoefden te maken, en dat voor jullie allebei duidelijk is wat van wie is.

    Ik woon nog thuis. Maar onlangs zijn m’n ouders gescheiden en heb ik moeten toezien hoe de helft van de spullen uit huis gedragen werd. Er bestaat niets vreselijkers dan dat. Je huis is toch je veilige vertrouwde plek. Wat ik dus wil zeggen, als ik jou was zou ik haar niet helpen met verhuizen en zou ik vooral op de dag dat ze uit huis trekt niet aanwezig zijn.

    Heel veel respect voor jou en succes verder.

    Rik

  • Hey Erik,

    Rot voor je man, wel respect dat je haar nog de kans geeft om op een goede manier te vertrekken.
    Wees hier wel strikt in, zoals je zegt uit = uit dus zorg dan ook dat ze zo snel mogelijk op een nette manier uit je huis vertrekt.
    Zo te horen is het nog maar kort uit dus de echte klap zal nog wel komen, deze zal des te harder aankomen als ze nog bij je woont als je het mij vraagt en zal het hele proces nog moeilijker gaan maken.

    (ik moet er niet aan denken waar ik nu had gestaan al hadden mijn exvriendin en ik samen gewoond terwijl ik het moest gaan zitten te verwerken, vaak kom je toch op een punt dat je alles gaat romantiseren en dat je jezelf ervan overtuigd dat je haar echt terug wilt)

    Dit is gewoon mijn mening, ik wens je zoiezo heel veel sterkte ermee wat je keuze ook moge zijn hierin.

    Fabian

  • Dat je na een jaar of 2 relatie een flinke breuk voelt, is in de meeste gevallen natuurlijk normaal. Maar het bizarre dat ik heb meegemaakt, is dat ik me hetzelfde voel terwijl ik die meid maar 1x heb gezien en een paar formele zinnen heb uitgewisseld?

    ’t gebeurde snel. Begon romantisch te denken, dan zie je dr nooit meer, en heb je het… Inmiddels 2 weken terug en zit nog steeds in de put.

  • Beste Heren,

    De afgelopen dagen heb ik het gevoel dat ik toch een paar (kleine) stappen heb kunnen zetten. Ik moet wel zeggen dat jullie tips me geholpen hebben. Ik heb 3 nachten niet thuis geslapen. Dit om mijn ex de tijd en de ruimte te geven om haar spullen te pakken. Gelukkig hebben we geen ruzie en kan ik haar vertrouwen met inpakken. Voor mezelf was dit ook beter. Ik kon gewoon met mijn vrienden leuke dingen doen en ik hoefde me niet rot te voelen over de thuissituatie. Gister heeft ze haar spullen gepakt en is ze vertrokken. Ondanks dat ik weet dat het beter is krijg ik er wel een rot gevoel van. Het huis is zeker niet leeg (het grote werk is van mij) maar wel kaal. Ik merk dat ik daar nog wel moeite mee heb. Ik ga de komende dagen (weken, maanden) het huis in mijn stijl inrichten. Ik weet alleen niet hoe ik dit moet oppakken. Moet ik dit hard en snel doen of moet ik dit langzaam alles omzetten? Moet ik alle herkenbare dingen verwijderen of nog even laten staan? Wat moet ik doen met de foto’s? Laten staan, verstoppen of verscheuren? enz enz.

    Ik hoop weel van jullie te horen.

    Groet

    Erik

  • @ Erik

    Zorg dat je je liefdesverdriet kan gaan verwerken. Ga niet bij de pakken neer zitten, probeer zoveel mogelijk onder de mensen te komen om zo nieuwe sociale contacten te leggen. Afleiding en sport is de beste remedie tegen hartzeer. Ga op bezoek bij vrienden of nodig ze uit, ga lekker er op uit met dit mooie weer in aankomst. Een nieuwe relatie zal nu nog niet in je gedachtenpatroon voorkomen, maar dit kan je ex ook vaak sneller vergeten. Onthou, ze wijst ook niet jou af, maar de situatie waar jullie samen in waren. Ik snap dat deze situatie ook je huis kan zijn die vervelende herinneringen oproept. Als ik in jouw schoenen zou staan, had ik haar en al haar herinneringen zo snel mogelijk uit m’n leven verbannen. Dus m’n tip is: ga je huis lekker opnieuw inrichten schilder of behang de muur bijvoorbeeld opnieuw en hang wat leuke schilderijtjes ofzo aan de muur. Of desnoods een nieuw bed, keuken, bank, tv om zo maar op te noemen. Dit is tevens ook een afleiding en een nieuwe stap naar een nieuw leven.

    Ps: wat wil je zelf doen met die foto’s… Kun je ze weggooien?
    Greetz

  • @ Erik

    Zelf heb ik de foto’s en herinneringen in een kast gegooid altijd leuk om jezelf is terug te zien wanneer de tijd er rijp voor is. Over je huis, richt het lekker in zoals jij wil. Gooi de dingen waar je herinneringen aan heb nog niet weg doe ze in een doos en gooi het in een berging ruimte. Je kan er later spijt van hebben. Verander gewoon alles wat jij denk dat nodig is. Ga lekker sporten en GA STAPPEN!! ga weer is op de jacht en verover weer je gaat je zoveel veel beter voelen als je alles kan doen wat jij maar wil.

  • Heren,

    Ik wil jullie graag bedank voor jullie fijne tips. Soms heb je gewoon even zetje in de juiste richting nodig. De volgende tips helpen echt;
    – Sporten
    – Blijf stappen nemen voor je eigen ontwikkeling
    – Zet je zelf op nummer 1
    – Ga met zoveel mogelijk vrienden leuke dingen doen
    – Uit het oog uit het hart, klinkt zwaar maar het pijnlijke effect duurt kort
    – En ja het zonnige weer helpt ook wel een handje

    Ik merkt dat alles goed komt en ga zeker deze site blijven volgen voor de volgende stappen.

    nogmaals bedankt

    Groet
    Erik

  • @ Erik

    Geweldig om te horen, je hebt alles zelfs op een rijtje gezet. Zo zie ik in een oogopslag wat je moet doen voor liefdesverdriet. In een zin samengevat staat er: blijf niet stilstaan bij het verleden en denk aan de toekomst.

    Succes

  • Hallo, ik verkeer ook in hetzelfde schuitje als Erik, hoop dat er nog mensen actief zijn op dit forum.

    Ik woon ook samen en ook mijn vriendin is na het buitenland geweest en wil haar vrijheid weer terug en dat past niet bij haar huidige situatie samenwonen en zo. Het huis is gehuurd, maar alleen kan ik het niet betalen en zij wel, haar ouders betalen en ik ben nog student en moet het zelf betalen. Iemand tips??

  • Hallo Dennis,

    Wat een rot situatie, in ieder geval veel sterkte ermee. Mijn tip is kort en krachtig. Ik raad je aan om er voor te zorgen dat je zo snel mogelijk een ander onderkomen hebt.

    Rik

  • @ Dennis

    Dat is inderdaad de gouden tip, aangezien je nog student ben zou je eventueel toch weer bij je ouders tijdelijk kunnen gaan wonen. Pak vandaag nog je leven weer goed op, hoe langer je het uitsteld hoe lastiger je het voor jezelf maakt.

  • Het is moeilijk te aanvaarden dat het niets meer zal worden, die ervaring komt veel te vaak voor. Of ik zal in verleden tijd spreken: ‘is al te vaak voorgekomen’. Ik ben op het moment nog samen, maar ‘tonights the night!’.
    Ik ben het beu altijd maar op bevestigingen te moeten wachten.

    In 2008 begon mijn drama.. als ik het zo mag noemen. ik werd figuurlijk gekraakt door mijn vriend, ik was anders supergelukkig maar mijn geluk houdt snel op. Ik was woedend, maar niet meer met hem samen zijn heeft me versterkt. Althans, dat dacht ik, maar ik voelde me sterk en vrij. Hij had een nieuwe vriendin maar na 3 maanden kwam hij terug richting mij. Vertelde me wat hij wou met mij, dat hij het allemaal miste. Dus ik kreeg weer hoop, stille hoop maar hoop. Dit heeft zo ongeveer een jaar geduurd, waarna ik tegen mijzelf zei: (sorry voor het taalgebruik) ‘kop op trut!, hij is het niet waard!’.

    Maar het lukte me niet, tot ik iemand nieuw leerde kennen, maar deze persoon werd het niet, weet niet wat het probleem was.. Bang of gewoon er toch nog niet over? Dus ik wachtte en leerde weer iemand kennen, ik heb hem alles verteld en ook dat ik zeker nog geen relatie wilde omdat ik in niets nog zeker was. Toen begonnen mijn gevoelens, probeerde me langzaam weer open te stellen voor een relatie.

    Er is alleen één groot probleem achtergebleven. Angst! Angst om terug verlaten te worden, weer op nieuw. Wat, volgens mij dan toch, gevolgen kan hebben in je nieuwe relatie. Want ik ben niet meer het meisje met dat grote zelfvertrouwen, maar doe me zo nog wel voor maar ik heb voortdurend schrik om verlaten te worden. Ik denk, hoewel ik er niets van zeg, dat mijn partner dat toch voelt. Logisch lijkt me ook.

    Maar ik doe mijn best, beetje bij beetje ging het toch beter en beter. Nu zie ik alleen in dat het niets wordt, hoe minder ik hem begon te zien hoe banger ik weer werd. En als het dan lijkt dat ik enkel nog in het weekend hem kan zien als hij er zin in heeft, dan houdt het op. Sinds vandaag ben ik niet meer bang, het kan me niet schelen wat het word. Liever niet op deze manier. Ik denk dat ik weer sterker word. Maar toch doet het pijn, weer niets. Opnieuw een relatiebreuk. Ik ben het meisje waarvan iedereen zegt: ‘die is toch snel van straat, die heeft wel al veel relaties gehad, die kan ze wel krijgen’. Maar ik word het beu, telkens mislukt het terwijl ik gewoon kei hard mijn best doe.

    Begrijp me niet verkeerd, maar ik weet zeker dat ik het type vrouw ben dat niet jaloers is en dat niet zaagt. Ik heb ook een beetje vrijheid nodig. Dus ik geef ook voldoende vrijheid! Maar te is te! En zelfs dan nog blijf ik rustig, althans dat is wat je ziet van buitenaf. Binnenin maakt het me leeg, zoals nu, ik ben het beu. Ik ben al sinds maandag ziek, mijn maag ligt overhoop. En toen ben ik beginnen nadenken of ik wel echt ziek was. Of dat het niet een gebrek is in mijn relatie. Deze avond ga ik hem vertellen dat het voor mij op deze manier niet hoeft. Heb al veel gehuild de voorbije dagen. Het gedacht alleen al doet me pijn om weer alleen te zijn, maar wat is er erger. De angst om verlaten te worden, of alleen zijn omdat het uiteindelijk toch de beste oplossing is?

    Het gekke is 🙂 ik voel me rot maar hetgene wat je zegt over sport ga ik toch geloven. Omdat ik deze morgen met het gevoel opstond dat ik wou sporten.

    Maar het moeilijke is als ik gedaan heb met sporten. Het alleen zijn of gewoon thuis zijn. Wat eigenlijk in mijn geval bijna hetzelfde is. Ik kwam net thuis met het gedacht, er moet iets zijn op internet dat eventueel kan helpen. Ik heb dan nu wel niet letterlijk een persoon waar ik mijn verhaal bij kwijt kan, maar gewoon de ervaringen van anderen lezen en zelf je hele verhaal kunnen neerzetten doet al iets.

    Nathalie

  • @ Nathalie

    Een onzeker meisje met een hele mooie naam 😉
    Vele mannen en vrouwen hebben verlatingsangst. Je bent gelukkig echt niet de enigste hoor. Ik vind het vervelend om te horen dat je er zo mee zit. Ik had 3 jaar geleden ook in een relatie m’n twijfels of de liefde wel zo oprecht was zoals het hoorde te zijn. Hierdoor werd ik heel onzeker (als ik het al niet was) toen m’n toenmalige relatie uitging en we samen besloten waarom het niet meer ging. Ging ik me dingen afvragen.

    Zoals, waarom ging het uit? Hier bedacht ik vragen op om een antwoord te krijgen op m’n vragen. Zo noemde ik een aantal antwoorden op zoals:

    *Te grote verschillen in interesses!
    *Weinig tijd voor elkaar!
    *Was de sex niet goed genoeg!
    *Veel meningsverschillen en ruzies.

    Het probleem bij jou is onzekerheid en vertrouwen. Ik weet dat elke vrouw naar vertrouwen snakt van een man. Als een bij naar honing. In ons haastig leventje is er steeds minder tijd voor elkaar. Vind ik erg jammer eigenlijk. Omdat er weinig vertrouwen is ontstaat onzekerheid, dit kan echt over alles gaan. En jouw probleem lijkt mij: bang om alleen te zijn. Of wel verlatingsangst. Mijn tip ga ik in een aantal regeltjes opnoemen:

    *Hou van jezelf, zo ben je beter in staat om van anderen te houden!
    *Een persoon is over het algemeen een stuk aantrekkelijker als deze niet ernstig verlangt naar een relatie.
    *Je kiest een partner omdat deze nu eenmaal in jouw levenspatroon past en niet andersom.
    *Een relatie hoeft geen hel te zijn, maar de 7de hemel. Bedenk voor jezelf hoe je het verschil ziet van hemel en hel en zo blijf je met beide benen op aarde.
    *Leef je eigen leven, een ander kan het niet voor je!

    Succes Nathalie zo’n leuke dame moet niet onzeker zijn.

  • @Nathalie

    Onze Mick schrijft precies ook op wat ik dacht dus dat verhaal bespaar ik je.
    Het gevoel wat jij beschrijft herken ik, heb het zelf ook meegemaakt. Zelfvertrouwen speelt hier een grote rol in.

    Victor kan je in contact brengen met ons via mail. Een aantal van ons spreken elkaar regelmatig op msn wat ten eerste super gezellig is en je kan je verhalen makkelijker delen.

    Wat ik je aanraad om is lekker te gaan sporten. Mocht je het gevoel hebben dat je alleen thuis zit. Ga lekker langs vriendinnen, begin is met plezier maken.

    Uiteraard kan je hier altijd met vragen terecht, zoals je ziet heeft Mick al de basis voor je neergezet. Al komt het af en toe ongeloofwaardig over voor je gevoel, hier zul je later zeker op terugkomen.

    Laat ons weten hoe het verder met je gaat. We zijn zeker niet beroerd om je weer op weg te helpen.

    Groetjes,

    Roy

  • Mijn ervaring als het gaat om liefdesverdriet is, omdat ik haar bijna elke dag weer tegen kwam en nog tegen kom, dat het veel langer heeft geduurd dan normaal en er zijn bij mij tranen gevloeid. Maar ik ben er over heen.

    Ik heb bijna iedere dag haar hyves pagina gezocht waar ze met haar vriend op staat. En uiteindelijk heeft mij dat weer bij de realiteit gebracht. Maar nou zie ik haar af en toe nog steeds vluchtig naar me kijken. Zou dat kunnen betekenen dat zij het ook jammer vind dat er geen relatie is gekomen!

  • De verlatingsangst is begonnen toen mijn ouders uiteen gingen. Daar komt dan ook ineens bij dat je vertrouwen verliest, want de twee belangrijkste personen in je leven maken elkaar het leven zuur voor dingen die je nooit volledig wil en zal begrijpen. Het voordeel is, hoewel ik misschien wat onzeker ben op vlak van relaties, dat dit verder in mijn leventje niet is. Naar vrienden en zelfs vreemden toe ben ik (soms misschien iets te) sociaal, warm, vol zelfvertrouwen en een optimist for life!!!!!!

    Ik heb met hem gisteren gepraat en heb hem gezegd, ook al deed het mij zo een pijn, dat ik het niet meer wou.. Ons gesprek ging super.. Maar het doet verdomd pijn!
    Ik heb hem ook tips gegeven voor in zijn komende relaties.. Dat hij iets meer tijd in zijn relatie mag steken, want mijn liefde is altijd groot geweest misschien door het verlangen naar dan wel. Maar ik voelde dat het bij hem niet goed zat, dus heb ik hem ook gezegd dat als je elkaar amper ziet dat die gevoelens niet sterk kunnen blijven.

    Ik kan steeds wel vragen om dingen te gaan doen samen, maar ik woon bij mijn vader dus ik weet ook dat hoe meer je iets gaat vragen hoe meer ‘de meeste’ mannen vinden dat je zeurt waardoor hun interesse nog sneller vervaagt. Dus ik had zo wel mijn grens, waarbij ik na een tijdje dacht van kijk als hij niet reageert heeft hij er geen zin in.. en ik heb geduld maar ook mijn geduld raakt op, als hij steeds niet reageert terwijl je weet dat hij niets te doen heeft.. of toch niets belangrijk.. Ik vind het goed dat je vrienden hebt, I love my friends to!! Maar elke avond bij je vrienden gaan eten en daar nog wat in de zetel liggen.. is wel net iets te. Toch als je dan niet één avond meer op kan brengen voor je vriendin. Zijn vrienden zijn ook altijd vrienden geweest voor mij en nog steeds maar sinds mijn relatie met hem voelde ik mij er een beetje ‘niet welkom’. Maar dat kan ik enkel verwoorden met: Je zou onze hele vriendenkring moeten kennen om dat te begrijpen..

    Maar ik blijf ik!! Men rug op met mensen die slecht praten!! I keep smiling!!

    Mail zou me leuk lijken.. Je weet nooit wanneer ik nog eens in een dipje terecht kom. Vind het trouwens super dat jullie dit doen.. want ik kan men hele verhaal tegen vrienden doen, maar als je het op kan schrijven kan je jezelf soms beter verwoorden!! Je schrijft het dan ook voor een stuk van je af!

    Groetjes,

    Nathalie

  • @ Nathalie

    Zo te horen heb je de goeie beslissing genomen. Het is niet leuk als je vriend nooit tijd voor je heeft en alleen maar bij vrienden zit en nooit bij jouw… Je hebt voor jezelf gekozen en dat kan alleen maar goed zijn.
    Kop op!! Een meid die voor zichzelf opkomt en haar grenzen aangeeft vindt ik alleen maar prettig. Zo weer je waar je aan toe bent…

    Voor mij hielp het ook heel erg veel om het van me af te schrijven. Je hebt dan echt het gevoel dat je het kwijt kan. En de reacties hebben me toen ook erg geholpen als steuntje in de rug.

    Veel sterkte.

  • Ja idd de reacties helpen zeer zeker!! Had bij de eerste twee ook direct het gevoel dat ik niet abnormaal was. Ervaringen van andere mensen kunnen zeer helpzaam zijn en dat merk je hier wel!! Ik ben vandaag ook al een stuk positiever, het doet pijn, maar het is zoals je zegt ‘KOP OP!!’ 😀

    groetjes,

    Nathalie

  • Thats the spirit 🙂 !! Abnormaal ben je zeer zeker niet. Iedereen heeft vervelende momenten in zijn leven, hoe je ermee omgaat definieert hoe je ben.
    Hou van dat gezegde 😉

  • Zelfs ik had het zo moeilijk en ik ben er nog steeds. Bovendien, wel nog wat moeilijk, maar er is een grotere last/spanning van me af gevallen. Af en toe heb je iemand nodig die je helemaal steunt en die iemand moet ik juist nog vinden. Maar altijd welkom als je verhalen wilt neerschrijven die ivm met veroveren hebben.

    De meeste zeggen hier dat sport erg belangrijk is, ik doe wel aan sport. Maar als ik wat heb gesport, meestal een uur na, dan spelen al die hormonen op en dat is vaak moeilijk om tegen te houden maar dat lukt.

    Gelukkig ben ik ene die volhoud, want stond op het punt om dit op te geven en me laten meeslepen. Maar dat leek geen optie en toch weer eens doorgegaan omdat ik besef zoveel koppeltjes en waarom ik niet? Lastige tekortkomingen.

  • @ Andy

    Andy? Maak jij je druk omdat er zoveel koppeltjes zijn? Sporten is perfect om je hormonen in balans te brengen, welke sport doe je eigenlijk?
    Ergens heb ik het gevoel dat je te graag wil en daarom vergeet om plezier te maken in het veroveren.

  • Ik wil altijd plezier maken, ik ben helemaal speels maar ik wil graag dingen hebben.
    Ik doe karate, nu bijna 5 jaar. Het komt doordat ik zeer moe word en dan plots opeens gevoeliger word. Dat is nogal moeilijk want je zit te verlangen maar dan tref de werkelijkheid, je hebt niemand dus gefrustreerd. Het weegt nogal door op mijn zelfbeeld maar ja, je kent mijn problemen al dus waarom er nog meer over vertellen.

  • We laten ons niet meeslepen!!! Blijven gaan Andy ;-)!!
    Trouwens Roy idd, ik ga het gezegde onthouden!! Prachtig verwoord!!

    groetjes,

    Nathalie

  • Jeetje, wat een verhalen allemaal 🙂
    Ik heb geen idee hoe dit werkt, maar ik kan hier een reactie plaatsen, en ik dacht: laat ik mijn verhaal er ook maar even neerzetten!

    Ik heb een relatie van bijna 7 jaar gehad, Begin april is het uitgegaan. Mijn allereerste vriendje 🙂 Eerste 3 jaar waren echt moeilijk, maar ook leuk! We waren 16, en het ging al een paar keer uit in die eerste 3 jaar. Daarna ging hij vreemd, ik kwam terug van vakantie en ik hoorde van een vriend van ons dat hij een nieuw vriendin had. We hadden toen in die tijd nadat het uitging en weer aanging een ‘geheime relatie’, hij wilde niet dat anderen het nog zouden weten omdat hij bang was voor de reactie ofzo. We hadden dezelfde vrienden, maar hij wilde niet dat zijn ouders het ook zouden weten omdat het toen al iets van 3 keer is uitgegaan.

    3 maanden nadat ik hoorde dat hij vreemd is gegaan stond hij ineens om half 4 ’s nachts voor mijn huis. We hebben toen heel lang gepraat. En week later ging het weer aan ( STOM VAN MIJ!). Maar we kregen veel ruzie omdat mijn vertrouwen toch beschadigd is, en ik heel erg het gevoel kreeg dat hij loog over hoe vreemdging en wat er allemaal gebeurde, daarna heeft het weer uitgemaakt omdat hij het niet aankon dat ik hem niet vertrouwde en wij er steeds ruzie over kregen.. Een dag later zat hij met een vrouwelijke collega bij hem op de bank. En paar weken kwam hij weer terug.

    Elke keer gebeurde hetzelfde.. Hij maakt het uit, weken later komt hij weer terug! En ik nam hem steeds terug omdat ik toch geloofde dat hij weer die jongen was waar ik verliefd op werd. Maar in 2007 ging het weer goed, hij begon aan zijn opleiding, waardoor we elkaar alleen maar in het weekend zagen en in 2008 ging hij een jaar naar het buitenland voor zijn opleiding, en het ging echt allemaal goed! Totdat hij terugkwam, en een jaar lang geen baan kon vinden wat met zijn opleiding te maken had. Ik heb hem in alles gesteund, echt in alles, het ging zo goed! Totdat we eind maart een keer ruzie kregen….

    We hebben die dag (op een maandag) erna goed erover gepraat, over zijn situatie, dat hij gewoon doodongelukkig is omdat hij zijn droombaan niet kan krijgen, enz, en over ons, en dat hij gelukkig was met mij enz. En dinsdag weer goed gepraat, ook over ons.. Maar ik voelde steeds die afstand tussen ons. En donderdag zijn we toen een stukje wezen rijden, en ik heb gehuild, gehuild en gevraagd wat hij nou wilde. Hij wilde mij niet kwijt, maar hij was ook bang dat er geen verandering in onze relatie zou komen… Meer spanning, dat het leuker kon… Ik zei tegen hem dat hij dat zo ziet omdat hij zelf niet gelukkig was, en dat er momenten in je relatie zijn dat het even niet goed gaat enz enz… heeeel lang gesprek. Vrijdagnacht ging het uit… Hij had heeel veel gedronken en niks kon hem nog wat schelen zei hij. Ik ben er toen later achtergekomen dat hij die avond weer met een ander meisje had gezoend.. terwijl hij mij diezelfde nacht had verteld dat het niet zo was…

    Vrijdagnacht ging het uit… Een week later heeft hij een nieuw vriendin. Hij vertelde me dat het een verrassing voor hem was, en dat hij echt voor haar wilt gaan… Hij schijnt echt verliefd op haar te zijn en dat doet mij best veel zeer. Dat ik, zijn eerste vriendin, zo snel is vervangen door een ander. Ik heb hem verwijderd van msn en hyves omdat ik steeds zijn liefdesverklaringen van hem voor haar kon lezen en daar kan ik gewoon niet tegen. Ze heeft toen een keer 4 dagen niks van zich laten horen en daar was hij echt heel verdrietig over… Ik snap het niet. Verdrietig zijn om een ander meisje, dan verdrietig zijn om het meisje met wie je bijna 7 jaar lang een relatie heb gehad… het is dus mogelijk!

    Het is nu ruim een maand geleden, en ik heb het geaccepteerd dat hij nu al zo gelukkig is met haar en in het leven. Ik weet dat ik ook weer gelukkig ga worden, en dat ik inderdaad ook een beter iemand verdien. Iemand de in ieder geval ook vecht als het een keer minder gaat in je relatie. Ik ben 22 en heb al heel wat meegemaakt. En mijn ex is ook 22, maar ik ben wat dat betreft veel verder in het leven.

    Het lijkt mij ook eng om te gaan ‘daten’ zeker als je maar 1 persoon gewend ben. Ik zou het nu niet eens durven…Iik moet eerst mijn eigen draai weer zien te vinden en dat gaat denk ik aardig goed. Maargoed, ik moest mijn verhaal ook even kwijt. En ik kan niet wachten op het moment dat ik wakker word en gewoon niet meer aan hem, en aan zijn nieuwe vriendin denk. Maar ik weet zeker dat die dag komt! En mocht hij na een paar maanden weer ineens voor mijn deur staan, wat wel vaker is gebeurt, dan weet ik wel beter! Want ik geloof er zeker in dat niet alle mannen eikels zijn 😉 En dat er inderdaad een persoon op mijn pad komt die mij wel waard is! 😉 Maar dat komt later! Eerst IK! 😀

  • Het is toch de bedoeling dat wij (heren) hier over vrouwen praten, en niet mét vrouwen… ??

    Want dan zie ik het nut hiervan niet meer in 😉

    Gr,

    Adrian

  • @Laysa: Als je een leuke nieuwe man vindt om aan te denken, is het veel sneller over!! Maar het probleem is altijd dat je niemand echt leuk vindt als je liefdesverdriet hebt…allemaal verbleken ze bij die ene.
    Probeer zoveel mogelijk afleiding te vinden, en als je toch aan hem gaat denken stuur je gedachen dan bewust een andere kant op.

  • Wat bij mij erg hielp toen ik liefdesverdriet had was luisteren naar agressieve hiphop, en als ik toch aan haar ging denken mentaal een groot kruis over haar heen trekken.

  • @ Adrian,

    Vrouwen mogen hier altijd een reactie achterlaten. Dat is altijd fijn om eens te horen hoe het daar ook aan toegaat. Maar ik begrijp dat je een verkeerd beeld hebt.
    Ik denk dat jij een vrouwveroveraar wilt zijn en over bepaalde problemen prater wat er net in past. Een vrouwveroveraar is namelijk ene die graag wilt praten met de vrouwen en die dames ook met hem. Helaas is het geen echte mannenpraat hier maar om te leren van andermans fouten en ook inclusief die van vrouwen want we kunnen altijd een menig van hun horen.

    @Laysa
    Jij beschik al over kwaliteiten waarvan de meeste mannen geen raad mee weten.
    Het is erg spijtig dat je relatie stuk is gelopen maar een frisse wind kan altijd op weg helpen. Je hebt je bevrijd en gaat je eigen manier van leven. Daarvoor een dikke pluim.

    Verdriet hoort er wel bij maar zorg dat je niet teveel van af ziet. Uw ex is samen met een nieuwe vriendin en dat zal je moeten aanvaarden. Eenmaal als het aanvaarde kan je op weg helpen naar willekeurige geschikte man die open staat voor jou. Je moet jezelf gelukkig maken voor je een andere gelukkig kan maken. Maar je bent al goed op weg !

    Daten hoef je niet te doen, ga op plaatsen waarvan er mannen komen of juist op jouw plekjes te gaan om een eventuele man voor jou te kruisen en wie weet dan heb je hem.
    Denk aan jezelf en verwees andere dingen om jouw verdriet te verwerken. Ik heb een groot voorgevoel dat jij weer binnenkort super veel straalt en opgepikt te worden door een zeer goede man die binnen jouw wensen min of meer zal bevallen !

    Veel succes nog Laysa !

  • @ Andy,

    Ik heb niet gezegd dat vrouwen hie geen bericht achter mogen laten.

    Ik heb graag dat ik met andere mannen van gedachten kan wissel over mijn ervaringen met vrouwen,, dat is het uiteindelijke doel van deze blog ook denk ik.
    Desondanks kan de mening van een vrouw over bepaalde onderwerpen toch ook heel verklarend en nuttig zijn. 😉

    Wat betreft jouw ‘analyse’ van een vrouwveroveraar.. Jij hoeft niet te denken wat voor vrouwveroveraar ik ben, laat dat maar aan mij over! 😉

    Gr,

    Adrian

  • Dankjewel Andy,

    De meesten zeggen dat ik goed op weg ben, alleen het is zo verdomd moeilijk en best pijnlijk eigenlijk… weet je waarom? Omdat mijn ex en ik dezelfde vrienden hebben, groepje van 6, en uiteindelijk zijn het denk ik meer zijn vrienden dan de mijne 🙂 Ik vind het echt heel moeilijk bij de gedachte dat ze lekker met zijn allen zijn en ik ervoor kies om er niet bij te zijn omdat ik het veel te moeilijk vind om mijn ex weer te zien, zeker met zijn nieuwe vriendin.

    Ik moet gewoon helemaal opnieuw beginnen,en dat is best lastig, tuurlijk wil ik mijn vrienden ook zien, maar aan de andere kant ook weer niet, want dan heb ik het gevoel dat ik weer ‘te’ dicht bij mijn ex ben ofzo. Ik heb gewoon het gevoel dat ik geen kant op kan, en dat wil ik wel!!

    Sorry mannen als wij vrouwen hier ons verhaal ook kwijt moeten, maar het is zeer prettig om je ervaringen met iemand te kunnen delen, is ook goed voor je ‘healing process”‘ toch?

    Vind het alleen zo oneerlijk, maakt niet uit wat hij doet, of hij me nou kwetst of iets doet, iedereen blijft hem geweldig vinden, vanwege z’n charmes en humor enz, en ipv dat hij ook de tijd voor zichzelf neemt, gaat hij weer voor de ‘liefde’. En ik krijg alle ellende en de pijn en moet ik mijn vrienden missen, wat nu ook het beste voor mij is… totaal ander leven moet ik leiden, lijkt me leuk! Alleen het is nu zo eng en onwerkelijk. Ik wil absoluut geen wraak nemen op mijn ex, denk eerder dat dat automatisch gebeurt als ik mezelf weer terug heb gevonden en weer gelukkig ben en 10x sterker in mijn schoenen sta, dan komt denk ik bij hem de realisatie, en bij mij de realisatie : ben blij dat het over is, dat ik hier doorheen ben gekomen en dat ik er veel van heb geleerd!

    En nogmaals, ik zeg niet dat alle mannen hufters zijn, want ik lees hier ook jullie verhalen, en vrouwen kunnen ook net zo gemeen zijn.

    En waarom zou je vrouwen willen ” veroveren’? Zei altijd tegen mijn ex dat hij altijd zichzelf moet blijven, no matter what, zo kom je ook het verst, en een vrouw valt toch op wie je bent? Niet vanwege je openingszinnen of iets dergelijks?

  • @ Laysa

    Erg vervelend allemaal, ik hoorde zelfs dat je hartritmestoornissen kunt hebben van liefdesverdriet, zo’n impact geeft dat. Geen nood, gelukkig slijten deze wonden en zullen het enkel littekens blijven. Ga lekker weer mensen opzoeken. Maak lekker plezier met ze. Of ga lekker sporten. De hormonen die vrijkomen tijdens sporten helpen je er sneller bovenop. Ga zeker niet zitten kniezen op je kamertje. Ga dingen ondernemen dan weet ik zeker dat je over een maand je een stuk beter zal voelen.

    Succes meisje

    @ the guys

    Oke Laysa brengt een goed punt. Soms praat ik met vrouwen en regel ik ook haar nummer. Maar op een of andere manier trekt ze me niet aan. Dan denk ik: ja wat is een vrouwenveroveraar? Ik verover vrouwen maar ik kan er toch uiteindelijk maar een tegelijk gelukkig maken. En ik wil er ook eentje gelukkig maken. maak dan denk ik. Heb ik je nu veroverd of was er al een klik? Is het echt wel zo dat we denken dat we elke vrouw kunnen krijgen met onze vlotte babbel! Nee natuurlijk niet, die klik is er al, maar wij begrijpen het gewoon niet. Wij mannen zijn op een andere manier veranderd. We zijn onze roots verloren vanwege het feit dat de vrouw in principe weinig keus had zo’n 40 jaar geleden. Als ze gelukkig wou worden zocht ze de man uit die ze aantrekkelijk vond en die verleidde ze. Maar wij mannen wisten gewoon dat de vrouw met veel liefde een goed leven zocht. Met een man die haar alles zou geven wat haar hartje begeerde. Maar vrouwen emanciperen nu eenmaal ook in de 21ste eeuw. Ze heeft niet meer de man nodig die haar de dingen kan geven die ze begeerde. Ze verdiend het zelf, ze kan veel zelf en heeft in principe geen hulp nodig van een man. Wij mannen zijn toen eigenlijk het veroveren van vrouwen verleerd. Dankzij Victor heb ik m’n jachtinstinct gevonden en dat ben ik hem dankbaar. Leef nu in overvloed en m’n zelfverzekerdheid naar vrouwen toe is veranderd. Hierdoor kan ik makkelijker vrouwen openen. Ik kan haar tegengas geven en m’n gesprekken bestaan gewoon uit nieuwsgierigheid. Ik ben speelser en mysterieuzer geworden. Snap wat ze met haar lichaam wil zeggen en snap haar eventuele testen. Ook ik leer nog elke dag en dat doe ik tot ik zal sterven. Ik vind mezelf gewoon op deze manier gewoon gelukkiger en daar ben ik de hulp van Victor en jullie erg dankbaar voor.

  • @ Laysa,

    Je bent van harte welkom!

    7 Jaar is niet niets, zeker in combinatie dat hij je eerste vriendje was. Als het goed is heb je veel geleerd over jezelf en het hebben van een relatie. Dit kan je helpen bij het vinden van een leuke man, ook al voelt het nu weer helemaal nieuw en is het eng.

    Eerst maar genieten van je vrijgezelle bestaan, neem je tijd. Een vrouw die geniet van haar vrijheid trekt gemakkelijker leuke mannen aan… 😀

    “Vind het alleen zo oneerlijk, maakt niet uit wat hij doet, of hij me nou kwetst of iets doet, iedereen blijft hem geweldig vinden, vanwege z’n charmes en humor enz,”

    Misschien is hij ook geweldig voor zijn nieuwe vriendin, voor zijn vrienden. Maar dat verandert als die relatie over is of als hij geen vrienden meer is. Jij bent ook geweldig, maar niet voor hem.

    Waar gaat het uiteindelijk om? Dat je je zelf geweldig vindt. Wat anderen vinden is bijzaak…

    @ Adrian,

    De oorspronkelijke planning is overhoop en ik ben bezig met een grote inhaalslag. Ik laat het je weten zodra ik weer telefooncoaching geef.

    Je zei: “Het is toch de bedoeling dat wij (heren) hier over vrouwen praten, en niet mét vrouwen… ??

    Want dan zie ik het nut hiervan niet meer in 😉 ”

    Wat wil je hiermee precies zeggen?

    @ Stefan,

    “als ik toch aan haar ging denken mentaal een groot kruis over haar heen trekken.”

    Sterk, heel sterk.

    @ Mick,

    Je kunt niet elke vrouw krijgen, dat is een illusie. Is het nodig? Nee, want je kunt je handen al lekker vol hebben aan een vrouw 😀

    Bedankt weer voor het compliment!

  • @ Victor,

    Prima, ik zie wel wanneer je emailtje verschijnt! 🙂

    Wat ik bedoel is dat het zo ‘ongepast’ voelt om met vrouwen OVER vrouwen hier te bloggen.. komt op mij zo over als anders dan het de bedoeling is..
    Maar ik heb er ook bij gezegd dat het zijn voordelen kan hebben..

    Adrian

  • Vrouwen kunnen hier veel waardevolle informatie geven in mijn ogen. Soms zien mannen het toch even anders dan een vrouw. In het boek van Victor is hier ook een goed hoofdstuk over.

  • Thanks voor de reactie!

    @Victor:

    Nogmaals, het maakt echt niet uit wat die jongen doet, mijn “onze vrienden” ( waar ik dus nu afstand van moet nemen) blijven hem leuk en aardig vinden, ookal gaat het ooit uit met zijn nieuwe vriendin, zijn vrienden zullen het altijd voor hem opnemen, oftwel…dus ook mijn vrienden.

    Het is verdomd lastig om helemaal opnieuw te beginnen, nieuwe mensen leren kennen enz. Nieuwe vrienden maken, nogmaals, het is zo oneerlijk..mijn ex is na een week al over mij heen en is weer verliefd en heeft al een ‘ relatie’ met een andere en gaat wanneer hij zin heeft naar mijn vrienden toe en verjaardagen, want het kan hem toch niks schelen als ik er ben, maar mij kan het wel schelen..mijn gevoel zegt gewoon dat ik mijn ex minimaal een half jaar niet moet zien, misschien korter of langer, geen idee

    Ondanks alle pijn en verdriet probeer ik toch positief te blijven 🙂 Ik ga binnenkort inderdaad lekker sporten, gewoon voor de fun en natuurlijk als uitlaatklep…en dan hoop ik over een paar maanden gewoon weer lekker mezelf te kunnen zijn, en weer ‘ gelukkig’ zijn in het leven… en als mijn ex mij dan weer ziet… ja dan heb ik denk ik mijn ‘ wraak’ genomen.. 🙂

    Voor nog meer adviezen..,ze zijn van harte welkom!!!

    Jullie zijn de beste!

  • Wat herkenbaar dit allemaal.

    Na een relatie van 4,5 jaar heeft mijn vriendin het vorig jaar, Juli uitgemaakt. Dit heeft ze gedaan, half door de telefoon en even later stond ze voor de deur om haar spullen op te halen. 2 weken later had ik zelf weer gebeld, en ze vertelde dat ze iemand anders leuk vond. 2,5 maand later woonde ze al samen met die gozer. Ik heb niets meer van haar vernomen, wat ik wel verwacht had. Misschien een brief, of een bedankje naar mijn ouders, maar nee hoor. Echt slecht!

    Dit had ik nooit van haar verwacht, niemand eigenlijk. Ik vond onze relatie super, we deden veel samen en hielden van dezelfde dingen. We hadden bijna nooit ruzie, soms een woorden wissel.

    Nog steeds, heb ik de vraag van WAAROM. Heel vervelend is dat, iets waar je nooit achter zal komen, denk ik.

    Ik heb veel afleiding gezocht in sport, en veel dingen doen, nog steeds mis ik haar op verschillende momenten… Maarja je moet verder hoe moeilijk dat soms is.

    Adviezen, tips dan hoor ik het graag….

  • @ Laysa

    je zegt dit:

    mijn ex is na een week al over mij heen en is weer verliefd en heeft al een ‘ relatie’ met een ander.

    Dat zeg mij dat hij er niet tegen kan om alleen te zijn. Dit soort relaties hebben ook meestal weinig toekomst. Blijf vooral je eigen ding doen, sporten is een heel goed begin, zo zal je ook andere mensen ontmoeten. Ga het weekend is lekker stappen met vriendinnen of hou een meiden avondje.

    @ Jon

    Dit zal tijd nodig hebben om te slijten. Iedereen maakt dit is mee, bij mij is het nu 3,5 maand uit en soms heb ik wel is momenten dat ik haar mis. Net zoals bij het advies voor Laysa, hou eens een mannen avond met wat vrienden ga uit en maak plezier. Of ga is ’s avonds bij vrienden langs en pak een biertje en game een avondje ofzo.

    Sporten moet je vooral mee doorgaan omdat het je hormonen weer in balans brengt en het is natuurlijk goed voor je.

  • @Jon veel mensen zijn puur egoistisch, en daar kom je pas achter op een moment als dit. Ik heb geleerd dat te accepteren.

    @Laysa ik denk dat je gelijk hebt dat je hem een half jaar niet moet zien, tenzij je voordien een leuke nieuwe vriend ontmoet, dan gaat het sneller natuurlijk. Het is een vervelende situatie, ik heb hetzelfde met een vrouw waar ik een tijdje iets mee gehad heb, nu is het over en doet ze vervelend tegen mij. Elke keer als ik ergens naar toe ga waar zij ook zou kunnen zijn, denk ik o jee, zou ze er zijn? Gelukkig heb ik maar 1 gemeenschappelijke vriendin met haar, en die ben ik niet kwijt.

    Als je toevallig in Haarlem woont kun je eens kennismaken, misschien heb je dan weer wat vrienden erbij.

  • Mensen bedankt!

    Het blijft een lastig verhaal. Kort voordat mijn ex het had uitgemaakt, had ze nog iets van 500 euro uitgegeven aan spullen voor mijn huis. Toen vroeg ik waarom had je dat dan gekocht? Antwoord, had ik dan niets moeten kopen!

    Wat heb ik vergist in haar, had het nooit verwacht. Tot op heden, 10 maanden helemaal niets meer van haar gehoord! Snap niet dat ze niet eens een kaartje gestuurd heeft van sorry, hoe ik dit gedaan heb. Zelfs een deel van haar spullen zijn hier nog opgeslagen en liggen in de schuur.

    10 maanden data? Echt heel vaag!! Toch probeer ik mijn leven verder op te pakken en ja dat is moeilijk. Ik was altijd heel los met alles en met meiden op school, maar heb daar nog steeds geen behoefte aan. Mijn vertrouwen is behoorlijk aangetast. Nooit vreemd gegaan, hoe los ik daarvoor al was en ging echt 100% voor mijn ex….. Zonde.

  • @ Jon

    Jammer dat je relatie zo gelopen is… Vaak is er de sleur in de relatie geslopen… Vaak zijn mensen niet oprecht over hun gevoelens tegenover een ander. Je moet echt zorgen dat je zelf niet de dupe wordt van haar gevoelloze uitingen. Zeg dat ze haar troep op komt halen en haal alle herinneringen zoveel mogelijk uit jouw leven (uit het oog, uit het hart). Bewaar het bijvoorbeeld op zolder of zet alle digitale foto’s op een disk of memorystick van jullie samen die op je computer staan. Ooit als de tijd er rijp voor is kun je deze leuke tijd weer een terug kijken. Hier heb ik dankzij een medecursist een tip over gekregen en pas geleden had het er echt steun bij. Ga ook lekker sporten of lekker veel afleiding zoeken. Dit is nooit verkeerd natuurlijk en versterkt tevens je zelfvertrouwen, je hormoonspiegel en je geluksgevoel.

    Succes.

  • @ Laysa

    Lastige situatie zo, maar zoals Roy zegt is dit een opvlieging van hem en dat enkel om het geluk wat hij met jou had op te vullen. Hij is er net zo ondersteboven van hoor! Maar het mannelijke trots en het ego van de man 🙂 je moet proberen samen een middenweg te vinden omdat jullie samen een vriendenkring hebben. Zo wordt een van jullie ongelukkig en dat wil hij ook niet echt (dat weet ik zeker). Praat met jullie vrienden, voor hun is dit ook lastig. Misschien hebben die een oplossing of kunnen die een beetje bemiddelen. Deze relatie heeft geen slagingskans meer, maar eventueel een middenweg kiezen voor jou en zijn/ jullie vrienden is de beste oplossing.

    Succes

  • @ Mick

    Dankjewel 🙂

    Dat deze relatie geen slagingskans meer heeft is voor mij ook duidelijk, en dat wil ik zeker weten niet meer nadat hij 2x is vreemdgegaan ( waarvan ik dat zeker weet ) en zovaak heeft voorgelogen. Nee het kan hem niet zoveel schelen wat betreft met mijn vrienden, hij gaat er naar toe wanneer hij wilt, en kan hem niet veel schelen of ik er dan ook ben of niet. Weet je wat het is Mick? Het is een vicieuze cirkel, het verbaasd mij niet als hij over een tijdje weer contact met mij zoekt omdat zijn vriendin hem heeft gedumpt bijvoorbeeld, maar het is voor mij echt klaar, vroeger was het anders, dan wilde ik hem ook terug omdat het beeld wat ik van hem nu heb, totaal niet past bij het beeld hoe hij eerst was. En het verschil is dat ik hem nu gewoon echt neit meer terug wil.

    Ik laat hem lekker zijn gangetje gaan, en ik ga ook lekker verder met iets meer moeite, en wat betreft mijn vrienden, die zal ik neit zo vaak zien als eerst, maar dat is nu even tijdeljk, en dat vind ik prima.

    Hoe is het verder met jou Mick?

    @ Stefan:

    Ik woon niet in de buurt van Haarlem! 😀 En ja het is inderdaad heel vervelend elke keer als je boodschappen gaat halen of ergens naartoe fietst dat je bang bent om hem tegen te komen met zijn nieuwe vriendin of met je vrienden, maar hoop dat dat gevoel echt een keer overgaat!
    Ik sta boven hem,en dat weet ik, en dat gaat hij later ook merken. Hetzelfde geldt ook voor jou en je ex 🙂

  • @ Laysa

    Met mij op zich gaat het goed… Alleen ben pas werkloos dus ben volop aan het solliciteren. maar met de liefde en met m’n gezondheid gaat het goed. Nog een fijn weekend meisje en laat de lentekriebels maar toe in je leven.

  • Liefde is zulk een miserie he. Ben ook net terug uit elkaar met m’n vriendin na een relatie van 2 jaar. Vreemde situatie ook! Ik vertelde haar reeds een jaar dat ik te weinig affectie en sexualiteit ervaarde naar eigen verlangen en telkens ging ze er aan werken maar kwam er niet echt van. We zagen mekander echt graag dus ik nam haar asexualiteit er maar bij. Nu na een 1ste keer uit mekaar gegaan te zijn, voelde ik dat er iets scheelde. Ze wist mij te vertellen dat ze passie miste in onze relatie. Daar schrok ik toch even van aangezien passie toch van 2 kanten dient te komen? Voel me er niet echt goed bij, eerlijk gezegd en omdat ik weet dat uit het oog, uit het hart de snelste methode is om iemand te vergeten, heb ik ervoor gekozen haar volkomen te mijden.
    Toch mis ik haar, ondanks het feit dat ik eigenlijk een aantal dingen miste 🙁

    Enige raad & tips?

  • Hoi,

    Ok ik zie dat dit een mannensite is maar was zo verrast van de gevoelens die hier worden rondgestrooid dat ik mijn verhaal hier ook kwijt wil… Misschien zien veel van jullie mij als de boeman(vrouw) maar ik moet érgens mijn verhaal kwijt: mijn moeder durf ik het niet te vertellen en m’n vrienden zijn niet echt de beste praters: wel luisteren en ja knikken maar dat is alles (het doet dan wel eens goed om het uit mij te hebben mijn verhaal maar ik krijg graag ook respons weetje..)

    Ik zal beginnen bij het begin zeker?
    Ik heb het 3 maanden geleden gedaan gemaakt met m’n nu ex-vriend. Ik zag en zie hem nog altijd doodgraag maar had persoonlijke problemen (al mijn gevoelens opkroppen, slecht zelfbeeld,…) en vond dat ik tijd nodig had voor mezelf om mezelf te leren kennen en alles goed te maken! Ik voelde me al enkele maanden niet goed in de relatie (we zijn 2 jaar samen geweest, hij is 6 jaar ouder en ik ben nu 21 – ja ik weet het misschien nog jong en naïef maar wij hebben ook gevoelens 😉 –

    Op een dag werd het me allemaal teveel, we hadden dus al enige tijd problemen (vond ik, later hoorde ik dat hij dit helemaal niet vond maar we hadden voortdurend domme kleine ruzietjes om de belachelijkste redenen en hij vergat deze snel, maar bij mij stapelden deze allemaal op en werd het me teveel). Ik neem altijd alle slechte dingen op mij: hij heeft financiële problemen en heb hem geld geleend (had ik nooit mogen doen, maar zag dit als een investering in onze relatie als je iemand graag ziet en volledig vertrouwd dacht ik dat je dit kon doen maar ja.. niet goed gekomen) en had ook complexen (over domme dingen waar hij helemaal geen complexen over moest hebben en kon hem dit 100x zeggen maar het drong maar niet door).

    Wegens die financiële problemen van hem was onze relatie een sleur geworden: in het begin zagen we elkaar elke dag, later zelfs als hij een vrije dag had was hij liever bij vrienden (dit knaagde ook ontzettend aan me en m’n zelfbeeld bleef maar dalen), ook waren er de momenten dat we heel lang de liefde niet bedreven terwijl we dit vroeger elke dag deden bij wijze van spreken.. Ik had gewoon geen zin meer in hem en hij niet in mij (ik denk dat hij zelf de problemen niet wil inzien want hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik denk van hoe kan hij dat nou niet merken!?) Dus de sleur in onze relatie was een feit: we zagen elkaar minder en minder: meestal in het weekend en wat deden we dan? Iets gaan drinken (op mijn kosten) en dan om een filmpje (ok ik vind dat heeel gezellig maar niet ALTIJD!)
    Ok om niet te lang meer te zagen over dezelfde dingen (iedereen heeft wel al door dat het niet goed meer ging), ik wou hem niet kwetsen hij zat zelf met zijn problemen en wou er die van mij niet bovenop gooien, hij is al een depri type…

    Daarmee bleef ik maar zwijgen en zwijgen en zwijgen… Tot het moment er was dat het teveel was en ik hem alles verteld heb, dat het niet goed met me ging, dat ik twijfels had en dat ik ofwel time-out wou ofwel een breuk; het lag in zijn handen; of hij wou op me wachten of hij ging door met zijn leven… Hij besloot op me te wachten…

    In de volgende 3 maanden ben ik in m’n eigen val gelopen: heb hem nog 3 x gezien, je kan je wel inbeelden om welke reden 😉 Ikzelf heb hem altijd gezegd dat ik dit alleen kan met iemand die ik graag zie, hij is ook m’n eerste geweest: dus dacht wel dat ie doorhad dat ik hem nog graag zag! En ik dacht dat ik liefde in zijn ogen zag maar later werd me dus bekend: het was alleen lust (= gebroken hart). Want nu is het 3 dagen dat ik gehoord heb dat hij op een festival iemand anders heeft gehad, en hij zet dit zo gezellig op facebook in grote letters ik heb sex gehad lekker lekker; sorry maar dit vind ik heel ongevoelig en uitdagend: toen ik dit las… Het gevoel was niet te beschrijven.. Een baksteen in mijn maag die wat omgewoeld werd: misselijk misselijk misselijk! Ik eet nu al 3 dagen bijna niets en doe niets anders dan aan hem denken, heb ook een paar domme dingen gedaan bij het contacteren van hem zoals gevraag of zij beter was dan ik en zo nu schaam ik me hiervoor maar ik was in alle staten toen…

    Dus ja, de jongen die zo op me wou wachten, heeft nu iemand anders (en het is dan niet eens een mooi meisje dus dat is weer een deuk in mijn zelfvertrouwen..) En heb hem gezegd: ik wil alleen het beste voor jou dat je gelukkig bent net zoals ik wil dat ik ook weer gelukkig word, maar momenteel zie ik het niet meer zitten. Hij is de enige jongen die ik ooit graag heb gezien, met wie ik zover ben gegaan, die ik zo mooi vind… Je kent dat wel. Ik ben misschien egoïstisch en jaloers maar ik voel me verschrikkelijk… Ik voel me lelijk, dom, kinderachtig, ongeliefd, alleen, … Alle slechte dingen die je maar kan ervaren.

    En ja ik weet het uiteindelijk ben ik diegene die het uit heb gemaakt dus eigen schuld dikke bult maar voel me nu verschrikkelijk.

    Hopelijk waren er mensen die mijn (veel te lange – van de hak op de tak springende) verhaal wilden lezen en be free to comment 🙂

    Groetjes,

    Een gebroken meisje

  • Heey Frea,

    Allereerst mijn respect dat je je verhaal aan ons verteld hebt. Ik denk dat het niet gemakkelijk voor je geweest moet zijn, maar dat je je nu wel wat opgeluchter voelt.

    Je beschreef dat het niet goed ging in jullie relatie. Dat kan zijn. Ik denk dat jullie allebei je aandeel daarin gehad heeft. Al bestaat zijn aandeel meer uit dingen die hij naliet dan dingen die hij juist wel heeft gedaan. Uit je verhaal merk ik inderdaad dat je geen hoog zelfbeeld hebt. Als ik jou was zou ik eerst ervoor zorgen dat je meer zelfvertrouwen krijgt, voordat je weer relaties aangaat.
    Er is in een relatie altijd iemand die het meeste zelfvertrouwen heeft. Het maakt niet uit of jij dat bent of dat je dat niet bent, maar zorg ervoor dat je niet te weinig zelfvertrouwen hebt! Want dan ga je je druk maken over dingen waar je je eigenlijk helemaal neit druk over hoeft te maken.

    Wat angsten betreft: 90% van de angsten van mensen (in het algemeen) is ongegrond! Daar hoef je je dus helemaal niet druk over te maken 😛

    Misschien dat je je in een volgende reactie wat meer over je onzekerheden kunt vertellen. Waar was je onzeker over? Dat jullie niet in de schulden zouden raken? Dat jullie samen ten onder zouden gaan? Dat je dat niet zou overleven?
    Je hebt je ex-vriend overleefd. Je voelt je nu misschien minder goed, maar je bent blijkbaar niet kapot aan hem gegaan. Je zult van zoiets alleen maar sterker worden, maar je bent blijkbaar ook sterker dan dat je zelf denkt.

    Wat die meid op dat festival betreft. Ik heb het al vaker erover gehad dat (misschien is het te generaliserend, en te algemeen, maar daar gaat het nu niet over!) mannen sex en liefde los van elkaar zien, en vrouwen niet. Het feit dat je er zo op reageert onderstreept het alleen maar. Het beste wat je ermee kunt maken is ervoor zorgen dat het je de volgende keer niet meer gebeurt. Dat je niet meer trapt in de trucs van gevoelloze, lustige mannen.

    Verder wens ik je veel sterkte toe om er weer bovenop te komen en ik kijk uit naar je reactie.

    Groetjes Rik

  • @ Frea

    Ik ben de boeman, eigen schuld dikke bult, mij als boeman (vrouw)…Ik ben ervan overtuigd dat je zelfbeeld, al niet erg hoog was, feit is: nu je je rot voelt is het allemaal nog erger.

    Ik weet het: Het is allemaal menselijk en zeker te begrijpen dat je zelfbeeld een flinke deuk krijgt als je in zo een situatie zit.

    Neem je tijd om het te verwerken, dat je het opschrijft is ook al zeer positief…Als je er bovenop komt, weet dan dat je een beetje aanleg hebt om een laag zelfbeeld te hebben. Probeer dit dan in de toekomst op te krikken !!!

    Maar OK prioriteit is: eerst bekomen

    Veel sterkte !!!

  • @ Rik, de trucs van gevoelloze, lustige mannen … nou nou, we kennen natuurlijk maar een kant van het verhaal, misschien dat het vanuit zijn perspectief gezien redelijk was…

    @ Frea, ik zou eerst mezelf weer op de rails krijgen, je bent ook in een levensfase dat je enorme ontwikkelingen doormaakt, en het leeftijdsverschil met je vriend is groot.

  • @ Frea ter verduidelijking: breken met deze man dus, hij heeft allerlei issues en dat remt jou in je ontwikkeling. Misschien een tijd rust nemen op het relatiefront?

  • Hallo Stefan,

    Je hebt gelijk, we kennen maar een kant van het verhaal. Maar waarom zou ze erover liegen dat hij dat van dat festival op Facebook heeft gezet? Bovendien, als er goede en duidelijke afspraken van te voren gemaakt zouden zijn zou ze zich er niet zo rot over voelen.

    Ik denk dus niet dat het vanuit zijn perspectief redelijk was.

    Rik

  • @ Rik je hebt wel gelijk, hij had natuurlijk moeten aangeven dat hij niet zo lang wou wachten zonder tussentijds andere vrouwen te versieren.

  • Hallo,

    Ik zag dat er voor mij ook al enkele vrouwen iets hadden gepost, dus ik dacht ik kan hier misschien ook wel mijn verhaal kwijt!

    Vier weken geleden heeft mijn (ex)vriend het, na 11 maanden relatie, uitgemaakt, door de telefoon.. Hij zei dat hij nog wel van me hield, maar dat hij het niet meer kon; hij was aan het eind van z’n latijn. Dit kwam, omdat we (met name in de laatste maanden) veel ruzie hadden. Ik had wat persoonlijke problemen, waaronder dat ik mijn vorige relatie nog niet goed had verwerkt, waardoor ik mijn frustraties soms om hem afreageerde. Daarbij zocht ik zekerheid bij hem, waardoor ik me op een gegeven moment afhankelijk van hem opstelde. Ik zocht eigenlijk een soort erkenning bij hem, om mezelf beter te voelen. Ontzettend stom natuurlijk.. Het was ook helemaal niet mijn bedoeling om me zo op te stellen, maar het leek soms wel of ik niet anders kon. Maar het punt is dat ik op een gegeven moment, ineens soort ‘het licht’ zag (weet even niet hoe ik het anders moet verwoorden). Na (weer) een ruzie hadden we besloten een paar dagen geen contact te hebben. Ik zag toen eigenlijk pas echt in wat er mis ging, en hoe ik mij opstelde tegen over hem. Ik besefte dat dat gedrag totaal niet goed was, en dat hij me op die manier verkeerd leerde kennen, want ik ben helemaal niet zoals ik me (soms) voordeed. Ik besefte dat ik aan mezelf moest werken. Ik heb in die dagen allerlei voornemens genomen, en (al deels) uitgevoerd.

    Zodra ik erkende dat ik niet lekker in m’n vel zat, was ik eigenlijk al 10 stappen verder. Ik zag het echt anders in, ik voelde me ook anders (nu nog steeds overigens. Ik ben ook nog steeds aan het werk met mezelf, zeg maar). Behalve voor mezelf, had ik ook voornemens voor hem en mij genomen. Dat we het waarschijnlijk even rustiger aan moesten doen, wellicht even geen contact. Dat we elkaar meer vrij moesten laten, weer meer ons eigen ding gaan doen, nou ja en nog veel meer (concrete) dingen.. Maar precies op het moment dat ik dit besef had, maakte hij het dus uit. Ik kreeg niet de kans om het uit te leggen en om het te laten zien. Hij zei dat hij het niet meer kon, dat hij nu aan zich zelf ging denken. Dat hij me wel miste en nog van me houdt, maar het echt niet meer kon opbrengen. Ik vroeg of hij ons ooit nog een kans wil geven, waarop hij zei : “ik zeg nooit nooit, maar ik zie het nu echt niet zitten”. Terwijl ik aan het praten was, hing hij ineens op.

    Ik vond het ontzettend oneerlijk en laf dat hij het op deze manier uitmaakte,en was (ben) erg verdrietig! Ik kon het op deze manier niet goed afsluiten. Dus 3 dagen later smste ik hem of we nog 1x konden afspreken, waarbij ik hem dan niet ging overhalen en ook niet hatelijk zou doen, maar dat door nog 1x af te spreken, ik het goed zou kunnen afsluiten voor mezelf en dat we dan ook meteen onze spullen konden geven aan elkaar. Hij smste terug dat het laatste woord nog niet is gezegd, en dat ik nog de kans krijg om mijn verhaal te doen. we eerst beide moeten bijkomen van een zware periode, en dat ie wel wil afpreken maar dat het op korte termijn niet gaat.

    Na wat heen en weer gesms, hebben we uiteindelijk volgende week afgesproken (dan hebben wel elkaar vijfenhalve week niet gezien of gesproken, alleen gesmst). Hij zei overigens in 1 van z’n smsen dat het hem nuttig lijkt om af te spreken voor het verwerkingsproces.. En hij wilde dat we afspreken in een café :S Dus niet bij hem of mij thuis.. Ik vraag me erg af wat ik hier allemaal van moet denken.. Daarbij is het wellicht handig om te weten dat hij in het begin nog wel aardig deed in z’n smsen, maar later afstandelijk. Hij reageerde ook laat (vaak 3 dagen later), en we hebben overigens niet veel gesmst. En als we smste ging het alleen over het afspreken..

    Ik mis hem heel erg, ik krijg m’n gedachten maar niet bij hem vandaan! Het liefst zou ik hem terug willen. Maar ik zit nu erg in dubio. Ik vraag me nu af of het verstandig is om naar die afspraak van volgende week te gaan. Ik kijk er eigenlijk al heel de tijd naar uit, en ik heb stiekem nog hoop, maar ik denk niet dat hij nog wil (aangezien hij praat over ‘verwerkingsproces’ en hij wil afspreken in een café). Ik ben bang dat ik mezelf alleen maar pijn doe door m weer te zien, dan krijg ik nog een keer de deur in m’n gezicht zeg maar. En misschien ga ik m alleen maar meer missen als ik hem weer heb gezien. Aan de andere kant, ik heb mijn verhaal nog niet kunnen doen, we hebben er nog niet ‘normaal’ over gepraat. Dus door nog 1x te praten, kan ik het misschien goed afsluiten (tenminste dat hoop ik). En stiekem wil ik hem laten zien dat het goed met me gaat, en hem laten zien wat hij laat schieten..!
    Maar ik weet dus niet wat ik moet doen..! Ik hoop dat iemand een wijze raad voor me heeft!
    Heel erg bedankt.

    Groetjes,
    Louise

  • Hey

    Als donderslag bij heldere hemel was de relatie over. Nooit aanzien komen. Opmerkingen als ik wil je geen pijn doen en ik ga je te kort doen en dat wil ik niet, krijg je te horen. Nou pijn doet ze me heel veel. Ik
    probeer afstand te houden, maar ze is zo aardig als ik haar aan de telefoon heb. Wat wil ze nu?

  • Hey Sjoerd,

    Volgens mij zijn wij de enige die deze site nog bezoeken 😉
    In ieder geval, erg vervelend voor je dat je relatie voor bij is.. Ik weet precies hoe je je voelt, en het voelt echt niet fijn. Zeker als je het niet ziet aankomen, dan komt het echt als een klap.
    Ik vind het moeilijk te zeggen wat ze wil, omdat ik natuurlijk niet weet wat er is gebeurd. Ik denk dat ze het er zelf ook heel moeilijk mee heeft. Voor degene die het uitmaakt is het natuurlijk ook lastig, zij moet nu ook afstand doen van jou. Ook al kiest ze daar zelf voor, het blijft pijnlijk. Zeker vrouwen hebben nog wel eens moeite met afscheid nemen van iets of iemand. Ik denk dat ze daar een beetje mee worstelt. Bovendien als iemand het uitmaakt, betekent het natuurlijk niet dat diegene je niet meer aardig vindt. Er is wss voor haar geen reden om niet aardig tegen je te doen. Ik denk dat ze daarom gewoon vriendelijk en aardig blijft doen aan de telefoon. Maar zo te horen is het erg pijnlijk voor je als jullie nog bellen. Ook al zou je het misschien niet willen, ik denk dat je het afstand nemen waar je het over had, moet blijven volhouden. Dus niet meer met haar bellen, niet op msn spreken en ook niet in het echt afspreken. Ik denk dat dat de beste manier is om van het liefdesverdriet af te komen.
    Het is wel een beetje hypocriet dat ik dit zeg, want zelf heb ik heeeeeel veel moeite om geen contact op te nemen met mijn ex. Maar als ik hem spreek dan krijg ik weer hoop, maar even later stelt ie me toch weer teleur door afstandelijk te doen of door te zeggen dat hij toch echt geen relatie met mij kan hebben ‘op dit moment’. Mijn eigen advies om je ex met rust te laten, geld ook voor mij denk ik. Als je iemand wil vergeten kan je die persoon beter helemaal uit je leven bannen, anders blijf je hoop houden of je blijft gevoelens voor die persoon houden.
    Maar spreken jullie elkaar nog vaak dan? Ik zie dat je het berichtje een tijdje geleden hebt gepost, hoe gaat het nu met jou en tussen jullie?
    Zoals ik al zei ik weet hoe je je voelt.. Sporten en afleiding zoeken door met vrienden of familie leuke dingen te doen helpt het beste. Sterkte in ieder geval..!

    Groetjes,
    Louise

  • Hallo allemaal;

    ook ik zal hier even ‘kort’ mijn verhaal neerschrijven . Mijn ex heeft het ook uitgemaakt na twee jaar een relatie met mij te hebben gehad . Deze breuk was wel min of meer te voorspellen omdat het de laatste maanden niet zo schitterend meer ging tss ons , maar toch …nooit gedacht dat hij er dan ook werkelijk écht een punt achter zou zetten !
    Na twee maanden breuk ben ik er nog steeds niet over , ik leef van dag tot dag en tracht van dit zo goed mogelijk door te komen, maar het is niet gemakkelijk .
    De voornaamste reden van onze breuk zijn mijn angsten geweest , heb me nooit zo goed in mijn vel gevoeld en veel twijfels over mezelf en dat uit zich op termijn dan wel in uw relatie , ook veel bevestiging gevraagd aan mijn partner steeds . Door te breken ben ik tot besef gekomendat ik hoogdringend iets aan mezelf moest doen . Ben dus volop bezig met aan “mezelf ‘ te werken en zie de dingen nu ook ondertussen helemaal anders in . Onze ‘ afspraak’ was dat we mekaar een tijdje met rust zouden laten zodat we aan onszelf konden werken ( want in een relatie ben je wel steeds met zijn twee ) en dan , na verloop van tijd , zoduen we dan terug ùet mekaar eens weggaan , als goede vrienden , en bekijken hoe het verder zou verlopen tss ons . Echter , mijn ex had na 1,5 week !!! reeds iemand anders ! Een collega die al een gehele tijd op hem verliefd was en die natuurlijk duidlijk haar kans zag ! Notabene blijkt dat meisje wel 17 jaar jonger te zijn dan mijn ex ! Heb hem ondertussen reeds opgebeld en daarover aangesproken , heb hem gezegd dat ik het niet mooi vind dat hij nu elke kans tot relatieherstelling tss ons zomaar overboord gooit en dan nog wel met iemand die zijn dochter zou kunnen zijn , maar ja , hij is verliefd hé . Ik noem dit een midlifecrisis maar ja …in ieder geval doet het me geweldig pijn !! en ook ik kan me hier heel moeilijk overzetten en kan hem niet loslaten ,

  • @nancy

    het is dan toch vrij duidelijk dat zo iemand jou niet verdient! om al na anderhalve week met iemand anders te gaan betekent toch op zn minst dat het al langer speelde. (mijn ex deed er maar twee dagen over..)
    en hoewel het makkelijker is gezegd dan gedaan zou ik adviseren om alle contact te verbreken, hoe moeilijk dat ook is. haal alle foto’s weg, wis zn nummer en zn mailadres, zo iemand verdient het niet om met je in contact te staan!
    ik denk dat je de komende tijd vooral jezelf op nummer 1 moet zetten en gewoon doen waar je zin in hebt, probeer nieuwe mensen te leren kennen en laat desnoods je haar compleet anders doen ofzo. ik denk dat een frisse start maken de beste manier is om jezelf uit het verdriet te trekken.

    gr jasper

  • @ nancy

    helemaal met jasper eens…je wou toch al aan jezelf werken?
    dat hij het uitmaakte zal al wel met een achterliggende reden zijn. het is zo maar een gok van mij. maar het nieuwe bij jou was er al af en stond alleen maar in de weg…dat ik zo praat is ook wel omdat ik deze streek wel eens geflikt heb en dat ik daar spijt van heb…ga door met je leven of als de kans er nog is geef het een kans. maar denk dat hij al over jou heen is dus waar wacht je op?

    succes

  • Ik heb hier al die berichten gelezen, en ook ik heb last van liefdesverdriet.
    Ben een manier aan het vinden om niet meer aan me ex te denken.
    Hij gaat vrijdag naar Thailand alleen, maar kent een meisje daar waar hij hier in Nederland ook mee gezoend heeft.
    Dit maakt mij echt boos, en ik kan het niet accepteren dat hij weggaat.
    Iets daarvoor hebben wij een seksrelatie gehad, waar zowel hij als ik elkaar erg aanvoelde. De seksrelatie was voor mij niet genoeg, ik dacht naar een tijdje hem te kunnen binden aan mij. Het heeft wel wat bereikt; Hij belde mij snachts wakker toen hij zat was om mij te zien. Verder heeft hij nooit wat van zich laten horen.
    Toch zocht hij steeds weer contact met mij, Ik belde hem op en zei dat ik net alleen snachts goed ben, maar dat ik ook zijn liefde overdag wil voelen.
    Het leek net of ik hem wakker heb geschudt, daarnaar wou hij geen seks meer niets.
    Snachts belt hij mij niet meer. Nu vraag ik me af of dit wel een slim idee is geweest.
    bedoel als ik niets had gezegd was hij wel weer van mij geweest.Vriendschap is dat wat hij wou. Ik heb tegen hem gezegd dat ik dat niet kan, en wou vervolgens geen contact.
    Waarom zeg ik dat, als ik het toch niet meen?
    Nu hebben we al een paar dagen geen contact en ik ga daar lettelijk kapot aan.
    Het is allemaal mijn schuld wat er gebeurt is, iedereen zegt om mij heen dat ik het kon veranderen als ik de seksrelatie aanhield.
    Ik heb hem een brief gestuurd met daarin al mij gevoel voor hem, hoeveel ik van hem hou ect.
    Nu kreeg ik met oud en nieuw een smsje,
    Beste stefanie, ik weet we zouden niets meer laten horen, maar ik wou je ten eerste bedanken voor je lieve kaart. het was de bedoeling een kaartje in de bus te gooien: maar je raad het al de winkels waren dicht.
    ik wil je daarom via deze weg een mooi, leuk, succesvol 2011 wensen, een kaartje hou je ondanks te goed. ik hoop dat je ondanks dat je een hekel aan dezwe tijd van het jaar heb, een fijne avondt hebt. Ik zal in ieder geval aan je denken en via de sterren een gelukkig nieuwjaar toewensen. Wie weet tot ergens in het nieuwe jaar. Succes met alles wat op je pad gaat komen, maar dat komt wel goed denk ik. Heel veel liefs N…

    Wat moet ik hier nou mee?
    Hoe kan ik stoppen mezelf de schuld voor alles te geven?

  • @ stefanie

    een algemeen bekende nederlander uit de serie oh oh cherso riep:

    “ik neuk alles wat een hartslag heeft”

    deze mannen zijn gewoon nog niet bezig om een vaste relatie aan te gaan…uit het toch nog positieve berichtje na het nieuwe jaar toe. wenst hij je toch nog het beste toe…met andere woorden wil hij zeggen dat hij wel wat spijt voelt.hoe hij dan ook misbruik van jou maakt is het volgens mij nooit echt uitgepraat over wat jij voor hem voelt en andersom. uiteindelijk gaf je ook zelf toe aan een seksrelatie. eerlijkheid is hier niet echt gebruikt.

    mijn advies is: vertel hem wat je voelt voor hem. ook al kom je er samen niet aan uit dan kan je het wel afsluiten…opkroppen is ook zo,n enorme last. op deze manier kun je je toch weer gaan openstellen voor een echte serieuze relatie…de pijn van een afwijzing voelt als een mes tussen je ribben. uiteindelijk kan je het wel een plekje geven. het kost dan natuurlijk wel wat tijd. geloof me!! er zijn zoveel mannen die uiteindelijk wel willen geven wat jij verlangt. dit zijn keerzijdes van een sexrelatie…een gevoel of band naar iemand toe is lastig uit te schakelen…dus weet waar je aan begint.

    succes meissie

  • @ Stefanie

    Tja dat is dus een nadeel van een sexrelatie,de kans dat je gevoelens voor de ander krijgt.
    Toen je dit aan hem verteld heeft is hij al duidelijk geweest dat hij geen relatie wilde… Er is weinig aan te veranderen. Dat is dus het vervelende als je gevoelens krijgt.

    Gewoon accepteren en weer verder gaan met je leven, leuke dingen doen met je vriendinnen.

    Succes

  • @ Stefanie

    “Iets daarvoor hebben wij een seksrelatie gehad, waar zowel hij als ik elkaar erg aanvoelde. ”

    Dit maakt het extra pijnlijk, het is heel goed mogelijk dat jullie inderdaad veel gemeenschappelijk hebben, het is dan zeker pure horror dat één ding waarin jullie verschillend zijn alles wegveegt. Dat verschil is spijtig genoeg fundamenteel voor een relatie.
    Je kan ook niet jezelf de schuld geven. Had je niets gedaan, dan had je uitstel. Maar met dergelijke dingen is uitstel gegarandeerd GEEN afstel. Het is misschien ook niet slecht om je in de toekomst eens af te vragen of jij wel de persoonlijkheid hebt voor een seksrelatie. Net zoals sommige mensen niet kunnen leven in een vaste relatie zijn er ook mensen die problemen krijgen met seksrelaties. (waarmee ik niets persoonlijks bedoel)

  • Enkele dagen geleden zei mijn vriendin dat ze niet meer kon, ze had er genoeg van, door mijn slechte communicatie was ze op een punt gekomen dat ze met haar emoties heel diep zat. Ze wou een periode naast elkaar leven, en wat de uikomst ging zijn kon ze niet garanderen. Een eerste deuk in mijn zelfvertrouwen. Ik had het gevoel dat ze iets achterhield want dit kwam zo plots dat het niet normaal leek. Ik had een vermoeden dat ze iemand anders had. Na een blik in haar mail was het direct duidelijk.
    Ze had/heeft een relatie met haar schooldirecteur. Volgende klop in mijn zelfvertrouwen.
    Mij hart wil bij haar blijven, mijn verstand niet. De situatie is voor mij thuis niet houdbaar.
    Kon ik haar maar uit m’n gedachten bannen en verhuizen. Ik hoop dat ik dat ooit zal kunnen.
    We hebben een dochter van negen en we zijn al 12j samen.
    Ik had het gevoel dat ze gewoon haar werk heel graag deed, achteraf gezien…

    Sebiet eens goed lopen (helpt naar’t schijnt)

    Groeten,
    Luc

  • @ Luc

    Wat ook goed helpt is vrouwen leren kennen. Verbreed je vrouwen kring.

    Zelf zit ik nagenoeg dezelfde situatie als jij.
    Ik heb in mijn leven al enkele relaties gehad en daarvan ben ik 2 (..!..) keer bedrogen.

    Ik ging steeds meer bij de pakken neerzitten….vroeg mezelf steeds meer af “waarom ken ik toch zo weinig vrouwen?”…”waarom lijkt het wel alsof geen vrouw mij meer ziet staan?”

    Totdat ik via Victor’s cursus begreep dat dat allemaal niet vanzelf komt….
    En ik voorheen maar denken…”maar vrouwen zijn tegenwoordig toch zo ge-emancipeerd, initiatiefrijk en zelfbewust….ze lopen toch vanzelf op mannen af..?”

    Als je daar op wacht..dan kun je wel eens lang moeten wachten..helaas.

    Jij bent man en er wordt van jou verwacht dat je begint. De vrouwen kwamen bij mij
    ook niet in 1 week op m’n bordje vallen. Maar je moet ergens beginnen en die tijd totdat je ergens een succes(je) kan proeven, is lastig…

    ***Maar begin ergens, begin ergens…”Reach out and touch, man..!!”

    Zelf voel ik me regelmatig niet goed in mn vel..(heb een nogal moeizaam verleden)
    Dit is geen goede veroveringsmentaliteit, nietwaar?
    Toch weet ik me de laatste tijd genoeg op te peppen en vrouwen aan te spreken. En dat gaat me toch al goed af. Ik krijg bijna *alleen* maar leuke en geinteresseerde reacties.

    Soms dan doe ik dat heel speels en experimenteer zelfs. Dit is iets wat ik een half jaar geleden niet had durfen denken.
    En dit is een sneeuwbaleffect, ik voel me steeds beter en beter.

    Inmiddels heb ik al leuk vrouwelijk contact-cirkeltje en dat voelt echt heel prettig.
    Vrouwen zijn gewoon hele leuke wezens 🙂
    Al wil je dat nu, gegeven de situatie misschien niet geloven!

    Investeer hierin en je krijgt er heel wat voor terug..erg goed voor liefdesverdriet.
    En zeker goed om te voorkomen dat je in een gefrustreerd en boos persoon veranderd.

    Sterkte

  • goedenmiddag lotgenoten 😉

    kom zelf ook net uit een relatie van 4 jaar. ik zelf heb het er nog onwijs moeite mee, omdat het uit is gegaan op een manier die ik zelf niet kan begrijpen.

    Ben zelf een marokkaanse jongen maar geboren en getogen in Nederland. het grootste probleem wat wij gehad hebben zijn de cultuurproblemen, zij was bang voor de toekomst en wat de toekomst zal brengen ( wie is daar niet bang voor???). Ik ben niet een jongen die dingen gaat opeisen bij een vrouw, ben ook niet het type die haar gewoontes weghaalt.

    Op dit moment heb ik echt iets van pfffff… wat moet ik doen???

  • @ Najim,

    Dag Najim, ik ben ook van Marokaans afkomst, maar dat speelt geen rol 😉
    Een relatie van 4 jaar is aardig lang. Hoe en waarom het is uitgegaan wil ik wel graag weten?

    Ik zelf heb ook cultuurproblemen gehad met mijn ex en haar ouders. Haar moeder gaf mij een deadline om mijn ouders een keertje op bezoek mee te nemen om haar dochter’s toekomst iets te zekeren. Ik beloofde het haar om het binnen 6 maanden te doen, maar voor die tijd kreeg ik de behoefte om de relatie te verbreken en dat heb ik dus ook gedaan. Het was best pijnlijk, maar ik vond het wel nodig.

    Als je wilt weten wat je moet doen, dien je wat meer details te geven. Niet alleen zul je goed advies krijgen, maar je kunt je onbegrepen gevoel beter begrijpen zelfs tijdens het beschrijven van de situatie.

  • Hoi allemaal,

    Ik merk dat hier veel mensen zijn die steun zoeken na een break-up en ik dacht: ik zal het ook maar eens uitspreken.

    Het is nu net 2 dagen uit na een relatie van 5 jaar. We zijn erg moeilijk begonnen, zij had nog gevoelens voor haar ex, ik was jong en zij was mijn eerste echt vriendin, en zo meerder dingen.

    Na een paar jaar is ze vreemd gegaan. Ze belde me s’nachts op dat ze niet bij mij bleef slapen en sliep met iemand. Ik was er kapot van en na veel geruzie en proberen zijn we toch uit elkaar gegaan.

    De periode daarop was erg moeilijk voor mij, ik dacht constant aan haar. Nam toch nog vaker contact op met haar en zelfs een paar keer gepraat met haar. Maar heb me maanden erg rot gevoeld.

    Uiteindelijk gaf ze toe dat ze nog gevoelens voor mij had en ik wou haar ook terug. We zijn weer een relatie begonnen nadat we eisen hadden gesteld, gezien de eerste periode. We spraken ook af om vaker met elkaar te praten.

    Maar zo laks als we allebei waren vielen we toch in sommige routines maar ik vond dat alles wel goed ging, zij niet. Dit weekend was ze weer 2 dagen verdwenen en gaf daarna toe dat ze was vreemdgegaan. We hebben daarna gepraat en hadden allebei nog hoop dat het goed zou komen. De dag daarna zei ze dat ze toch niet verder wou, ze wou op haar eigen benen staan en meer zelfvertrouwen krijgen. En elke keer als ze naar mij keek kwamen ook schuldgevoelens naar boven. Daardoor durfde ze nooit de confrontatie met mijn aan te gaan en heeft ze vaak mijn geluk voor laten gaan.

    Heel gek maar ik was nog niet eens boos op haar voor het vreemdgaan maar ik wou haar terug. Ik ging me schuldig voelen terwijl ik niet de oorzaak ben en zit de hele tijd te bedenken of ik het nu nog kan repareren. Of wat er fout is gegaan.

    Ik ga veel naar vrienden en zoek afleiding maar toch kan ik niet stoppen met aan haar denken. Ik wil de hele tijd contact met haar opnemen terwijl ik weet dat dit niet verstandig is. Ik word er een beetje gek van, het schreeuwt gewoon door mijn hoofd.

    Ik ben 23 en volg een studie en werk. Maar nu heb ik daar allemaal geen fut voor, ik ben helemaal kapot.

    Hebben jullie tips of opmerkingen, graag!

    Groetjes

  • Wat een pijnlijk verhaal, Jeroen…echt..

    Besef je dat jullie elkaar in stand houden? Jij met je onzekerheid om “alleen” komen te staan en zij om het “veilige & makkelijke” plekje bij jou kwijt te raken?

    Zij schendt jouw gevoel met onbeschofte trappen, een gezond, empatisch persoon zou dit niet zo doen.
    Besef je wel dat ze niet helemaal in orde is, misschien wel lichtelijk psychopatisch / borderline

    Besef je dat je met je bedel-gedrag dit kan oproepen bij dergelijk personen?
    Besef je dat jij dit spelletje verliest?

    Als je een periode hebt waarin je zeker weet dat je niet snel zult omslaan in woede of
    frustratie, (of gebedel…!!) zou je het volgende kunnen doen.

    Confronteer haar met haar eigen verantwoordelijkheid; ze kan niet “veilig” bij jou in een relatie zitten, en ondertussen maar doen waar ze zin in heeft….
    – Wat ze wil doen, moet ze maar doen, maar niet met jouw leven.
    – Dat ze jou niet als een handtasje kan gebruiken .
    (veel vrouwen hebben nl maar een vriend als een handtasje…makkelijk, prettig en het
    staat zo leuk)

    ach, zo kan ik nog wel even doorgaan met argumenten *waarom* je dit moet beeindigen..

    En toch is dit zo moeilijk, Jeroen. Ik weet er alles van….het is ook een rouwproces.
    Deze relatie is niets meer, en toch blijf je maar aan dat dooie paard trekken….
    Ja, dan kom je nooit aan verwerking toe…

    Je zult het af moeten sluiten…
    Ik wens je heel veel sterkte toe in de komende periode.

  • @ Jeroen,

    Ik heb je verhaal met aandacht gelezen. Hoe zal je je wel niet voelen man!
    Het is sowieso een goede zet dat je het verhaalde met ons hebt gedeeld.

    Een vijf jarige relatie is erg lang, Waarschijnlijk hebben jullie ondanks de schuld gevoel een zeer sterke band. En dat het pas twee dagen uit is, je voelt je waarschijnlijk vreselijk, alsof je in een koude put zit.

    Maar er is altijd hoop Jeroen! al kun je daar zelf nu moeilijk in geloven. Wat voor jou nu het belangrijkste is, is dat je een beslissing neemt. Laat je deze vrouw werkelijk los, of ga je je best doen en wil je haar terug krijgen.

    Aangezien jullie het een tweede kans hebben gegeven en toch niet gelukt is, raad ik je aan om deze vrouw te vergeten en verder te gaan met je leven…

  • Hoi allemaal,

    Bedankt voor de reacties. Leuk te zien dat hier nog gelezen word!

    ik moet het idd afsluiten. Ben hier ook mee bezig maar het blijft moeilijk.

    Gister nog even contact gehad over haar spullen die nog bij mij liggen. Ik vroeg aan haar hoe het was maar toen werd ze boos en zei dat ze geen contact meer wou en al helemaal niet dat ik vroeg hoe het met haar was….

    Ik snap dat contact nou moeilijk is maar je hoeft toch ook niet zo te reageren?

    Maar goed, ik voel me al wel een stuk beter. Doe lekker weer dingen voor mezelf en besef dat ik het weer ff alleen moet zien te redden..

    Iig bedankt voor de reacties en als je ze nog hebt schrijf maar neer…..

    Groeten

  • @ Jeroen

    pfoe klinkt idd alsof ze psychische problemen heeft. mensen met borderline kunnen in zeer korte tijd een extreme afkeer krijgen van personen zonder dat daar een duidelijke aanleiding voor is. trek het je niet persoonlijk aan, hoe moeilijk het ook is op dit moment!
    veel sterkte.

  • Toevallig op deze site terechtgekomen. Twee weken geleden heeft mijn vriendin het na twee maanden totaal onverwacht uitgemaakt… zij was 33, ik 42. Allebei gescheiden met een klein kindje. Ik had er zoveel hoop op (en die heeft zij mij ook gegeven) : allebei dolverliefd (dat beweerde ze dan toch, ik fakete helemaal niet), we bespraken al of we gingen samenwonen en waar dan wel (we wonen ver uit elkaar, maar dat was voor haar geen bezwaar).

    Ik was ze tegengekomen op een dansavond en was meteen verkocht… ze zag er lief, sexy, verzorgd en oprecht uit. De eerste date was meteen raak. Daarna zagen we elkaar twee keer per week en naar het einde toe belde ze me iedere avond met een verslag van haar dag. Die telefoongesprekken eindigden steevast met een zeer teder “Tadaa, zie je graag” Tot ze het twee weken geleden plots uitmaakte aan de telefoon : “ik heb minder goed nieuws”… ik wist meteen hoe laat het was en heb toen in tranen zitten smeken om dat vooral niet te doen. Waarom toch? We hadden het zo goed… knuffelen, seks, fantastische gesprekken… ik begreep het niet. Ze diste een vreemd verhaal op : dat ze haar gevoel voor mij gaandeweg was kwijtgeraakt, dat ze enorm in de war was, dat ze niet meer geloofde in verliefdheid en dat ze rust nodig had.

    Nu, die heb ik haar gegeven. Heb ze sindsdien niet meer gebeld, maar zij doet ook niet de minste moeite om nog iets van zich te laten horen.

    Ik kan het me niet laten haar op facebook te volgen en het doet pijn om te lezen dat ze het prima lijkt te stellen zonder mij. Ik slaap slecht, denk voortdurend aan haar, zit eindeloze gesprekken met haar te voeren in m’n hoofd. Alles doet ontzettend pijn en de ontgoocheling is des te groter omdat ik echt dacht de Ware gevonden te hebben. Zij leek dat ook te denken maar nu blijkt ze het moeiteloos zonder mij te kunnen stellen.

    Ik vrees dat ik gewoon gediend heb om haar vorige relatie te vergeten. Die was pas anderhalve week uit geraakt toen ze mij ontmoette. Heb ze nog gevraagd of ze het niet te vroeg vond om met mij iets te beginnen maar de reactie was : “Oh nee, ik ben helemaal over die loser heen”.

    Ik voel me gewoon zwaar bekocht, maar tegelijk kan ik ze niet vergeten. Zaterdag zou ze me een paar spullen komen terugbrengen, ik hoop op een eerlijk gesprek maar vrees dat ik nooit zal weten wat er zo grondig is foutgelopen. Aan mij ligt het niet, zei ze : ik heb al de juiste dingen gedaan en gezegd.

    Ik weet het – twee maanden is niet lang, maar als je dergelijk nieuws totaal onverwacht over je heen krijgt, terwijl je intens verliefd bent, is het alsof ze je met een hamer op je kop slaan.

    Ik ben m’n vertrouwen in de liefde totaal kwijt.

  • Tja en dan mijn verhaal.

    Lastig om precies te beginnen bij het begin. Ik heb het nu dus ook: Liefdesverdriet. Is niet de eerste keer in mijn leven. Maar een ding weet ik zeker. Het wend nooit. Blijft steeds maar pijn doen.
    Maar dan nu de oorzaak van mijn verdriet. In 2007 ben ik via hyves met mijn eerste echte liefde weer in contact gekomen. In die tijd zat ik nog in een relatie die toen goed was. Die relatie is inmiddels al ruim 1,5 jaar verbroken. Waar ik ook liefdesverdriet van heb gehad. Begin van dit jaar werd het contact met mijn oude liefde in een keer veel meer. Doordat we steeds meer berichten zijn gaan sturen en erachter kwamen dat we in al die jaren nog heel veel aan elkaar hebben gedacht. Alleen nu komt het grote struikelblok. Zij woont nog samen en heeft samen met die man een kindje. Ze voelt zich al jaren niet prettig in haar relatie en we zijn weer heftig verliefd op elkaar geworden. En echt het klikte zo goed. Alleen het geheimzinnige begon me steeds meer en meer op te breken.Hoe goed we elkaar ook aanvoelde en met elkaar konden praten. Ik wil ook verder met mijn leven namelijk. En ik had niet uitzicht dat ik in korte termijn samen met haar zou kunnen zijn. Zij vind het heel moeilijk voor haar kindje door haar verdriet aan te doen door scheiding van vader en moeder. Zij is ook ernstig ziek geweest en dat speelt ook parten. Ze is nog steeds in herstellende fase zeg maar. Haar leven ligt een beetje erg op zijn kop.
    Nu een paar dagen geleden hebben we besloten om elkaar niet meer te zien en te spreken. Is nu 2 dagen geleden pas maar au au au. Deze dagen zijn zo zwaar. Ik ben zwaar vermoeid en hoop steeds op reactie van haar. Ik weet dat ik niet moet hopen op een goede afloop maar onbewust doe ik het toch. Kijk voor mijn gevoel is zij gewoon de ware voor mij. En ik voor haar ,heeft ze zelf gezegt. Maar kindje en haar herstel brengt teveel stress met zich mee dat ze nu geen keuze kan maken voor mij. En dat is natuurlijk heel lastig. Niet alleen voor mij maar ook voor haar. Ik probeer nu heel veel te lezen over wat ik beste kan doen en niet kan doen. Maar is moeilijk om dingen te ondernemen.Vooral om de stap te zetten. Gelukkig heb ik nog geen vakantie. Die heb ik pas over 4 weken. Maar oh wat zie ik daar tegenop. 3 weken vakantie. En dat met idee dat ik zonder haar verder moet.Confronterend is dat. Nadeel is ook nog eens dat door de geheimzinnigheid bijna niemand weet van deze relatie. Dus erover praten met bekende is lastig. Ik wil haar ook niet meer in de problemen laten komen. Maar verliefdheid kan zo mooi zijn maar ook weer zo pijnlijk.

  • hier komt mijn verhaal dan ….

    mijn relatie is net deze week bruut stukgelopen . We hadden problemen hij was aggressief door alcohol gebruik samen hebben we 2 kinderen .
    het begon met een zeer extreme vorm van geweld in dronken toestand ben afgevoerd naar het ziekenhuis heb een klacht ingediend omdat dit zo niet verder kon niet voor mij iet voor hem en zeker niet voor onze kinderen (2.5 jaar en 17 maanden )
    achteraf had hij natuurlijk spijt we hebben gepraat en bedacht voor een oplossing te zoeken .
    Hij ging naar de ontwenning dat gaat 2 dagen goed hij belt me continu om te zeggen dat hij mij en de kinderen mist dat hij ons graag ziet enzo..
    Eerste keer dat ik op bezoek kwam deed hij heel afstandelijk mijn foto’s hingen niet aan zijn muur mocht hem geen zoen knuffel of hand geven .
    vond ik heel raar zeker als je weet dat de meeste mensen die daar zitten bang hebben om hun geliefde kwijt te spelen .
    Na dag 3 ben ik erachter gekomen dat hij een nieuwe vriendin heeft !!! En het ergste van al dat meisje is zelf het slachtoffer van geweld ! Nu krijg ik steeds dreigtelefoontjes van hem haar en zijn vrienden uit de kliniek ik ben er niet meer welkom en hij gaat trouwen als hij buiten komt met haar ze praten over kinderen maken enzo .
    en zijn eigen kinderen dan ?
    5 jaar heb ik er voor hem geweest in goede en kwade dagen en nu plots heeft hij mij niet meer nodig en de liefde die hij voelde is op 2 dagen helemaal voorbij ik snap er niks van 1 keer moest hij eens vechten om een mooie toekomst voor ons gezin en hij gaat naar een ander
    Ik ben er kapot van ik werk full time maar dat gaat me nu niet af ben een week ziek thuis ik kan niet meer eten slapen huil een hele dag . Hoe geraak ik hier over en hoe kan hij zo koel zijn .
    En het ergste is echt dat ik mijn leven niet kan voorstellen zonder hem ik hou echt veel van hem ik vraag mij af hoe het nu allemaal verder moet

  • Lieve Rebecca,

    Het feit dat jouw vriend jou in het ziekenhuis heeft geslagen zegt mij genoeg. Hoe moeilijk je het ook gaat vinden, met deze man moet je echt gaan breken omdat hier geen toekomst in zit. Het is beter voor jezelf en beter voor je kinderen op de lange termijn. Hoe is hij de afgelopen 5 jaar naar jou toe geweest? Heeft hij je vaker slecht behandeld?

    Ook vind ik het niet gek dat zijn nieuwe vriendin zelf slachtoffer is geweest van geweld, aangezien dat soort vrouwen juist gevoelig zijn voor foute mannen…

    Heel veel sterkte met deze lastige situatie…

  • Rebecca,

    Knap dat jij zo trouw kan blijven aan iemand, daar kunnen een hoop mensen een voorbeeld aan nemen.

    Nu echter moet je een periode in waarin je hem volgensmij beter langzaam aan los moet laten. Hoe zwaar dit ook kan zijn. Twee kinderen en daarna dit. Daarvoor heeft hij zich waarschijnlijk ook niet helemaal netjes gedragen. Terug kan je niet meer naar dit incident, je moet vooruit.

    Loslaten dat kan zomaar natuurlijk niet. Ik zou hier echt hulp voor zoeken. Er zijn mensen die je hier echt goed bij kunnen gaan helpen.

    Sterkte Rebecca

  • 5 jaar lang had ik een passionele relatie met een man waar ik zielsveel van “hou”… met elke vezel van mijn lichaam hing ik aan hem. Mijn ziel, hart, geest, lichaam behoorden hem toe.
    Nog nooit heb ik van iemand zo oprecht en intens gehouden.

    Ik wist dat hij het moeilijk had met trouw en 2 x heb ik vernomen dat hij me bedroog.
    Mijn liefde voor hem gaf me de kracht om dit te aanvaarden.

    Voor ik hem leerde fladderde hij van de ene naar de andere vrouw. Na de twee misstappen (waarvan ik weet) zei hij dat hij door mij veranderd was, waar hij voorheen geen enkele kans liet liggen was hij nu fier dat hem dit niet meer interesseerde.

    Zijn waarden zijn Trouw, Eerlijkheid en Respect !
    Hij zei dat hij zijn best zou doen om trouw te zijn maar niets kon beloven waarop ik hem vroeg om dan op z’n minst eerlijk te zijn en mij in de toekomst in te lichten mocht hij ooit de intensie hebben met een ander af te spreken, wat hij ten stelligste beloofde. Ik wist dat ik er geen 3de keer meer wou achter komen…

    Hij gaf me dan ook zoveel liefde dat ik hem geloofde en ik voelde ook dat hij mij oneindig graag zag.

    Tot hij in de maand mei met een vrouw uit eten moest, zakelijk.
    Nadien zei hij : liefje, ik ben zo trots dat ik heb kunnen weerstaan.
    Hij vertelde me dat hij in een 3 sterren restaurant was gaan eten en dat hij, mocht hij mij niet gekend hebben, diezelfde dag met die vrouw in bed zou liggen. Hij zei dat ze een diepgaand gesprek hadden en dat zei smoor was op hem. Hij zei dat ze van vreemde afkomst was, donker type, heel mooi en een grote boezem…. ik vond het vreemd dat hij zonodig naar een 3 sterren moest om maar van de details te zwijgen.

    Sindsdien, kon hij minder en minder bij me zijn.
    Als hij bij me was, was het grote liefde maar hij had het heel druk in de zaak en vroeg me om respect daarvoor. Ik begreep maar sowieso, voor het slapengaan stuurde ik hem een sms, waarop hij nog es belde of een bericht terug stuurde. Nooit wist ik wanneer hij zou komen, nooit kon ik eens een uitstap doen met vrienden, ik wachtte gewoon op hem, wetende dat hij enorm jaloers was, maar ook dat nam ik erbij… uit liefde.

    2 weken terug ging ik met een vriendin naar een optreden, ik lichtte hem in en hij vond het ok… tot die avond, een heisa over mijn uitstap en dat hij rond was met mij…. een 2-tal dagen nadien wist hij niet meer dat hij zoiets gezegd had…Vorige week kwam hij bij me, een gezellige avond maar ik voelde, mede door het voorval, dat er iets was.
    Voor hij me verliet zei hij : laat mij jou nog eens goed bekijken want het zal weer voor lange tijd zijn….

    Afgelopen maandag, toen ik vroeg me even te bellen antwoordde hij niet. Ik ben naar zijn huis gereden, hij was er niet. Ik dacht aan wat hij me vertelde over die vrouw en ik had enkele gegevens…ik ben naar haar adres gereden… zijn wagen stond daar, de ganse nacht.

    Tot op heden beweert hij bij hoog en bij laag dat zijn wagen er stond maar dat hij er niet was !!!!
    Hij zegt dat als ik ooit de ware toedracht zal vernemen van het verhaal dat ik dan pas zal beseffen wat ik mezelf heb aangedaan. Mij schuldgevoelens geven dus.

    Wat mij zo boos en verdrietig maakt is niet de ontrouw want ik weet dat dit voor hem een probleem is maar hij beloofde me eerlijk te zijn… zelfs dat kan hij niet nakomen + het feit dat hij zijn fouten niet toegeeft en mij door manipulatie de schuld wil geven van de breuk.

    Ik begrijp niet waar ik de kracht vandaan haalde om onmiddellijk de knoop door te hakken terwijl er geen woorden bestaan voor mijn o zo grote liefde voor hem die nog steeds niet over is.

    De relatie is stuk maar mijn liefde is niet verdwenen en dat doet zo’n pijn.
    Voor velen die het volledige verhaal kennen onbegrijpelijk. Ik heb momenten van woede dan voel ik me sterk maar vraag me niet hoe ik me voel of ik krijg een huilbui… ’s avonds en ’s nachts zijn verschrikkelijk. Ik voel me diep ontgoocheld.

  • @ leen

    de desbetreffende man geeft mij de indruk:
    -egoistisch te zijn
    -kan mensen goed beinvloeden
    -goed kunnen liegen…al is het nog zo ongeloofwaardig.
    -bang te zijn voor afwijzing of kritiek
    -snel verveeld raakt ( altijd doelen willen halen uit het leven)
    – weinig respect toont, ander is het wel gespeelde respect.

    ga niemand afkraken…maar geef je een gevoel dat ik heb bij deze man.
    ik wil je laten zien met wat je te maken hebt en dat je echt wel wat beters kan krijgen.
    alleen zijn is nog niet zo slecht. en wat heb je aan een man die je niet kan geven waar je naar verlangd ooit kom je de man tegen die je dat wel kan geven. geloof me!!

    knuffel

  • Dankjewel voor de reactie en de knuffel die ik zo nodig heb,

    Je kent hem niet maar je hebt duidelijk inzicht want ergens diep vanbinnen besefte maar al te goed hoe hij in elkaar stak… doch, mijn ontzettend grote liefde voor hem heeft het hem keer op keer vergeven.

    Het enige wat ik hem vroeg was eerlijkheid en respect.
    Telkens er iets gebeurde gaf ik hem het voordeel van de twijfel maar deze keer was er geen twijfel.

    Gisteren belde hij maar ik antwoordde niet omdat zijn overredingskracht mij zou kwetsen.
    Hij liet een boodschap na, en opnieuw ontkent hij alles en stelt hij zich zelfs de vraag of de oorzaak van het gebeurde bij mij niet ligt.
    Hij beweert dat hij een uitleg heeft en dat hij zijn wagen daar enkel achterliet omdat er die dag in die stad iets te doen was…en mocht ik weten wat dat ik hem zou begrijpen, maar zegt hij : ik ga jou geen verdere uitleg geven..

    Ik heb hem via sms hard en kordaad maar weliswaar beleefd mijn mening gezegd en laten weten dat ik genoeg heb van al zijn praatjes en dat hij gelijk heeft dat hij mij zijn uitleg bespaart want dat ik deze keer zeker ben van mijn stuk.

    Naar hem toe ben ik hard terwijl ik eigenlijk niet zo ben, achteraf ben ik in tranen losgebarst, dit ben ik niet.

    Het doet zo’n pijn iemand te MOETEN laten gaan waarmee je zo sterk verbonden bent.

    Ik liet hem weten dat wie zoekt naar beter vaak het goede verliest…. ik hoop dat hij ooit beseft.

  • Hoe stom het ook klinkt, het is fijn om te lezen dat anderen hetzelfde verdriet ervaren. Wat ik al eerder las: het is echt een rouwproces.
    Ik ben net terug van vakantie en mijn relatie (die 1,5jr heeft geduurd) is voor de vakantie uitgegaan.
    Ik heb ontdekt dat ie een half jaar terug is vreemd gegaan. Na die gebeurtenis vroeg ie mij om bij hem te komen wonen….ik snap echt niks van mannen.
    Overigens hoorde ik hierna dat hij met het meisje waar hij het appartement mee had gekocht, ook na 3 weken in hun huisje had gebroken omdat hij al een half jaar een affaire had met iemand anders…..wij stonden ook op het punt een huis samen te kopen…als ik het niet nu had ontdekt dan had ik dezelfde fout gemaakt als zij….maar ik snap niks van zijn psyche, zou het haast ziek noemen. Hij had me zelfs voor de grap ten huwelijk gevraagd en zei dat het echte aanzoek over paar maanden zou komen?!
    Ben me wel heel erg bewust dat het veel met opvoeding te maken heeft hoe je vrouwen behandeld en dat is zeker waar ik bij mijn volgende vriend op ga letten.

    Schrijven helpt, voel me nu al beter.
    Maar ik voel echt een soort depresiviteit opkomen. Iedere ochtend haat ik het dat ik op moet staan, tel de uren af tot bedtijd. Probeer me te focussen op een nieuw huisje en probeer af te spreken met vrienden, maar ik trek mezelf zo moeilijk het huis uit.
    Ik bid iedere dag opnieuw om kracht om hem niet te haten, want die haat wekt zoveel negatieve energie op. Als ik dat al kan dan denk ik dat ik al 2 stappen opgeschoten ben…

    Wat het ook moeilijk maakt is dat ik een hele goede band met zijn broers en schoonzusje heb. Ben ook uitgenodigd op de verjaardag van een broer en ik wil er graag heen maar ik vermoed dat ik ze beter allemaal kan vergeten..

    het is zo moeilijk. Kon ik maar alvast de tijd versnellen zodat ik over de pijn heen ben. Ik ben gewoon niet iemand die alleen moet zijn. Ik merk dat ik nu al zoek naar een potentiele nieuwe vriend. Maar ik weet dat ik eerst aan mn zelfvertrouwen moet werken want die is nu behoorlijk gekrenkt.

    Ik hoop dat ik dit nooit meer meemaak in mn leven. It sucks!

  • @ Tilly,

    Hoe stom het ook klinkt, het voelt fijn dat je niet de enige bent met liefdesverdriet. Je bedoeld het positief en dat is waar het om gaat…

    Man en vrouw kunnen af en toe voor elkaar heel vreemd lijken. Meestal vragen we ons af wat het motief is van zijn of haar actie en die is dan niet makkelijk te begrijpen. Veel mannen leven vanuit een egoïstisch level. Ze doen er alles aan om het hunzelf naar plezier te maken en kunnen daarvoor een fake-houding aannemen. Helaas, maar veel mannen zijn zo. Weet niet of het erger of beter wordt met mannen, maar ik weet wel dat de mannen die deze blog serieus nemen, dat zij een mentaliteit hebben van geven/nemen.

    Ik kan me je vervelende gevoel voorstellen. Waarschijnlijk zijn je gedachten ook voordurend bij hem en bij de dingen die hij je verteld hebt. Misschien ben je wel bezig met een puzzel om te begrijpen waarom hij jou dit heeft aangedaan.

    Wellicht zou het kunnen helpen om een laatste goede gesprek te voeren om het ”voorgoed” af te ronden. Stel je vragen die je niet kunt laten en maak duidelijk dat je er klaar mee bent.

    Wat daarna het belangrijkste is om verder te gaan,
    Vergeef het hem en laat los; werkelijk loslaten.
    Ga verder met je leven…
    Zoek je vriendinnen op, ga lekker winkelen, ga sporten, ga lekker flirten met anderen mannen, ga lekker scharrelen, doe iets wat je al die tijd graag had willen doen, maar om de één of andere reden hebt uitgesteld.

    Veel succes meid! Er ligt nog zo veel moois op je te wachten…

  • Hallo

    Ik kwam op deze site terrecht en wou ook eens mijn recente ervaring posten.

    Een half jaar geleden leerde ik een vrouw kennen die onheus werd behandeld door haar toenmalige vriend. Ze was nogal vrij emotioneel, deed er alles aan om haar relatie toch te redden maar werd op een gegeven moment door hem op ‘straat’ gezet. Ik had veel medelijden met haar en begon me een beetje over haar te ontfermen want ze had tenslotte iemand nodig om mee te praten. Dag in dag uit stuurde ze me massa’s e-mails en tekstberichtjes waarin ze haar verdriet uit de doeken deed. Na een 2tal maand vroeg ze aan mij of ik met haar iets wou gaan drinken, wat ik deed. Het contact verliep vlot en aangenaam maar het was niet zo dat er een klik was of dat er vlinders waren. Zelfs na dit contact hadden we elke dag intensief contact met elkaar. Als ik eens niet antwoordde kreeg ik een plagerige reactie dat ze nog leefde of vroeg ze of ik kwaad was. Na een tijdje gingen we weer eens uit en vroeg ze me wat ik van haar dacht. Ik had haar eerlijk gezegd dat ik haar graag had. Van haar kant zei ze dat ze me ook graag had maar ik moest van haar niets verwachten omdat ze haar vorige relatiebreuk nog moest verwerken, wat voor mij ok en zelfs normaal was. Daarna ging het contact verder en begon ze dat ze me graag had, dat zij ervoor mij was, en dat ik altijd bij haar terrecht kon en zelfs dat ze me mistte. Dus ik kreeg echt wel het idee dat het tussen ons allemaal wel ging lukken op termijn, mits veel geduld. En jah, ik had er volle vertrouwen in. Tot op een gegeven moment ik niets meer van haar hoorde. Dat vond ik heel gek en dze keer was ik het die altijd met haar contact moest opnemen. Eénrichtingsverkeer zeg maar. Tot op een gegeven moment ik weeral een zoveelste lange mail kreeg waarin ze haar verdriet uit de doeken deed. In die mail beschreef ze voor haar een positief ding nml: ze had een andere man ontmoet. Ze beschreef het als liefde op eerste zicht (had zij nog nooit meegemaakt trouwens) en volgens haar klikte het uitermate goed. Dat ging toen als een mes door mijn hart en wist ni wat er gebeurde. Ik besloot haar op te bellen en mijn harde mening daarover te geven. Ik voelde me ‘gebruikt’. Als het slecht ging met haar stond ze er met haar tranen. Maar als het goed ging, bestond ik niet meer. Ik was volledig van de wijs en moest alles op een rijtje zetten. 1 ding wist ik zeker: met haar wilde ik geen contact meer. Heb alles van haar weggegooid: kadoos, email, fotos, telefoonummer, alles wat mij aan haar kon doen herinneren. Ik ben terug met vrienden beginnen weggaan, want die had ik wel wat verwaarloosd. En wonder boven wonder was ik snel ‘genezen’. Ok sommigen kunnen mss zeggen “je kon toch vrienden blijven”. Maar wil je echt jezelf emotioneel martelen door met haar/hem blijven omgaan en tegelijk zien dat er iemand anders haar/hem een knuffel of een zoentje geeft en zelfs meer??? Zelfrespect vind ik wel belangrijk.

    Ik zou mensen die worden afgewezen bepaalde tips willen meegeven.
    Hoe goed de oprichter van deze website het bedoelt, ga na een afwijzing nooit beginnen analyseren. (“wat heb ik verkeerd gedaan of gezegd”, of “had ik haar woorden anders moeten interpreteren”…..etc). Het enigste wat je daarmee bereikt is dat je je eigen hoofd gek maakt. Of je vriendschappelijk verder wil gaan hangt af van persoon tot persoon. Maar zoals ik zei: zelfrespect en mentale zelfhygiene is ook belangrijk. Het is wat het is en je moet durven loslaten.
    Je moet echt wel tot een besef komen dat er altijd iemand anders is in de wereld die knapper is dan haar en die een mooier hart heeft.
    Sluit je niet op. Ga uit met vrienden en kom in contact met andere vrouwen. Je moet hen niet meteen veroveren, maar het belangrijkste is da je bewust wordt van het feit dat er nog andere mooiere vrouwen/mannen zijn.
    Doe aan sport. Vraag me niet waarom maar volgens mij heeft het te maken met de chemie in je hersenen die liefdesverdriet kunnen verzachten.

    Reacties/vragen zijn altijd welkom.

  • Hoi,

    Ik ben al anderhalve maand te kluts kwijt, dus bij deze probeer ik mijn verhaal aan onbekende te laten lezen. Misschien schiet ik er iets mee op, misschien niet.

    Het zit zo. Ik ben een 23 jarige jongen en ik heb 4 jaar een relatie gehad met een fantastisch meisje. Het is nu net 5 weken uit. De reden was vrij complex. De vier jaar die ik met haar samen was waren vrij schommelig. We hadden hele leuke periodes maar ook mindere. Veelal lag dat aan mij omdat ik niet echt een stabiel persoon ben. Soms gaat het fantastisch en kan het geluk niet op, maar op een ander moment zit ik tegen het deppresieve aan. 3 maanden geleden hebben we erge ruzie gekregen. De reden was dat ze vond dat ik mezelf niet goed kon inleven in haar als zij door een moeilijke tijd met bijvoorbeeld haar studie ging. Ze heeft nooit heel expliciet gezegd dat ze me een kans gaf, maar dat was voor haar dus wel het geval. De maand erna ging het erg goed! We waren weer intens gelukkig met elkaar. Toch miste ik tijdens de hele relatie de spanning met andere vrouwen/meisjes. Hoeveel ik ook van haar hield, ik had altijd de behoefte om met andere meisjes te flirten. Tot 5 weken geleden kon ik hier altijd wel mee omgaan, totdat ik een vrijgezellenfeest van de nu inmiddels man van mijn zus had. Ik heb toen in een beschonken toestand een meisje gezoend, waar ik natuurlijk de volgende dag heel veel spijt van had. Ik heb het haar diezelfde dag nog eerlijk verteld. In eerste instantie reageerde ze vrij timide. Helaas was de timing heel erg slecht. Ze moest 3 dagen na mijn daad haar scriptie inleveren, 5 dagen later de bruiloft van mijn zus waar ze heel druk mee was en 7 dagen voordat we met z’n tweeen naar zuid-amerika zouden gaan. De timing was dus licht uitgedrukt ‘klote’. Hoe dan ook de dag nadat ik het opgebiecht had, escaleerde de situatie heel erg. Ze was intens verdrietig (logisch) en voelde ze zich voor lul staan en gekwetst.

    Ik wist hoe ik met haar om moest gaan, dus dat maakte het voor mij ook niet makkelijk om precies aan te voelen wat ze wilde. Het enige wat ze de week die tussen de opbiechting en de bruiloft vroeg was rust.. We zouden het na de bruiloft er wel over hebben. Na de bruiloft heeft ze ’s nachts besloten om niet met mij verder te gaan. Dit was een klap waar ik niet mee om kon gaan. Zij ook niet, maar haar keuze stond wel vast. Ik ben toen in mijn eentje naar Argentinie gegaan om mezelf te hervinden. Ook gaf dat haar de rust en tijd om na te denken wat ze echt wilde. Ik vroeg haar daar wat ze wou en ze vroeg enkel rust. Ik heb de klassieke fouten gemaakt door haar veel te smsen en te mailen. Ook heb ik 60 kantjes opgeschreven met gevoelens en overtuigingen waarom ze de verkeerde keuze heeft gemaakt. Het mocht niet baten. Haar keuze stond vast.. Elke keer weer.. Die maand was ik te verzwakt om juist te handelen, en ik was alleen maar met mijn eigen ellende bezig. Vrij egoistisch besefte ik achteraf. De maand is een hel geweest in een vreemd land zonder vrienden/familie ect.om mij te helpen.

    Toen ik terugkwam hebben we nog een heel lang gesprek gehad waarin we alles hebben verteld wat we vonden. Haar conclusie was dat ik er niet voor haar was toen ze me nodig had. Maanden stressen voor haar scriptie, en wat doet meneer 3 dagen voordat ze het moet inleveren? Hij zoent in bijzijn van familie met een meisje. Ik was er dus totaal niet voor haar. Ze vraagt dan een periode rust en wat doe ik? Ik sms haar plat met wanhopige smsjes. Ik ben het helemaal met haar eens, en neem haar niks kwalijk. Helaas ben ik er die periode ook achtergekomen hoeveel ze voor me betekend en hoeveel ik van haar hou. Niets lievers dan terugkomen bij haar en haar koesteren voor de rest van mijn leven. Het mocht niet baten.. Ze koos voor haarzelf. Ze was zo gehecht aan mij, dat ze zich zo klein en afhankelijk van mij voelde op het moment dat ik haar zo kwetste. Ze wil nu gaan reizen om zelfstandiger en onafhankelijker te worden. Iets wat ik goed begrijp. Ze wilde me dus geen kans geven, en dat maakt me heel verdrietig. Zeker omdat ik er die maand ook ben achtergekomen wat ik echt wil. En dat is absoluut niet met andere vrouwen rotzooien. Voor het eerst heb ik ingezien hoe mooi liefde is! We hebben het gesprek afgesloten met een knuffel van een half uur, en een sekspartij van anderhalf uur waarin we allebei huilde als kleine kinderen.

    Nu ben ik een week verder, en hoorde gister dat ze is afgestudeerd aan de universiteit. Ik wilde haar zo graag zien omdat ik zo trots was op haar. Het mag allemaal niet meer. Ik voel me zo vreselijk leeg en ellendig. Ik heb een succesvol bedrijfje waar ik goed van kan leven, leuke vrienden en een heel warm gezin. Toch is het niet genoeg, ik wil haar zo graag terug.

    Dit is in grote lijnen mijn verhaal, met wat details weggelaten.

    Wat moet ik in vredesnaam doen?

    Een gebroken jongen..

  • @ peter,

    Heb je verhaal volledig gelezen.
    Je bent niet de eerste die zo een situatie heeft meegemaakt waarin je wordt “gebruikt”. Het is echter wel de vraag of je je “gebruikt” mag voelen als je intentie was om haar liefdesverdriet te verzachten.

    Vooral mannen proberen na de verbreking van een relatie een vrouw te troosten en te helpen in de hoop dat ze hem daardoor leuk gaat vinden. Als je het e-coachsysteem van Victor hebt doorgenomen dan zul je begrijpen dat een liefdesrelatie niet om die reden kan ontstaan.

    Uiteraard gaf ze je ook signalen dat ze je leuk vond en miste, maar helaas moet een man eerst aantrekkingskracht doen ontstaan en die ontstaat niet door troosten of lief doen. Uitdaging, flirten en mysterie zijn voorbeelden voor aantrekkingskracht…

    @ R.

    Ik wil ook nog op jouw reactie reageren, later…

  • Hoi

    Ja rachid, je hebt wel gelijk. Maar ik voelde eerst totaal niets voor haar. Het is na een tijdje gegroeid. In ieder geval, ik neem geen contact op met haar. Die macht gun ik haar niet. Wat het meest kwetste is het feit dat ze zei dat ze niet gauw verliefd werd, om dan 2 weken later hare ware liefde te verkondigen. Ik heb ook een tijdje met “waarom” in mn hoofd gezeten. Maar dit helpt niets. In ieder geval, ik ben blij dat ik vanaf ben van haar emotionele uitspattingen en heb onlangs nog leuke dames ontmoet. Hoe zeggen ze dat ook alweer: ander en beter??

  • @ Peter,

    Ga na wat je hebt geleerd uit dit voorval. Het kan een belangrijke ervaring zijn voor in de toekomst.
    Bekijk vooral de postieve punten en redeneer gerust dat je een betere en meer vrouwen op je pad kunt tegenkomen.

    Het kan lastig zijn, maar door de positieve kant van deze gebeurtenis te bekijken, help je jezelf soepel uit een stom gevoel; zelfrespect 😉

    Voor mij is jou ervaring een bewijs dat vrouwen eerst aantrekkingskracht willen ervaren, alvorders ze verliefd op je kan worden. Het lijkt gemeen, maar juist een aantrekkelijke en onafhankelijke houding is wat mij betreft een gezonde en vredige levensstijl. Want echte liefde is meer gebaseerd op geven, dan nemen. En het willen nemen maakt afhankelijk…

    Voor het veroveren is het de kunst om in te zien hoe je een vrouw genot ”geeft” en indirect ook ”neemt”
    De focus leg je op hoe je haar kunt plezieren omdat jij een aantrekkelijke man bent. Het geeft kracht tot initatief omdat je gevoelsmatig met een kadoutje aankomt!

    Snapje wat ik hiermee bedoel? Ik hoop dat je je zult verdiepen in deze respectvolle blog richting vrouwen, het zal je absoluut helpen meer vrouwen, seks en plezier te beleven. Daar gaan we voor 😉

  • @Leen

    ik wens jou in ieder geval veel sterkte. Wat ik heb meegemaakt verbleekt met jouw ervaring. Zeker als je al 5 jaar heel intensief van iemand houdt. Ik denk dat jejezelf ook tijd moet gunnen. Tijd heelt alles, al lijkt dit momenteel onwezelijk. Wat jij hebt meegemaakt gaat gewoon door merg en been, je voelt je als het ware aangetast in je diepste “zijn”. Maar als ik een klein tikkeltje kritisch mag zijn: misschien hoopte je teveel.
    Ik kan allerlei tips geven wat je moet gaan doen, maar ik ga het toch ff niet doen omdat je dit verlies eerst een plaats ga moeten geven. Weet je? Niemand kan jou verplichten om er binnen een jaar over te zijn. Jij bepaalt zelf hoelang je er over wil rouwen. Heb je vrienden waar je terrecht kan? Je moet het kunnen uithuilen, hoe meer hoe beter. Je moet er over praten, hoe meer hoe beter. En neem je tijd. Tijd heelt. Echt waar. Ik wens je veeeeeeeeeeel sterkte.

  • @Peter,

    Dank je voor de woorden van begrip. Ik heb het nog steeds moeilijk omdat de liefde er nog is, ondanks alles. Ook jij werd oneerlijk behandeld en dat doet pijn. Je hebt gelijk, ik heb er altijd in geloofd en mijn hoop was groot. Er zijn genoeg mensen met wie ik erover kan praten maar weinig mensen begrijpen mijn gevoel. Weinig mensen weten wat intense en oprechte liefde is, zij zeggen… laten vallen, ander en beter; maar dat is nu niet wat ik wil horen. Ik heb me voorgenomen om het rustig aan te doen. Ik ben ervan overtuigd dat hij ooit zal beseffen hoezeer ik hem lief had en tracht positief te blijven.

  • Met veel interesse deze site bekeken. Ben op het moment verward. Kan niet goed vatten wat er gebeurd is. Mijn hart en mijn verstand zitten met elkaar te rotzooien.
    Mijn ex vriend, voor mij een man met zeer veel langdurige realtie potentieel , heeft plots besloten niet meer met me te communiceren.
    We waren in een lange afstands relatie. die ongeveer zes maanden heeft geduurd. Als we samen waren, klikte het voor mij ongelooflijk. Net alsof ik thuis kwam als ik bij hem was, bracht me een zekere rust en gevoel van compleet te zijn. Zeer veel gelijk lopende interesses en standpunten.
    Omwille van een druk proffessioneel leven en de gedeelde opvoeding van zijn 3 kinderen met zijn exvrouw waren de kansen om mekaar te zien vrij beperkt. Toch wilde ik ervoor gaan omdat het voor mij zo intens was en ik uit ervaring weet dat ik niet snel verliefd word.
    smsjes werden regelmatig verstuurd, skype chatting en af en toe werd er ook gebeld. Het telefonisch contact was beperkt en naarmate meer tijd verstreek de reactie op smsjes ook. Echter als ik onzeker werd en dan ook vroeg of hij mij wel in zijn leven wilde en de smsjes wilde kreeg ik als antwoord dat ze het hoogtepunt van zijn dag waren.
    Ma, nu 5 weken geleden nog met elkaar gebeld,sprak hij van me het komende weekend misschien te bezoeken.Sindsdien geen communicatie meer. Stilte en nog eens stilte. Op woensdag gebeld of hij deel wilde uitmaken van mijn weekend plannen, geen respons. Donderdag een bericht gestuurd via skype om te vragen wat er aan de hand was, geen respons. Twee weken later gebeld met de boodschap dat ik miserabel was met de hele situatie en dat een telefoontje enorm zou geapprecieerd zijn. Geen respons.
    Het laatste smsje heb ik vorige week verstuurd om hem te laten weten dat het me beter gaat ( op sommige momenten toch) , dat ik hem het allerbeste wens en dat ik hoop dat hij het goed stelt.
    Met mijn verstand weet ik dat dit geen gezonde relatie kan zijn als de communicatie vanuit een kant komt.Mijn hart wil hem echter niet opgeven.
    Probeer te sporten en mijn gedachten te verzetten maar het lijkt of ik steeds weer bij hem terecht kom. de grote waarom vraag blijft hangen. In essentie doet het er niet toe en moet ik de harde waarheid onder ogen zien dat ik me blijkbaar vergist heb.Hoe kan het gevoel zo anders zijn? Heb ik me laten vangen , ben ik dom om nog in de liefde te geloven? Heb het gevoel dat ik onheus behandeld ben. Begrijp dat er in zijn leven veel aan de gang is maar is dat een reden om respectloos te zijn ? Waarom kon hij niet gewoon eerlijk zijn?
    Hier zit ik dus , verward en kan het allemaal met mijn verstand niet vatten, mijn hart snapt er nog minder van !
    Iemand die goede raad heeft om me zo snel mogelijk weer op een goed spoor te krijgen?
    Dank bij voorbaat om dit geraas te lezen.!

  • Ik heb je reactie met gevoel gelezen, vooral dat laatste stukje gaf me kippevel.
    Op welke manier heeft hij jou laten weten dat hij niet meer wil communiceren. Wat kun je daar uit opmaken?

    Je beschrijft hem als de ware man in jou leven, maar jou verstand probeert je duidelijk te maken dat je te hard van stapel bent gelopen. Na al die mislukte pogingen om wat van heb te horen, heb je zeker voldoende je best gedaan. Je hebt hem zelfs een soort van afscheidsbericht gestuurd en dat voelde waarschijnlijk aan als een opluchting.

    Blijf je niet afvragen wat deze man aan het doen is. En dat hij misschien een goede reden heeft waarom hij niets terug zegt. Een afsluitend gesprek geeft meestal duidelijkheid zodat jullie nog beter uit elkaar kunnen. Helaas heb je deze duidelijkheid niet, maar je zulte verder moeten.

    Advies:
    – zoek afleiding
    – ga sporten
    – en weet dat een andere fantastische man op jou zit te wachten…

  • Hallo allemaal,

    Mijn naam is Roos, ik zou graag jullie mijn verhaal vertellen!
    Mijn liefde’s verdriet is enorm groot en ik heb hulp gezocht om het te verwerken.

    Ik ben net 56 jaar geworden en 34 jaar gehuwd en 40 jaar samen.
    In 2004 heb ik een vrouw ontmoet op mijn werk waar ik een vriendschap mee heb opgebouwd , na heel veel jaren van plezier , samen naar de film, samen op vakantie enz enz
    ben ik ernstig ziek geworden in 2007, na een coma periode van 4 weken moest ik revalideren , mijn vriendin was er altijd om mij bij te staan.
    Tot op een dag in 2008 zij mij vertelde verliefd op mij te zijnen dat al sinds 2006, ik ben hier in meegegaan en deze relatie heeft 2 jaar geduurd , in maart van dit jaar wilde ze met mij het leven delen , maar ik was er nog niet klaar voor, de volgende dag kwam onze relatie uit ( hoe is het mogelijk)! Ik koos voor mijn man, ik wilde kijken of er iets over was van ons huwelijk!
    Ik moest naar de huisarts want ik was niet goed bij mijn hoofd, naar de relatie therapeut gestuurd, mijn man wou ook voor mij gaan, maar na 4 dagen kwamen mijn man en vriendin mij zeggen dat ze met elkaar verder gingen!!!!!! En sindsdien ligt mijn leven in puin .. Hoe overleef ik zoveel verdriet ??? Ik snap dit niet ! Inmiddels ben ik er wel achter dan mijn vriendin een border liner is ! Maar dan nog , hoe kun je zo gemeen zijn. Het is zo moelijk!……..jullie hebben het over sporten, dat doe ik wel en vind het ook fijn. Maar verder voel ik me zo alleen , heb wel 2 dochters die mij steunen.

  • Het verhaal doet mij een beetje denken aan ‘ De uitnodiging’ van Sheila O’Flanagan. Een boek dat ik op het moment lees. het gaat over een vrouw die jarenlang bevriend is geweest met een meisje en haar ook zag als haar beste vriendin, totdat ze haar grote liefde voor haar neus wegkaapte.

    Nu moet ik ook zeggen dat het van jouw kant niet goed is dat je een affaire bent gestart. Dat was oneerlijk tegenover je man. Maargoed, dat wil niet zeggen dat jij het verdient dat je beste vriendin en je man er samen met elkaar vandoor gaan. Het is moeilijk denk ik om daarover heen te komen, immers was je al zo lang met hem samen. Dit geeft ook aan dat je nooit zeker kunt weten of je wel de rest van je leven met een persoon samen bent. Je hoort steeds vaker dat mensen die al 30 jaar samen zijn plotseling gaan scheiden. Ik denk persoonlijk dat je ten alle tijden moet werken aan een relatie. Veel mensen verslonzen het huwelijk met het idee dat getrouwd zijn alleen genoeg is. Wij mensen zijn gelukzoekers en gokkers. Velen vinden het waard om hun veilige haven achter te laten als dat kan betekenen dat zij beloond worden met geluk.

    Hoe ging jullie huwelijk? Waarom begon je een affaire? Denk je dat je iets had kunnen doen om het te voorkomen? Een situatie zoals het jouwe is natuurlijk ontzettend verschrikkelijk om over heen te komen. Je moet het verwerken op de een of andere manier. Richt je leven opnieuw in, zoek dingen die je leuk vind, verander van kapsel op kledingstijl, shoppen helpt ook goed tegen liefdesverdriet (na mijn breuk met mijn ex ben ik 10 jurkjes rijker). Zoek een hobby, zoals dansen of knutselen, volg een schilderscursus. Schilderen en andere creatieve uitingen zijn een goed idee, omdat je terwijl je bezig bent, ook bezig bent met verwerken (creatieve therapie). Schrijf op hoe je je voelt en schrijf ook op hoe je je wilt gaan voelen. Maak een dagboek aan en schrijf van je af. Schrijf er een boek over, dat kan ook nog, genoeg verhaallijn en zo verwerk je het ook. Ga met vriendinnen wat vaker iets doen of maak nieuwe vrienden.
    En wellicht kom je op het einde van je verwerkingsfase wel een heel speciaal persoon tegen die hetzelfde heeft meegemaakt of ook opzoek is naar liefde. Als je denkt ‘Ik ben al 56, wie wil mij nu nog?’ dan denk je verkeerd. Er zijn genoeg mensen in jouw leeftijdscategorie die nog opzoek zijn naar liefde en het ook kunnen vinden. Je moet gewoon geduldig zijn en tot die tijd moet je jezelf gewoon een beetje verwennen met kleine extraatjes. Een gebroken hart moet helen en helen kost tijd.

    gr. Shadow

  • Hallo shadow,

    natuurlijk heb je groot gelijk dat ik nooit een affaire had moeten beginnen!
    Maar na de coma periode volgde een tijd dat ik van baby naar volwassene weer alles opnieuw moest leren.
    In die tijd koste mij dat enorm veel energie en daarna viel ik in een gat , emotioneel werd ik een wrak,! Mijn vriendin was er altijd , elke dag weer! Erg fijn natuurlijk , dat was wat ik nodig had!
    Maar ik ben nu van mening en ik niet alleen , dat zij daar misbruik van heeft gemaakt om zo haar huwelijk en kinderen te kunnen verlaten. Toen ik er nog niet klaarvoor was, heeft ze gewoon mijn man genomen.
    Haar kinderen willen haar al een half jaar niet meer zien.
    Ik probeer van alles om me weer goed te voelen, heb straks een nieuw huis met nieuwe meubelen zelf uitgezocht! Ben weggegaan van kantoor om naar een andere vesting te gaan, ( omdat ze ook nog mijn collega was) ga winkelen, op visite, visite ontvangen, sporten en zelfs schilder ik!
    Ook vindt ik het belangrijk om er leuk te blijven uitzien. Maar alles bijelkaar is dit nog geen compensatie voor het gemis!!! Hoe loopt het boek af wat je aan het lezen bent of gelezen hebt!
    Ik ben in mijn huwelijk veel ziek geweest en heb ook veel in het ziekenhuis gelegen , mijn man heeft me altijd gesteund, maar ik denk nu niet voldoende, we hadden zeker geen slecht huwelijk, maar ik denk wel iets gemist te hebben. Ook ben ik veel alleen geweest met de kinderen omdat hij met zijn carrière bezig was. En het klinkt misschien raar, maar de affaire liep naast mijn huwelijk en ik voelde me er goed door en niet schuldig! Hoe kan het hé? Maar over de uitkomst heb ik nooit nagedacht en zeker niet dat mijn man na 4 dagen er voor kiest om juist met haar verder te gaan! Mij heeft ie alles verweten ( mag natuurlijk ook ) terwijl hij met haar het bed gaat delen en haar niets kwalijk neemt! Hoe kan dat dan? En daar kom ik niet over heen! Als je begrijpt wat ik bedoel.

    Fijn dat je gereageerd hebt, heb er al over nagedacht om een boek te schrijven en het kan ook nog verfilmd worden toch?
    Mijn schrijfblok is al helemaal vol!

    Groetjes Roos

  • Nou Roos, je pakt het in ieder geval grondig aan. Knap dat je zoveel initiatief neemt en gewoon doorgaat met je leven. Zou ook zonde zijn om waardevolle tijd aan tranen te verspillen (hoewel het soms wel mag hoor, zolang je er maar niet in blijft hangen )

    Van je ‘vriendin’ is het ook gewoon achterbaks, maargoed, de meeste borderliners zijn gewoon ontzettend onzeker en egocentrisch ingesteld, wat resulteert in asociaal gedrag. Denk ook niet dat ze het verdiend om ‘ vriendin’ genoemd te worden.

    Over die periode waar je het moeilijk had en waar die vriendin er toen voor je was: waar was je man toen? Had hij niet beter op die plek kunnen staan waar je vriendin toen stond? Misschien voelde je je te weinig door hem gesteund en heeft dat uiteindelijk geresulteerd in je keuze om vreemd te gaan. Ik denk dat hij toch te weinig tijd aan je heeft besteed, je zocht immers bij een ander wat hij je niet gaf. Ik denk dan ook dat in sommige gevallen de vreemdganger niet de enige schuldige is. Vreemdgaan is soms het resultaat van verwaarlozing.

    Wel krom dat hij alles jou kwalijk neemt en haar niets, gezien zij degene is die jou heeft ‘verleid’ tot vreemdgaan. Het is net zo goed haar schuld, misschien zelfs meer, aangezien jij niet echt toerekeningsvatbaar was. Je had net een zware periode achter de rug en was ‘ zwak’, zij heeft daar misbruik van gemaakt.

    Wat nu is dat is. Ik zou hen beiden vergeten en gewoon opnieuw beginnen, waar je dus nu ook mee bezig bent. Gelukkig heb je 2 geweldige dochters die je steunen en vroeg of laat zul je weer gelukkig zijn. het leven loopt soms raar en soms lijkt het niet te kloppen, maar meestal komt het toch wel weer op zijn pootjes terecht.

    En dat boek dat ik las: de hoofdpersoon liet haar ex uiteindelijk los en begon opnieuw een relatie met een latere ex (waarmee het fout was gegaan, omdat ze dacht nog niet over haar eerste ex heen te zijn). Ook zij leerde weer in liefde geloven. Was een mooi einde, boek is een aanrader.

    Groetjes,

    Shadow

  • Hallo shadow,

    Gisterenavond is de alimentatie rond gemaakt , verschrikkelijk veel verdriet gehad en slapen ho maar!
    Ik weet dat ik me straks goed kan redden, een mooi nieuw huis, nieuwe meubelen enz enz, maar is het me dat allemaal waard? Nee, echt niet!
    Zoals ik je schreef doe ik alles om mijn gedachten te verzetten , maar ik vindt het overleven!
    Ik mag er niet in blijven hangen, maar oh wat is het moelijk allemaal.

    Na de coma periode had ik het gevoel om te moeten leven, ik had iets gemist , mijn zg vriendin had altijd plannetjes om maar weg te kunnen. Mijn man deed daar niets tegen, hij hobbelde mee of ging veel mountain biken met haar man.
    Ik heb altijd een man gehad die goed voor mij was, maar dominant en geen prater, eigenlijk een saai iemand. Een drukke baan, daarna moe en gauw op de bank in slaap vallen. En zeker geen plannetjes voor iets leuks! Dus daar is het mis gegaan. Zij had dat wel en omdat ik in het verleden heel veel alleen was geweest , vanwege de carrière van mijn man, was dit een welkome afwisseling.

    En nee, ik kan het me niet voorstellendat ik ooit nog weer eens gelukkig wordt ! Ik ben blij dat jij me zegt dat dat wel mogelijk is! Ik had ook inderdaad gedacht , wie wil er nog een vrouw van 56 jaar? Ik doe er alles aan om er elke dag goed verzorgd uit te zien, ( heb ik ook altijd gedaan)

    Ik denk ook dat mijn zg vriendin hem een leugen heeft verteld die hij gelijk geloofd heeft! Vandaar die ommezwaai! Maar wat? Ik vind het raar dat hij haar geloofd en mij niet meer! Of is dat normaal?
    Nou ja, ik moet ze vergeten dat is duidelijk! Maar dat heeft tijd nodig!
    In december kan ik in mijn nieuwe woning, mijn dochters en schoonzoon en natuurlijk vele vrienden willen mij helpen. Iets wat hun ook niet meer hebben!
    Ik ga ook eens dat boek lezen!

    Fijn dat je weer gereageerd had op mijn bericht!
    Ik loop nu ook bij de psygholoog en psygiater! Anders ben ik bang dat ik het niet trek.
    Maar ook fijn dat er mensen zijn zoals jij die ook hun mening zeggen, jij bent hier niet emotioneel bij betrokken.
    Het verhaal wordt vervolgd, maar hoe?

    Bedankt
    groetjes
    Roos

  • Waar ik de pleuris van krijg is waarom zijn vrouwen nooit rechtuit tov een man. Als je vraagt tegen je ex “is het dan definitief uit” of “is er dan nog hoop” antwoorden ze nooit rechtuit met ja of nee. Ze antwoorden altijd met:misschien, de toekomst zal het uitwijzen of ze lopen weg zonder een antwoord te geven. Ik vind gewoon uitermate achterbaks en laf. Hoe gaan julloe hiermee om?

  • @ Roos

    Het is ook enorm moeilijk en het voelt ook alsof je er nooit overheen gaat komen. Het blijft spoken en beheerst je leven. Het is moeilijk te geloven dat die periode voorbij zal gaan, maar dat gaat het wel. Het voelt alsof de wereld vergaat, maar je blijft gewoon leven en als je sterk genoeg bent, dan zal jouw wereld ook vanzelf weer gaan draaien.

    En natuurlijk kun je op je 56e nog liefde vinden. Liefde is niet gebonden aan leeftijd en sommigen vinden elkaar op jonge leeftijd al, anderen als ze al wat ouder zijn, maar doet dat er toe? Uiteindelijk gaat het er toch om dat je elkaar hebt.

    Over je man: het ziet er naaruit dat hij jou tekort deed en dacht dat het genoeg was om je financieel te onderhouden. En ja, hij wist voor je te zorgen, financieel, maar emotioneel schoot hij tekort. Sowieso slecht dat hij haar geloofd en niet de vrouw met wie hij getrouwd was. Maargoed, zo zie je maar weer dat je ook niets aan hem had en dat je eigenlijk beter af bent zonder hem. Je verdient beter, je verdient echte aandacht en echte liefde.

    En het is goed dat je hulp zoekt van een psycholoog en een psychiater. Hoe meer hulp, hoe eerder je hem kunt vergeten en kunt genieten van je nieuwe leven. Zoals ik het nu zie, lijkt het erop dat je alles gewoon goed aanpakt en dat je hart de tijd krijgt om te helen. Zoals ik eerder al zei: verwen jezelf gewoon een beetje en doe veel dingen waar je gelukkig van wordt, dat help om het een beetje te vergeten. Ik dacht ook dat de wereld voorbij ging toen mijn ex er een einde aan maakte. Ik dacht dat ik er nooit overheen zou komen, maar inmiddels ben ik alweer hartstikke gelukkig. Ook ik ben nog single, maar ik maak me er geen zorgen over; ik weet dat er ook iemand voor mij rondloopt, alleen weet ik nog niet wanneer ik hem tegen ga komen.

    @Peter1
    Ja, dat is gewoon oneerlijk. Door te zeggen dat het misschien nog goed komt, hou je de ander aan het lijntje en is het moeilijker voor die persoon om alles af te sluiten, terwijl degene die het gezegd heeft, gewoon kan doen wat hij wil en bovendien kan verwachten dat jij die persoon nog terugwil als ze opeens weer voor je neus staat. Als je het niet zeker weet, moet je het gewoon niet uitmaken en werken aan je relatie. Als je het wel uitmaakt, dan moet het ook met een punt en niet met een komma.

    gr. Shadow

  • Peter,

    ik lees je verhaal, maar helaas zijn niet alle vrouwen zo hoor!
    Dit doen alleen vrouwen die iets achter de hand willen houden en dat klopt niet!
    Volgens mij kun je daar nooit van op aan.
    Je hebt de ware nog niet gevonden, maar kop op!

    Gr. Roos

  • Hallo Shadow,

    En weer is het zondag, de vervelendste dag van de week!
    Ik ben blij voor jou dat jij je weer gelukkig voelt! Dat geeft hoop!
    Maar ja, ik wil het misschien wel te snel en dat kan niet !
    Vanmorgen bij mijn moeder geweest zoals elke zondag, ik doe haar altijd de haren en daarna zijn we even gaan kijken bij mijn nieuwe huis. Ze vond het erg mooi worden. Aan haar heb ik ook veel steun, zij verloor ook haar schoonzoon die zij natuurlijk ook 40 jaar gekend heeft!
    Ik heb haar verteld van deze site en het haar voorgelezen wat ik en ook wat jij mij terug schrijft, wijze woorden vond ze het! En een houvast!
    Dus ook jouw woorden neem ik mij ter harte! Bedankt hoor.

    Groetjes
    Roos

  • Ik heb een jaar met een meisje gehad. Ze is ontzettend lief voor me, en ze geeft eigenlijk alle liefde die ik maar nodig heb. Op een gegeven moment ging ze afspraken niet nakomen, en had ik het gevoel dat ze me beetje op de achteraan zetten. Ik was hier erg verdrietig over. Natuurlijk zie ik ook een hoop mooie andere meiden, en van mezelf ben ik eigenlijk iemand die heel graag meisjes versierd. Ze liet me niet meer jagen, alles werd routine. Ik heb gezegd dat ik het niet meer kon, en behoefte had aan vrijheid. Nu hebben we een soort open relatie. Ik voel mij hier erg schuldig over tegen haar. Als ik bij der blijf ben ik niet gelukkig, en als ik der loslaat zeker niet want ik denk niet dat er zoveel lieve meisjes zijn. Ik heb er vaak met der over gehad, maar ze veranderd maar niet.

  • Hallo Joost,

    Eigenlijk zeg je het zelf al , “gehad” de spanning is eraf, voor beide partijen , althans zo zie ik het.
    Het wordt tijd dat je verder gaat met je eigen leven, hoe zwaar of het ook zal zijn de eerste tijd.
    Gun jezelf eerst de tijd om weer tot je zelf te komen en kijk dan pas weer om je heen.
    Het lijkt erop dat zij zichzelf al aan het losweken is van je en dat er een dag komt dat ze voorgoed bij je weg gaat!
    Ik gun jou ook het geluk, maar volgens mij is dat niet met haar.
    Sterkte met je besluit hoe dan ook!

    Groetjes Roos

  • Mijn relatie eindigde afgelopen vrijdag na 1 jaar en 10 maanden. Mijn vriendin had midden november aangegeven dat ze twijfels had of ze nog verliefd op me was, ondanks dat ze super graag bij me is, ze me mist en heel veel van me houdt. Na een weekend er beiden over nagedacht te hebben, kwam ze tot de conclusie dat ze echt voor deze relatie wilde gaan.

    Echter, zaterdag 11 december hadden we een kleine discussie, waarop ze weer te kennen gaf te twijfelen of ze nog verliefd op me is. Wanneer ze bij me is is er een bepaald remmend gevoel vertelde ze me; dat de vonk weg was. Het liefste zou ze zo de knop willen omzetten en dat remmend gevoel laten verdwijnen, maar gevoel is helaas geen knop en daar kan ik niets aan doen en zij ook niet helaas.

    Wel houd ze nog veel van me en vertelt ze me dat ik iemand verdien die 100% voor me gaat en niet maar voor 60%.

    Net als iedereen die liefdesverdriet heeft heb ik het emotioneel zeer zwaar. Zij belde me zaterdag huilend en helemaal over stuur op dat ze alles wil behalve mij pijn doen en het allemaal zo rot vindt. Vreselijk om dit te horen, want dan wordt er weer wat (valse) hoop gecreeërd.

    Daarnaast vertelde ze me dat als de discussie er op 11 december 2011 niet was geweest ze niet uit haarzelf het twijfelpunt zou hebben aangekaart. Aan de ene kant ben ik dus wel blij dat die discussie er toen was, want nu heb ik wel duidelijkheid.

    Ik heb aangegeven om geen contact te hebben en als er contact is dan komt het van mijn kant. Ik betrap mezelf erop dat dit ontzettend lastig is: je hoopt dat als je telefoon afgaat zij het is, en berichtjes die je binnen krijgt hoop je dat het van haar is en je zit constant op haar facebook te kijken en hoopt op een bericht… al is het maar ‘hoe gaat het met je?’.

    De vraag nu is: hoe verder?

    Ik hou nog zielsveel van haar en zag in haar mijn droomvrouw (logisch want anders ben je niet stapelverliefd). Bij mij is er totaal geen twijfel: voor elk probleem is er een oplossing mijns inziens als je er maar over praat.

    De grootste angst is dat zij weer een ander vindt, met een ander zoent of dat er zelfs meer gebeurd met een ander. Dat ik niet meer diegene ben die naast haar wakker wordt.. Deze gedachte geeft me een ontzettend beklemmend gevoel. Zijn er mensen die dit gevoel herkennen?

    Ik zie uit naar jullie reactie en ervaringen..

    Groetjes,

    Johannes

  • ik ben hier voor het eerst en ik zou graag jullie advies willen vragen over mijn probleem:

    een dikke maand geleden zat ik op de trein naar school, ik studeer marketing op een hogeschool, samen met een vriend en toen we 2 haltes verder waren stapten er 2 vriendinnen van mijn vriend met wie hij vaak les had. een van die 2 vriendinnen kwam naast mij zitten en ik merkte uit mijn ooghoeken dat ze constant naar mij aan het kijken was.

    Toen we aankwamen aan het station begon ik onderweg naar de bus met haar te praten over gewone dingen zoals of ze haar richting leuk vond en of ze een fijne klas had, net voor ze moest afstappen vroeg ik wat haar naam was en tijdens de les hebben we wat gechat op fb en uiteindelijk gsm-nummers uitgewisselt. Toen we de trein terug naar huis namen na onze lessen was ze redelijk stil en zei ze niet echt veel. ik stuurde haar dat ze stil was en
    ze zei: ja sorry ik ben nogal verlegen, maar jij was ook stil :p.
    ik stuurde hierop terug: wel das helemaal niet erg op 1 voorwaarde
    zij: welke dan?
    ik: dat we dat dit weekend samen goed gaan maken 😀
    zij: haha ok das goed voor mij
    Ik was erg in de wolken en toen we iets wouden gaan doen ben ik uiteindelijk 3 dagen later naar huis thuis gegaan, we raakten al snel aan het knuffelen en uiteindelijk kussen en toen we elkaar onze intresses vertelden kwam ik tot de vaststelling dat we alles gemeen hadden, van muziekgenre tot leeftijd van onze huisdieren.
    Ik was ontzettend blij met haar omdat ik echt mezelf kon zijn bij haar en 5 dagen later vroeg ze of ik naar haar terug wou komen, dat deed ik maar toen gebeurde het: na 2 uur werd ze opeens heel afstandelijk en vroeg ze: ik ben ziek aan het worden kan je alsjeblief naar huis gaan. Omdat ik daar respect voor had ben ik vertrokken ( wel met een slecht gevoel weliswaar ) en heb haar een paar uur met rust gelaten zodat ze wat kon slapen of rusten, s’avonds zag ik dat ze op fb was ( ze reageerde immers niet op men sms’en) en vroeg aan haar of ik wat fout gedaan had daarstraks. Dit is hoe ze reageerde:
    ” Nee, het zit zo, ik vind je echt heel lief en tof maar het is allemaal wat snel gegaan en ik wil je liever als gewone vriend dan als vaste vriend ” Ik was er echt kapot van omdat ik smoorverliefd op haar was, alles klopte en het heeft maar 6 dagen mogen duren. na 2 weken stuurde ik haar of ze toch niet van gedacht veranderd was maar weer een negatief antwoord.

    Na 1 maand depressief rond te lopen had ik met vrienden afgesproken om naar een groot muziekevenement te gaan. Ik had op facebook een foto van mijn ticket gezet en dat meisje van 6 dagen vond de foto leuk. Ik dacht van: hmm mss is er toch nog hoop en ik vroeg haar:” je hoort toch ook graag die muziek waarom ga je niet mee, zonder jou is het feesje niet compleet :p”. waarop ze reageerde: “haha ja ok ik ga kijken of ik dan geen examens heb en dan ga ik mee :D” Ik kreeg weer een beetje hoop en toen ik tegen haar begon te praten de volgende dag hebben we heel de dag met elkaar gechat over alles en nog wat.

    Nu is mijn vraag aan jullie wat ik nu verder moet doen? Ik ben de eerste keer met haar veel te snel geweest en wil het nu rustig aan doen, maar zou ik haar al sturen om is af te spreken of nog even blijven chatten of wat denken jullie hierover? Ik wacht vol ongeduld op jullie reactie, en al vast bedankt.

  • Ik denk dat het niet meer te redden valt, maar dat is van mijn eigen ervaring. 2 weken geleden brak ik ook met mijn vriend van een maand, omdat ik vond dat we te snel waren gegaan en ik hem in het begin geïdealiseerd had. Ik wilde graag iemand en dacht dat hij die iemand was, maar hij bleek het niet te zijn. Ik denk dat zij dat ook bij jou heeft.

    Misschien dat het op de lange termijn goed gaat komen, maar om nou al die tijd vast te houden aan 1 meid waar de kans bij klein is dat het wat gaat worden, is misschien pijnlijk voor jezelf. Bovendien is er de kans dat je gefriendzoned wordt, sterker nog, ik denk dat je dat al bent. Ik denk dat ze vriendschappelijk mee wil naar het concert en niet omdat ze jou nog echt ziet zitten. Misschien dat je haar toch kan verleiden op zo’n avond, maar dan zal ze achteraf weer spijt krijgen en verbreekt ze misschien zelfs het contact.

  • @ Shadow

    Bedankt voor de info, maar nu is het volgende gebeurd: vandaag hebben we afgesproken op een party van een discotheek en ik breng haar normaal naar huis. Zou ik haar al proberen te verleiden of het gewoon vriendschappelijk houden?

  • Ik denk dat je haar de leiding moet geven. Probeer minder te denken aan wat jij wil en kijk of je kan zien wat zij wil. Geeft ze hints? Straalt ze iets uit naar jou toe?

    Zij heeft jou afgewezen, dat is haar loss. Ik vind dat zij dus moeite moet doen voor jou in plaats van andersom. Ga iig niet als een puppy achter haar aanlopen, dan kom je over alsof je wanhopig bent en dat is niet aantrekkelijk. Bovendien willen vrouwen vaak ook geen mannen die ‘makkelijk’ zijn. Een beetje hard to get maakt je interessanter, denk ik.

  • Ik betrap mezelf erop dat ik toch hoop blijf houden, omdat ze maandag aangaf me super erg te missen, super veel van me houdt en haar maatje kwijt is.

    Ik blijf me dan constant af vragen: Waarom twijfel je dan als je dat allemaal voelt? Wat is er dan nog meer nodig?

    Zij staat nog maar voor 50% in de relatie en ik voor 200% en dat maakt het zo moeilijk.

    Sinds maandag hebben we het contact volledig verbroken. We moeten het allebei laten rusten en zij moet duidelijkheid krijgen over haar twijfel en dat kan veel tijd gaan kosten.

    Kan iemand mij hier tips over geven of een reactie!

    Bedankt!

  • @ shadow.

    Nogmaals bedankt voor je raad

    Maar ben dus gisterenavond met een groep op stap geweest waar zij ook bij was. Ik denk niet dat ze nog erg in me geïnteresseerd is omdat ze meer bij andere mannen stond dan bij mij, hier en daar kreeg ik wel een glimlach van haar en toen ik aankwam op het feesje is zei naar mij toegekomen om me te ontmoeten dat wel.

    Maar aan de hand van haar sms’en en haar frequentie van sturen kan ik wel vaststellen dat op een schaal van 10 de kans dat ze mij nog ziet zitten een 2 of een 3 is.

    We hebben afgesproken om in volgende week iets te gaan doen onder ons tweetjes maar ik weet niet of dit vriendschappelijk bedoeld is of als date. Ik ben gewoon bang om weer teleurgesteld te worden en weer gebroken achter te blijven.
    Wie kan mij helpen? Alvast bedankt Nick

  • @ Johannes

    Ik denk dat je er goed aan gedaan hebt om het even te laten rusten bij haar. Als je te snel gaat gaan is er een kans dat jullie weer samen geraken maar dat is dan meer dan waarschijnlijk een overhaaste beslissing en de kans dat er dan weer een einde aan komt is dan relatief groot denk ik.

    Ze zegt dat ze je nog graag ziet en je mist dus dat is wel een zeer goed teken, misschien is een pauze net datgene wat jullie allebei nodig hebben om even na te denken over de relatie en geloof me, als het waar is wat ze allemaal tegen je zegt dan ziet je ook effectief nog echt graag en dan komt het zeker in orde.

    Misschien kan je van de pauze gebruik maken om dingen te doen die je graag doet en zo je zinnen even te verzetten zodat, mocht ze weer een relatie met je beginnen, die met een goed en fris gevoel te starten en zo de slaagkansen nog te vergroten.

    Hopelijk heb je iets aan deze raad 🙂 grtz Nick

  • Probeer je te focussen op andere vrouwen en laat haar links liggen. Persoonlijk denk ik dat ze jou gebruikt als back-up, omdat ze weet dat jij om haar geeft. Het contact verbreken is voor beiden het beste, ook al is het moeilijk. Zoals ik al zei: als zij je terug wil, dan mag zij zich een keer voor jou uitsloven in plaats van andersom en als ze niet bereid is om dat te doen, dan is ze je gewoon niet waard.

  • @ Shadow

    alweer dankjewel voor je raad, dit forum is echt nuttig omdat ik nergens anders met dit probleem terecht kan

    misschien heb je wel gelijk maar het is nogal moeilijk voor mij omdat ik de laatste twee jaar heel wat tegenslagen heb gekend en ik eindelijk dacht dat er iets goeds was gebeurd in mijn leven. Zou ik dan de afspraak afzeggen voor volgende week?

  • Ik zou haar gewoon helemaal loslaten, niets meer met haar afspreken. Als ze je als meer ziet als een vriend, zal ze naar je terugkomen. Als ze je ziet als gewoon een vriend of iemand die haar liefde kan geven op momenten dat zij het nodig heeft (en daarmee misbruik maakt van jouw gevoelens voor haaar) dan zal ze je niet meer contacteren, wat dan in dat geval ook de beste optie is.

    Verder zou ik de volgende keer niet zo snel gaan in een relatie. Bouw het langzaam op met dates. Dat advies heb ik mezelf ook gegeven ;D

  • Daar heb je gelijk in
    Vanaf nu doe ik alles veel rustiger aan en zal ik ook voor een langzame opbouw kiezen voor ik echt iemand zal proberen te kussen. Het is wel jammer want ik zag haar eerst graag, ik denk niet dat ik de eerst komende weken of zelfs maanden terug op zoek ga want ik zag in haar echt een toffe en gezellige partner.

    Ik ga proberen nu wat meer tijd alleen door te brengen of misschien met vrienden want het woord relatie bezorgt me op dit moment een erg angstig en onaangenaam gevoel.

    Nogmaals bedankt voor je reactie Shadow 😉

  • @ Shadow en Nick

    Bedankt voor het advies! Gisteren stuurde ze weer een sms. Ze zou vrijdag nog spullen brengen, maar dat was te moeilijk voor haar. Heb aangegeven dat ik hier geen zin in heb; ik wil gewoon geen contact en het loslaten en op deze manier werkt dat niet. Ze maakt duizendmaal excuses, ze mist me ontzettend en ik verdien alle liefde van de wereld, maar die kan zij mij niet meer geven. Dan krijg je het hele verhaal weer dat als ze het kon veranderen ze dat deed.

    Wat bij mij er niet in kan is dat ze heel veel van me houdt, ze me super erg mist, het altijd leuk met mij heeft en toch twijfel heeft na bijna 2 jaar. Als je toch niet meer verliefd op iemand bent dan is dat toch veel minder en mist ze me toch niet zo erg dat ze er zo van slag is? Dan vind je het erg dat het uit is, maar stap je er sneller overheen.

    Persoonlijk denk ik dat ze haar verliefdheidsgevoel aan het kwijtraken is en er niet mee kan omgaan, omdat dat overgaat in houden van en dat je niet zonder een bepaald persoon kan. Iedereen die ik erover spreek (familie, vrienden, haar vrienden), staan verbaasd te kijken.. Zij vragen zich ook af wat nog meer nodig is om een relatie voort te zetten.

    Ik ga het loslaten: leuke dingen doen, stappen en hier niet meer mee bezig zijn. Het gaat toch niet goed komen, dus het heeft voor mij geen zin om erover te blijven denken en stiekem hopen.

    Wat iedereen ook zal hebben: je wil een vriendin hebben die voor 100% of meer voor jou gaat, voor jou door het vuur gaat. Als dat niet zo is, dan merk je dat toch en ga je je eraan storen en niemand verdient dat.

  • @Johannes.
    Persoonlijk vind ik ‘ niet meer verliefd’ zijn geen goede reden. Ik vind dat ‘houden van’ genoeg is, beter zelfs dan verliefd zijn. Ze is je gewoon niet waard en zij zal uiteindelijk degene zijn die met spijt achterblijft.
    Succes met over haar heenkomen. Gewoon veel leuke dingen doen. De feestdagen komen er weer aan, dus dan is er meer dan genoeg afleiding ;D

  • “Wat iedereen ook zal hebben: je wil een vriendin hebben die voor 100% of meer voor jou gaat, voor jou door het vuur gaat. Als dat niet zo is, dan merk je dat toch en ga je je eraan storen en niemand verdient dat.”
    Je hebt helemaal gelijk Johannes. Als dat niet zo is, komt er vroeg of laat een kink in de kabel. De één ‘werkt’ dan harder dan de ander, dat voelt onprettig. Het is geen goede basis. Het maakt je uiteindelijk niet écht gelukkig denk ik. Maar aan de andere kant is het ook weer zo vertrouwd. Je weet wat je hebt…maar wat heb je dan écht?

    Ik wens iedereen fijne kerstdagen!

  • @ Shadow en Hilde

    Bedankt voor jullie reactie.

    Ik moet (gaan) accepteren dat het nooit meer goed komt. Dat is heel moeilijk. Dat gaat wel komen, het is nu immers nog heel vers en dan denk je alleen maar aan de leuke dingen, hoe geweldig ze is etc.. Vrijgezel zijn na 2 jaar is ook een raar gevoel. Je ritme wordt opeens verstoord, je hoeft niet meer met diegene af te spreken ed. Dat is ook een lastig iets, het missen van een vriendin.

    Tijd zal helen zeggen ze 😉

    Fijne kerst!

  • De Kerst helaas slecht doorgekomen. De hele week nog rondgelopen met heel veel hoop dat het goed zou gaan komen. Daarom heb ik haar op 1e kerstdag in de avond gebeld en gevraagd hoe het nu zit.

    Ze gaf aan dat ze niet meer verliefd op me is en dat daardoor haar houden van ook weg is.Ze ziet in mij niet de partner waarmee ze door wil.

    Ze weet alleen zelf niet waarom de verliefdheid binnen 4 weken verdwenen is. Daarnaast zei ze me dat ze de hele week nog veel getwijfeld heeft op dit de juiste beslissing was maar sinds vrijdag heeft ze er vrede mee.

    De duidelijkheid brengt wel wat meer rust in mijn hoofd. Ik weet dat het nooit meer goed komt. Waar ik me wel best kwaad over kan maken is dat ze op 4 weken tijd haar verliefdheid volledig is kwijtgeraakt en me niet meer als partner ziet. De opmerking ‘ik heb er sinds 2 dagen vrede’ geeft bij mij aan dat ze er niets een voor wil vechten. Dat ze haar verliefdheid kwijt is, ze me dus niet als partner ziet (omdat verliefdheid voor haar heel belangrijk is) en ze dus de gemakkelijkste weg kiest en het uitmaakt en doorgaat.

    Opeens is ze heel actief op facebook met berichten sturen naar jongens of ze op stap gaan. Dit slaat bij mij in als een bom.

    Aan de ene kant is het logisch: zij heeft zich al 4 weken erop voorbereid dat het over is en zij heeft de breuk al volledig verwerkt, terwijl het sinds zaterdag voor mij pas echt definitief is. Het doet daarom veel pijn dat ze al gewoon verder gaat en al met andere jongens contact zoekt.

    Ik heb in ieder geval al geaccepteerd dat het volledig over is, dat we op een aantal punten gewoonweg te verschillend zijn. De pijn (het verdriet) is voornamelijk dat ze binnen 4 weken de verliefdheid kwijt is, en ze gewoon verder gaat met haar leven en bij wijze van spreken al aan daten denkt met anderen.

  • Mijn verhaal :
    Ik heb al de verhalen gelezen en zie dingen die ik nu ervaar. Eén groot verschil. Na 20 j huwelijk en 2 kindjes heeft mijn vrouw besloten er een punt achter te zetten. Ik ben er gewoon kapot van (ik weet niet waar ik het moet hebben, leeg en nog eens leeg vanbinnen).
    Reden is, uit elkaar gegroeid, geen emotionle connectie nog. Inderdaad zowel zij als ik hebben de fout gemaakt te wenig met elkaar gedaan te hebben, mijn vrouw (binnenkort ex) had altijd als excuus de kinderen en dan kwam het werk. Ik ging me meer toeleggen op mijn hobby (op het laatste moment iets te fanatiek (was slechts een aantal maanden, blijkbaar de druppel). Toen werd ze verliefd op een collega van haar, die ze nu blijkbaar ziet als haar enige uitweg om nog gelukkig te worden.
    We hebben veel gepraat de laatste weken, maar niks helpt. Ik ken mijn fout, of zij de hare kent of beter gezegd wil erkennen, zegt ze niet. Zelf zie ik ze nog heel graag.
    Graag wil ik wel sneller over mijn eindeloos verdriet komen. Volledig breken zegt iedereen, ja is begrijpbaar, maar dat gaat nu niet door de kindjes. We zullen co-ouderschap doen omwille van hen (onze verantwoordelijkheid als ouders). Dus ik zal mijn ex om de week zien (eventueel de bijhang ook). We blijven de beste maatjes, ook omwille van de kinderen, want ruzie hebben we niet met elkaar en zullen jaarlijks eens een uitstap doen voor de kids. Dit is allemaal wel goed, dat je vrienden blijft en sereen naar elkaar bent (we hebben per slot 20 jaar van ons leven samen gehad en hebben geen wrok naar elkaar), maar NU, op dit moment kan ik ze maar niet uit men hoofd krijgen. Gewoon om dat verdriet en die angst voor de eenzaamheid binnenkort ben bang. Ik weet echt niet hoe ik emotionaal erover moet geraken. Praktisch zal wel lukken gezien ik goed mijn plan kan trekken. Voor haar zal het gemakkelijker (zo lijkt het nu toch al) zijn gezien haar nieuwe vriend, als ik weg ben al direct wel zal arriveren, zo voel ik het toch aan.
    Als jullie tips hebben, graag…
    Vast bedankt.
    Chris

  • @ Chris Colfs

    Beste vriend,

    Ik snap wat je doormaakt, ik ben zelf nog niet getrouwd maar heb ook al een paar slechte relaties achter de rug waar ik telkens alleen achterbleef. Dus ik snap hoe je je nu voelt, je wou dat je de tijd kon terugdraaien om alles anders te doen en je fouten goed te maken maar je moet je realiseren dat dat nu eenmaal niet gaat.

    Je zegt dat je je fanatiek op je hobby bent gaan toeleggen, daar is toch helemaal niks mis mee? je mag toch wel iets voor jezelf hebben zeker, iets waar je naar uit kan kijken en waar je je volledig in uit kan leven? Ik denk niet da je iemand bent die je kinderen of je echtgenote erdoor verwaarloosd hebt dus op dat gebied zie ik niet waarom je je daarover zou moeten doodpiekeren.
    Het feit dat zei verliefd is geworden op een collega vind ik al helemaal onrespectvol. Jullie waren 20 jaar getrouwd en dan is het begrijpelijk dat je wel eens naar iemand anders durft te kijken als je alleen bent of met vrienden in een goede sfeer plezier zit te maken, maar ook niet meer dan kijken.

    Ik heb zelf ook een hele tijd, en nu zelfs nog, met liefdesverdriet gezeten omdat ik mezelf de schuld gaf. Na een tijdje kwam ik erachter dat ik fouten gemaakt had, maar die fouten zoals ( te bezorgd, te veel sms’en naar haar, te vaak een verrasing of cadeautje ) waren fouten uit liefde en die maken we allemaal denk ik. Ik vind dus dat je jezelf niet teveel schuld mag geven.

    Een tip die ik je kan geven is om veel tijd door te brengen met je kinderen, voor hun is het ook wss niet echt aangenaam en als je je aandacht nu volledig aan hun besteed is de schok voor hun ook mss minder groot. Je zei dat je een hobby had die je graag deed..wel wat houd je nog tegen? probeer nu eerst wat tijd voor jezelf te maken ( ook tijd alleen ) om eens goed na te denken hoe je je toekomst wil gaan aanpakken en neem daaruit verder beslissingen, probeer voor dit moment gewoon te genieten van de tijd die je nu hebt voor jezelf en dingen te doen die je gelukkig maken

    heb je nog vragen doe gerust
    grtz, Nick

  • Tja, zulke dingen gebeuren nu eenmaal. Je bent nooit ‘safe’ in een relatie en er zullen altijd andere mensen zijn die ook geinteresseerd zijn in jouw partner. Daarom moet je altijd blijven investeren in een relatie, elkaar verrassen, tijd voor jullie samen plannen, nieuwe dingen uitproberen samen, etc. Op die manier voorkom je dat gevoelens verdwijnen. Denk dat je vrouw zich verwaarloosd voelde en toen werd ze verliefd op een ander, iemand die haar wel gaf wat jij haar niet (meer) gaf. Zonde natuurlijk, zeker na een relatie van 20 jaar. Ik vind het wel stom dat ze het niet meer wil proberen, denk dat jullie gewoon te lang hebben gewacht en te weinig aandacht aan elkaar hebben besteed. Heil zoeken in een hobby is ook geen al te beste oplossing. Ik kan mij voorstellen dat je vrouw zich eenzaam voelde. Natuurlijk weet ik niet alle details over jullie relatie, maar er is nu weinig meer aan te doen. Neem de ervaringen in ieder geval mee voor een volgende relatie.

    Wat je kunt doen om sneller over iemand heen te komen:
    – Houd jezelf bezig, zoek een nieuwe hobby. Jij hebt er al een, dus dat scheelt een hoop.
    – Ga nieuwe dingen doen. Probeer nieuwe dingen uit.
    – Spreek af met vrienden, daar heb je nu weer alle tijd voor. Als je geen vrienden hebt, dan maak je vrienden.
    – Verwen jezelf. Een nieuw kapsel, nieuwe look, nieuwe auto (werk jezelf niet in de schulden, je kan ook kleine dingen kopen als je niet veel te besteden hebt)
    – Geef het tijd. Het gaat niet van de een op de andere dag over. Huil als je moet huilen en lach als je moet lachen. Forceer het niet, tijd heelt alle wonden.
    – Schrijf het van je af. Zo geweldig was je vrouw heus niet. Schrijf alle negatieve dingen va haar op. Waar ergerde je je aan? Wat kon ze absoluut niet? Wat wilde ze nooit eten dat jij zo lekker vindt? Etc.
    – Sporten. Van sporten word je ook heel gelukkig en je komt weer in vorm en dat helpt weer bij het vinden van een nieuwe vrouw (hoewel het daar nu nog wat te vroeg voor is)

    Dat zijn de tips die ik je kan geven. Op een gegeven moment wordt de pijn minder, maar dit kan een hele tijd duren. Mijn eerste vriend heeft het 6,5 maand geleden uitgemaakt en ik vind het nog steeds moeilijk en heb van die terugval momenten. Dit zal blijven voor een bepaalde tijd, maar gaat ook weer over.

  • @ shadow,
    bedankt voor je tips, ik denk ook dat je echt de nagel op de kop slaat. Maar helaas heeft zij ook dezelfde fout gemaakt, toen de kinderen kwamen spendeerde ze alle tijd aan de kinderen en niet af en toe aan ons geeft ze maar mondjesmaat toe (had het thans dikwijls genoeg aangegeven). Ik weet nu dat het duidelijk over is en ga je raad proberen op te volgen.
    bedankt,
    Chris

  • @Chris: als zij bezig was met de kinderen, dan had jij toch ook mee kunnen doen? Dan zijn jullie samen bezig met de kinderen.
    Maargoed, het is wel fijn als ze jou ook nog wat aandacht geeft. Op dat moment had jij gewoon aan de bel moeten trekken en moeten zeggen dat als zij haar aandacht niet eerlijk verdeeld, de relatie niet lang meer zal duren. Misschien dat ze dan werd wakkergeschud.

  • Hallo Chris,

    ik zit exact in hetzelfde schuitje als jij, sinds twee weken wil mijn vrouw niet met me verder. zij heeft borderline en dat maakt het allemaal niet makkelijker maar ik houd wel zielsveel van haar (al heb ik dat misschien te weinig laten merken). Ik ben nu twee weken weg en ik denk de hele dag alleen maar aan haar. We hebben samen veel meegemaakt maar zij ziet alleen de negatieve dingen terwijl ik ook veel positiefs zie.
    Ze is nu uitgebreid bezig om een nieuwe relatie aan te gaan d.m.v. datingsites enz. Dat geeft haar een goed gevoel maar doet mij erg pijn.`Het is een prachtige vrouw dus liefhebbers genoeg.
    Van een kant hoop ik dat zij gelukkig wordt maar dan het liefst met mij.
    Ook ik zie erg op tegen de eenzaamheid, ben nog nooit alleen geweest en heb geen hobby’s.
    Ik blijf altijd de hoop houden dat het weer goed komt maar ik ben bang dat dat niet meer gaat lukken.
    Hoe nu verder?

  • Hey mannen,

    Amai wat ben ik blij dat ik een site gevonden heb waarin ik de verhalen kan lezen over mannen en hun liefdesverdriet.. Ik ben zelf helemaal geen makkelijke prater, en ik ben blij dat ik mijn hart eens kan luchten op deze site en dat ik misschien wat raad kan verkrijgen van mannen.

    Ik heb een iet wat moeilijke relatie van 1.5 jaar net achter de rug met toch wel redelijk veel ruzies ( uit de kant van mijn vriend, hij is jaloers en verdenkt me al snel van dingen dat ik helemaal niet doe Bv. als ik niet stuur zou ik bij iemand anders zitten,.. ) Mijn vriend heeft het in onze relatie al zoveel keer gedaan gemaakt om super belachelijke redenen, en telkens bleef ik gebroken achter en deed ik alle moeite van de wereld om hem terug te krijgen.. De ene keer duurde dat een dag, soms een week, 3 weken,.. Maar het is telkens weer goed gekomen en telkens leerden we langzaam maar zeker uit onze fouten. We weten allebei dat Rome ook niet op 1 dag gebouwd is, dus deden we echt ons best.

    Mijn vriend was van het principe van we zijn een koppel dus doen we alles samen, en zien we elkaar elke dag, en we slapen elke dag samen. Ik heb me op den duur daar aan aangepast maar het is niet goed gelopen. Daarmee dat we elkaar ook wat vrijer lieten en dat ging ook goed.

    Met nieuwjaar kregen we ruzie. Een vroegere kennis van me kwam goeiedag zeggen en mijn vriend kon daarn iet tegen, ook omdat ik hem niet had voorgesteld etc.. een heel drama die avond. Sinds die avond heeft hij het gedaan gemaakt.. Een maand lang heeft hij getwijfeld wat hij wilde, wat wil hij verder, met de toekomst.. We hadden 4 keer afgesproken, allemaal heel leuk, ik had er respect voor dat hij in de knoop zat met zichzelf (het was elke keer die reden, en elke keer kwam het weer goed) maar ik wou uiteindelijk een beslissing. We hebben afgesproken en hij wist me te vertellen dat als hij met mij afspreekt zich echt amuseert en dat hij de positieve eigenschappen van ons dan zie (omdat hij alles heel negatief inzie) en datm zen eige der goe door voelt. Maar ik wou graag een beslissing of we nu verder gingen of niet en (hij is een enorme twijfelaar.. altijd geweest) hij heeft beslist dat hij mij enorm graag ziet en me daarom ook nog wil blijven zien maar op dit moment wil hij geen relatie..

    Een week heb ik niets van mezelf laten horen, had het er super moeilijk mee en ik moest me tegenhouden om niet te sturen… Op zaterdag kreeg ik van hem een sms met onder andere in of ik de dag ervoor een goei stapje had gezet in de wereld ? (Als hij mij niet hoort gaat hij er meestal vanuit dat ik ben weggegaan terwijl ik nooit wegga ! Hij kan mij heel moeilijk vertrouwen terwijl ik niet wegga zonder hem, met niemand anders afspreek,.. en toch zijn dat dingen dat hij blijft denken..)

    Had hem gezegd dat het niet zo is en dan had ik hem niet meer gehoord.. Zondag heb ik niets laten horen, en maandag belde ik hem. Ik had een boost, ik moest en zou hem bellen en hem terugkrijgen. Ik had hem aan de telefoon en ik klonk heel positief (niet down, wenen en gesnotter maar gwn positief) we hebben 3 kwartier gebeld en het gesprek ging heel goed. Ik hoorde dat hij blij was om mij te horen en tegen dat het gesprek eindigde moest hij gaan eten. Hij zei op het einde ik hoor je nog ? waarbij ik antwoorde en zei: ik hoor JOU nog en hij antwoorde met oke, dan hoor ik u derna he ! Toen ik de telefoon neerlegde zat ik met een dubbel gevoel eigelijk.. Want ik wou hem het gevoel geven dat alles met me goed ging en wou dat positieve op hem overbrenge. En eigenlijk klonk ik positief maar ben ik al 1.5 maand mijn bed niet uitgeweest, geweend als een klein kind, elke dag wachten op hem.. Dat begon aan mij te knagen.. Ik had schrik dat hij ging denken dat ikover hem ben terwijl het zo totaal niet is..

    Een uurtje later kreeg ik een smsje waariin hij het smsje afsluit met ‘ik vond het leuk om nog eens te bellen met jou’ heb hem natuurlijk geantwoord dat ik het ook fijn vond en hij stuurde me dat hij ging slapen..

    De dag erna (gisteren dus) heb ik hem een hele dag niet gehoord.. Het gedacht dat hij van me misschien denkt dat ik heel de week van mijzelf niks heb laten horen en dat ik daardoor over hem ben knaagde harder en harder waardoor ik hem heb gestuurd dat ik hem miste. maar dat smsje heeft hij niet gelezen.

    Ondertussen zag ik dat mijn ex iets op zijn status had gezet : Big love for you.
    Ik heb dan naar hem gestuurd om te zeggen dat ik dat had gelezen en me afvroeg voor wie dat bedoelt was en dat ik ook totaal niet verwachtte dat dat voormij bedoelt zou zijn. Hij antwoordde : Ja das in ieder geval voor niemand anders ze. Waardoor ik (heel happy) antwoorde: awel let’s get together and feel allright ! ( ik had zoiets van ik zie hem doodgraag, hij ziet mij doodgraag, what’s the deal dan ?)
    hij antwoorde: da ga allemaal zomaar ni hé, waarbij ik antwoorde waarom zou dat niet gaan ?

    Maar ik heb nog steeds geen antwoord gekregen.. Weet niet waarom.. Ik weet wel dat ik snap dat als je ni gelukkig bent met jezelf dat je even tijd wilt voor uzelf maar als je iemand graag ziet en die persoon is in je leven draagt die zowizo bij tot je geluk?

    Daarom ook sorry dat het zo’n lang verhaal is, dat ik aan jullie mannen vraag (jullie snappen mannengedrag) wat ik hier allemaal uit moet afleiden.. Alvast bedankt om toch de tijd te nemen om mijn verhaal te lezen xxx

  • hallo

    Heftig verhaal, maar wat kan je nu concreet doen?? Ik vrees niet veel. Wat jij moet doen is nu rouwen en vooral geen contact met hem zoeken.Persoonlijk denk ik dat zijn relatie geen lang leven beschoren is. Wat ik me wel kan voorstellen is dat jullie leven nogal perfect overkwam. ……en dat het mss te perfect was en dat ie de sleur wou doorbreken. En die sleur is nu gebroken door die vrouw. Onthoudt goed dat de bal nu in zijn kant ligt en de vraag die je moet stellen, wat ga je doen als ie met hangende pootjes terug bij je komt. Maar nogmaals, eerst rouwen en jezelf op de eerste plaats zetten, hoe moeilijk het ook lijkt.
    Succes en veel sterkte.

  • ik ben 5 jaar in relatie geweest , en van de ene dag op de andere dag is mijn vriendin thuis gekomen van haar werk en zei ik ga weg ze nam haar laptop mee haar kleren ze wou zelfs niet meer eten wat ik elke dag klaar maakte voor haar , en dit omdat ik niet direkt op een antwoordt gaf in een smsje van haar ze vroeg , kom je vandaag naar huis , omdat ik even in het ziekenhuis was bij mijn dochter die mij nodig had omdat haar mama een zware ingreep moest doen , ja en ik wist niet echt of of naar huis kon komen ik zei da weet ik nog niet schatje je zal da dan wel zien en ja ik was dan toch maar naar huis gegaan om voor mijn vriendin eten klaar te maken omdat ze die dag gewerkt had , nu wat vinden jullie wat voor vrouw dit is ik wil eerlijk iedereen zijn mening , want ik voel mij echt gedumpt en wat voor betekenis had ik dan 5 jaar voor haar omdat ze dit zo plots doet ? graag eerlijke menig van jullie schrijvertjes dank je dadakes 😉 je kan mij ook best mailen naar [Afgeschermd] en wie dit ook heeft meegemaakt mag zich dan melden op mijn msn wat ik net hier schreef altijd welkom groetjes dadakes xxx

  • @ franko

    Ja mijn, zware boel lijkt me zo,
    na je verhaal gelezen te hebben op het eerste zicht is mijn reactie: wat een omhooggevallen iemand. Je zorgde goed voor haar met het eten te maken en omdat je 1 keertje niet TIJDIG kon antwoorden op een sms, dan heb je zelfs nog de moeite gedaan, doet ze zo… ja dan denk ik dat je beter af bent met iemand die daar begrip voor heeft hoor. Het gaat nog altijd om je dochter en as ze eten belangrijker vindt dan je dochter dan stel ik me toch wel vragen 😉

  • Het is nu bijna een week uit met mijn vriend (ik ben 20 hij is 19). We zijn 1 jaar en 3 maanden samen geweest. In het begin super verliefd, maar het was een beetje op. We hebben wat verschillen (hij is gelovig, ik niet) en een grote handicap is dat hij een vorm van autisme heeft. Bovendien zat zijn moeder bovenop hem en heb het gevoel dat zij flink op hem in heeft zitten praten.
    We hebben er voor geknokt om samen te blijven, maar de strijd verloren. En verliezen doet pijn. We zijn allebei heel erg verdrietig, maar dit is het beste. Een toekomst zit er niet in. We hebben veel gepraat en uiteindelijk samen besloten dat uit elkaar gaan de enige optie was.
    Ik wil gewoon even mijn verhaal hier kwijt, om het van me af te schrijven.
    Ben eigenlijk wel benieuwd hoe lang het duurt tot je echt over iemand heen bent? Dit is eigenlijk mijn eerste echt serieuze relatie geweest, dus heb geen realistisch beeld van liefdesverdriet geloof ik.
    En wat is jullie ervaring met een vriendschap in stand houden met je ex? Dit willen we wel proberen, over een tijdje, als we er allebei overheen zijn. Ik merk wel dat ik het nu fijn vind om nog af en toe te smsen en te weten hoe het met hem gaat.
    Ben benieuwd naar jullie reacties.

  • Ff van me afschrijven hoor… Ik heb geen relatie achter de rug, het is helaas alleen van mijn kant. Ik heb een ‘collega’ 4,5 jaar geleden leren kennen. Het was voor mij liefde op het eerste gezicht…

    Maarrrr, ik ben getrouwd, en zeker niet ongelukkig. En hij is ook gelukkig getrouwd. 4,5 jaar heb ik mijn gevoelens ‘ingehouden’ maar op een gegeven moment moest ik het zeggen… Noem het dom maar op een gegeven moment voelde het of ik plofte! Ik had het ook aan 2 vrienden van mij verteld die hem ook kennen en een van hen had al gezegd: t is een flirt maar hij heeft een grens en die gaat hij niet over. Jaja dacht ik, wacht maar…

    Maar helaas… hij ‘kan en wil mijn gevoelens niet beantwoorden’ aldus hem. Tja, wat moet je dan als je elkaar regelmatig ziet. Hij zei dat we zeker een “klik” hebben en we hele goede vrienden zijn. Dat is natuurlijk ook heel wat waard maar ik kan het niet…

    Sindsdien is het een over-en-weer van gevoelens. Hij maakt veel grapjes en is aanrakerig. Geeft soms wat hints die bij mij weer aankomen en waar ik van in de war raak. Hij wil dat niet veranderen omdat hij nou eenmaal zo is… Ik weet het niet meer…. Ik lijk wel een puber met m’n luduvudu… Getver, waarom ben ik verliefd geworden?? Het doet zo zeer en ik schiet er niets mee op. 4,5 jaar van m’n leven/mn energie weg voor wat?? De pest is dat hij hoort bij een hechte vriendengroep dus ik zal m regelmatig zien.

    Iemand tips?? En jullie allemaal ook sterkte!!

  • Begin mei leerde ik op het werk Monica kennen.Hoewel ze veel jonger is dan mij klikte het enorm goed.Er is slechts een probleem Monica heeft een vriend.Toen ik het haar vertelde dat ik verliefd op haar was voelde ik enige twijfeling in haar stem.Maar omdat ze samen met Tom wilde blijven heeft ze mij vriendelijk maar beleefd afgewezen.We bleven vrienden en spraken nog geregeld af in Antwerpen.Maar ook dat is alweer een tijdje geleden en sindsdien hoor ik niets meer van haar.Ik voel mezelf een egoist omdat ik haar relatie wilde breken maar terzelfdertijd mis ik haar enorm.Ik wordt in november 37 en zie de hoop op een relatie steeds verder verdwijnen.Ik mis haar hebben jullie soms tips of heeft iemand dit ook al meegemaakt?

  • @ Kris

    Pijnlijk, en herkenbaar…
    Er is spijtig genoeg weinig dat je kan doen om de situatie met Monica te redden. Je voelde enige twijfel in haar stem ? Dat kan je moeilijk zeker zijn zonder de letterlijke woorden, en zelfs al was je gevoel terecht, de keuze om bij haar huidige vriend te blijven is iets waar jij niks kan aan veranderen.
    Neem tijd voor jezelf, en lees aandachtig de tips op deze blog omtrent het verwerken van liefdesverdriet. Het verwerken van je verdriet is ook iets dat belangrijk is voor het volgende item van jouw bericht.

    “Ik wordt in november 37 en zie de hoop op een relatie steeds verder verdwijnen.”
    Wenst u soms een aantal statistieken omtrent het aantal scheidingen en de hoeveelheid singles die daaruit voorkomt, of die eveneens niemand lijkt te vinden (in alle leeftijdsklassen) ? Dat is al punt één.
    Twee: Eén van de meest voorkomende redenen voor het mislopen van een bevredigend liefdesleven, is niet het gebrek aan slimme trucs waarmee je vrouwen “vangt”, maar mentale problemen. De verovermentaliteit zoals het op deze blog staat. Vandaar: verwerk je liefdesverdriet, boost je zelfvertrouwen, het is belangrijk voor een mooi vervolg van je liefdesleven ! Gezond eten, voldoende slaap, alcohol en stress vermijden, sporten, hulp durven vragen als het even “zwart” wordt,…het kan je allemaal helpen.

    Nadat je terug voldoende terug op de been bent, kan je verder werken aan je verovermentaliteit. Tips eveneens te vinden op deze blog.

    Ganbatte Kudasai (Japans: Succes 😉 )

  • Eigenlijk staat er: doe alsjeblieft je best.

    Dat weet ik, omdat ik te veel anime kijk.

    @Kris:
    Je zal haar moeten vergeten. En als je 37 bent, is je leven nog niet over. Je hebt nog genoeg tijd om een leuke en lieve vrouw te ontmoeten. Zij is niet de enige vrouw.

  • hee,

    3 weken geleden kwam mij vriendin terug van ibiza, toen heeft zij het uitgemaakt. Hier was ik al kapot van!
    Gister kwam een vriendin van mij langs die mij vertelde dat mijn ex daar 1 week lang sex heeft gehad met een ander, je kunt je voorstellen hoe ik mij voel. Eerst instantie was ik alleen maar boos en kwaad op haar, en dat heb ik haar laten weten. Maar nu elke keer als ik alleen ben, ga ik kijken naar haar twitter wat ze aan het doen is. De gedachten scheren door mij hoofd heen dat ze nooit verliefd op mij geweest is etc en dat dan met een relatie van 8 maanden.

    Ik ben nu 19jaar, zei was mijn eerste liefde en mijn eerste met seks. Ik voel mij hierdoor ongelofelijk minder waardig, onzeker. Terwijl zij al helemaal over mij heen is. Wat mij nog onzekerder maakt. Help mij alsjeblieft! ik weet echt niet wat ik moet doen…

  • @ Dominick

    Ik weet niet wat ik moet doen ? Het is vrij eenvoudig, alleen is het misschien niet meteen wat je wil horen.

    Dit is niet het éénmalige slippertje waarna de vrouw vol met spijt en twijfels zit. Dit is doodeenvoudig seksueel egoïsme, en je partner zonder wroeging en verpinken kwetsen.

    Je had dit bericht met evenveel reden onder de rubriek: “bevrijd jezelf van de foute vrouw” kunnen zetten.
    Wees een man die niet met zijn voeten laat spelen en die de pijn op een goede manier verwerkt !

    Zij was de eerste seksuele ervaring ? Dat maakt het inderdaad niet leuker, maar wat verandert dat ? Het is geen enkele verzachtende omstandigheid voor haar daden.

    Omdat IEMAND ANDERS iets fout doet moet jouw zelfvertrouwen eraan geloven. Kom op ! Laat niet met je voeten spelen !

  • Ik heb al liefdesverdriet terwijl ik het meisje net heb leren kennen. Mijn enige relatie is alweer 8 jaar geleden en in die tussentijd wel meisjes ontmoet, maar of ik zag het niet zitten of de de dame zelf.
    Nu heb ik dus onlangs een meisje leren kennen, meteen in bed mee beland en ja dan komen m’n gevoelens alweer om de hoek kijken. Na de eerstvolgende date liet ze al weten dat het gevoel er niet meer was zoals toen ik haar voor het eerst ontmoette, dus verder afspreken prima maar zonder verwachtingen. Ik had meteen moeten zeggen dat ik dat niet zag zitten. Ik was verblind en dacht nooit geschoten altijd mis. Die date kwam er en het was gezellig en natuurlijk probeerde ik signalen op te vangen waardoor ik dacht dat er toch meer in zat. Ik had beter moeten weten.. het was van haar kant vriendschappelijk en bij mij zaten er gevoelens. Uiteindelijk ben ik bij een 3e ontmoeting weer op m’n muil gegaan en heb toen aangegeven dat ik het verder niet zag zitten. Geen zin om door te modderen, nog meer gevoelens te krijgen terwijl er toch niet meer in zat. Natuurlijk hoop ik op een berichtje van haar kant, maar die hoop is nergens op gebaseerd. Ik moet verder, maar ik baal dat ik zo snel gevoelens heb gekregen. Zij studeerde nog en ik ben al enige jaren aan het werk. Verschillende levensfase, verschillende verwachtingen. Mensen zeggen dat leeftijd niet uitmaakt, maar ik vraag me dat steeds meer af.

    Misschien niet helemaal aansluitend op dit onderwerp, maar wel fijn om het kwijt te kunnen. Misschien hebben jullie tips om te voorkomen dat ik volgende keer weer te snel verliefd wordt.

    1. @ Leroy,

      Volgens mij is deze reactie alweer out-of-date. Hoe dan ook, er zijn nog meer mannen die mijn antwoord op je reactie kunnen gebruiken.

      Waarschijnlijk is dit artikel een aanrader: word niet te vroeg verliefd.

      Door iets vlotter de Verovering voort te zetten en je minder op romantiek te richten, krijg je meer speelruimte. Stel je minder serieus op, ga ‘dansen’ met vrouwen. Vanaf dat moment ontstaan er gevoelens voor jou bij vrouwen en kan het wederzijds worden.

      En zie uiteraard ook mijn E-cursus vrouwen Veroveren.

  • Hallo,

    mijn ex vriendin heeft het bijna 4 weken geleden uitgemaakt.. dit is op een hele rare manier gebeurd.
    alles zat wel goed tussen ons we hadden in iedergeval een heel diepe relatie.. er waren af entoe wel ruzietjes.. die kwamen ook voornamelijk door leugentjes van haar..ze loog best veel ook om de kleinste dingen.. maar ondanks dat was ze echt stapel verliefd op mij en dat was ook te merken tot op de laatste dag. wij hebben erg veel meegemaakt met mekaar,, en waren ontzettend eigen..eigenlijk wisten we echt alles van elkaar..maar in iedergeval we zouden binnen een maand samen gaan wonen. alles zag er goed uit..we konden echt niet zonder elkaar..zij nog minder zonder mij dan ik zonder haar..en zo kwam het ook over..constant kusjes vewrliefde smsjes van haar kant uit en elkaar heel graag zien.. maar 4 weken geleden sloeg het noodlot toe..ze was bij mij woensdag avond.. misschien moesten we het wat rustiger aan doen zei ze door de ruzietjes..maar na een lang gesprek..wilde ze me niet kwijt ze kon niet zonder me ik was haar leven.. ze miste me nu al en ze hield zo ontzetten veel van me..dat zei ze allemaal. uiteindelijk is ze die avond naar huis gegaan en ging vroeg slapen zei ze, dus om 8 uur kreeg ik nog een smsje dat ze ontzettend veel van me hield en morgen zouden we er echt een super dag van maken vol liefde.. uiteindelijk heb ik de rest van de avond en nacht niks meer van dr gehoord.. de dag erna zei ze da ze bij een vriendin was blijven logeren, maar 2 dagen later ben ik er achter gekomen dat ze bij een jongen is geweest, wat ook nog een vriend van me is ( nu niet meer).. ze vertelde mij da ze in de eerste instantie erna toe was gegaan om te praten over onze relatie, dat was uit de hand gelopen door drank en uiteindelijk is ze blijven slapen..vanaf die dag anderhaklve week niks meer gehoord van haar…totdat ik haar weer zag en we zouden praten..lang gesprek gehad ze vond het rot en heeft constant gehuild, maar ze had toch gevoelens voor die jongen gekregen..later ben ik erachter gekomen dat ze een week al contact hadden.. maar in iedergeval..nja dat gesprek weer een week niks gehoord totdat we met de vriendengroep opstap gingen en zij en hij er ook bij waren.. ze heeft me de hele avond nagelopen voor me de hele tijd een hand te geven wat ik nu nog steeds niet snap.. ze vertelde ook da ze het rot vond en haar gevoelens kwamen weer omhoog..ze kon me door en door zei ze.. en miste ook veel dingen.. en dat alles waar haar nieuwe vriend bij was…maar dat is nu alweer een aantal dagen geleden en in die tijd ook weer niks van dr gehoord.. kan iemand mij helpen wat ik hier uit kan halen? ik kijk er met teveel gevoel na en ben erg in de war..ik mis haar ontzetten..wij zouden oud worde samen.. en alle dingen doorstaan..een week voordat het uitging zelfs nog vakantie geboekt voor januari.. tegen mn oma zei ze twee weken voordat t uitging nog dat ze onze kindertjes nog zou meemaken..ze had zelfs al namen verzonnen voor ze…er was niks aan de hand..het enige wat er was was echt extreme verliefdheid.. dus iik snap er niks van van de een op de andere dag..kan iemand mij alsjeblieft helpen dit te begrijjpen.. want ik zit er doorheen.. het liefste wil ik haar terug.. groetjes karel

  • @ Karel,

    Het lijkt erop dat ze simpelweg gevoelens heeft ontwikkeld voor een andere man.

    Op zich is het niet erg dat er wel eens een ruzie is. Te vaak ruzietjes kan echter het speelse tegengaan in de relatie, juist dat is zo belangrijk voor warme gevoelens en verliefdheid. Zeker bij een langdurige relatie.

    Ik weet te weinig van de situatie om dat te kunnen bepalen, maar het zou zomaar kunnen dat de vele ruzietjes niet goed zijn geweest.

    En dat het zo raar is verlopen komt vermoedelijk omdat ze gevoelsmatig in de knoop zat.

    Heb je haar weer gesproken de afgelopen dagen? Een beetje begrip tonen kan haar helpen. En als jullie ook nog kunnen regelen dat er minder onenigheid is, wie weet komt het dan toch nog goed met de relatie.

    Ze loog geregeld over de kleinste dingen? Daar is een reden voor. Misschien heeft ze het gevoel dat ze geen vrijheid heeft om te zeggen wat ze werkelijk wil. Dat hoeft niet meteen aan jou te liggen, maar aan haar jeugd of vorige liefdesrelaties.

    Veel sterkte Karel!

  • Hey,

    ik haat liefde! ik ben 5jaar samen geweest met de papa van mijn dochter.. wij zijn 10maand uit elkaar nu en zijn 2weken geleden nog eens 3weken samen geweest.
    Tot de dag van gisteren.. zo ineens maakt hij het gedaan! hij is niet meer verliefd, het is niet meer zoals het geweest is. ik geef hem stress zegt hij!
    Ik deed echt ALLES voor hem omdat ik hem doodgraag zien, ik ben nog super gelukkig!!
    hij wilt het niet meer en zeker niet omdat ik gisteren naar zijn werk ben gereden en daar een sirenen heb gemaakt omdat ik zo boos was dat hij mij dumpte.

    vanacht geen oog dicht gedaan alleen wenen wenen wenen.. ik heb vandaag niets gegeten ik voel me echt nutteloos en slecht! mijn maag doe pijn en ben misselijk! ik ween constant en denk constant aan hem.
    En het is dan echt gene goeie jongen he! hij behandelde mij echt slecht.. schol me uit, was niks romantisch, moest hem verplichte van na het werk als hij thuis kwam ne kus te komen geven..
    maar toch mis ik hem verschrikkelijk! ik heb mijn dochter bij mij gelukkig want anders had het helemaal niet meer gegaan!

    ze hebben tegen mij gezegd dat ik de slechte kanten van hem op een blad moet schrijven en telkens ik eraan denk dat ik die moet lezen, maar dat is het probleem juist.. Met die slechte kanten leerde ik mee leven! het is de gewoonte van erbij te zijn dat mij kapot maakt.. ik weet echt niet wat ik moet doen!
    Morgen is mijn dochter jarig die word 3jaar en ik ben een wrak!

    groetjes claudia
    Ohja ben nu 23jaar

  • @ Claudia

    Hoe gaat het tegenwoordig met je? Je bent door pijn en verdriet gegaan, dat is duidelijk.

    Geef je verdriet de ruimte om te stromen. Noodzakelijk, hoort bij een relatiebreuk. Ook al was de relatie zeker niet ideaal.

    In plaats van je te focussen op ‘de minpunten’ van je ex, waarschijnlijk is het beter om je te focussen op hoe je leven mooi kan zijn met je dochter. Focus je op het positieve, op jezelf.

    Je bent nu meer zelfstandig, dat is zeer positief…

    Kun je weer wat lichtpuntjes zien in je leven?

    Sterkte, Victor

  • Ik ben 19 jaar en en had 2 jaar lang een relatie met het leukste liefste meisje dat er bestaat. We wisten dat dit een zwaar jaar zou worden, zij ging vanaf september 3 maanden taalcursus doen in Spanje en ik Zou in januari voor een half jaar naar Australie vertrekken. Het gevoel was na 2 jaar echter nog zo goed dat ik er alle vertrouwen in had. We gingen aan het einde van de zomer samen een week op vakantie en dat was perfect. 2 weken later zou ze naar frankrijk vertrekken en vlak hiervoor kwam ze totaal uit het niets met de mededeling dat ze heel veel twijfelde of ze het wel vol zou houden en dat ze ermee wou stoppen. Ik was er kapot van en kon niet geloven dat ze in 1 week 180 graden gedraait was. Ik probeerde haar over te halen maar ze was vastberaden.

    Nadat ze een maand in spanje was en we wel regelmatig hadden geskyped veranderde ze wederom helemaal van mening, ze wilde me echt terug en miste me enorm, ze dacht er zelfs aan te stoppen en terug naar nederland te komen. Ik was er eigenlijk net een beetje over heen en voelde me weer goed, deed leuke dingen maar kon het niet verdragen om haar zo ongelukkig te zien. Dus ik besloot het nog een kans te geven en we gingen een maand later samen 3 daagjes naar madrid.

    Het was hier heel anders dan vroeger, vaak genoeg heel gezellig maar ook een gespannen sfeer en een paar keer fikse ruzie. Desalniettemin was ik weer helemaal verliefd en kon niet niet aan haar denken. vooral de gedachte aan hoe het vroeger was pijnigde mij mateloos. Ik had hoop dat als ze na 3 weken in nederland terug zou komen het weer goed zou komen. omdat dat de vertrouwde situatie was.

    Maar voor de 3e keer was ze van gedachten veranderd en van al dat gemis en hoeveel ze van me hield was niets meer over. Ze was er klaar mee en wou door met d’r leven en leuke dingen doen, dit was volledig in strijd met het meisje wat ik kende.

    We spreken elkaar nu al 2 weken niet meer omdat ik het niet trek, ik mis haar te erg en kan niet stoppen met het denken aan alle leuke dingen die we samen hebben gedaan, dat ik alles voor haar was en ze in bed helemaal tegen me aan kroop. Dat als ik in slaap viel ik wist dat er iemand was die van me hield, ik snap gewoon niet hoe dat gevoel in 1x helemaal weg kan zijn. Is het mogelijk dat zij er gewoon helemaal overheen is en niet meer aan die goede dingen denkt? ook voor haar waren die 2 jaar perfect, samen eindexamen gedaan maar na school veranderde alles.. ik weet niet hoe ik hier uit moet komen en ik vertrek over 3 weken naar australie en wil niet dat dit de reis van m’n leven overheerst, iemand tips? het enige wat ik wil is haar terug maar dat kan niet..

  • @ Pieter,

    Dit is herkenbaar voor veel mensen. Het is moeilijk te bevatten hoe snel iemand van gedachten/gevoel kan veranderen.

    Belangrijk: ze is een jonge vrouw. Gevoelens kunnen extra snel veranderen, er is nog veel te ontdekken en geregeld twijfelt ze aan zichzelf.

    Dus hoe ze zich voelt en denkt staat niet muurvast. Vandaar dat ze heen en weer gaat.

    Advies: ga verder met je leven. Zorg dat je weer je eigen balans vindt. Precies zoals je min of meer eerder voor elkaar hebt gekregen.

    Aanrader: http://www.LiefdesverdrietVerwerken.com
    (Ook veel sporten/bewegen, afspreken met vrienden / vriendinnen, goed eten, dingen even op zijn beloop laten voorlopig. Bereid je goed voor op de reis en het verblijf.)

    Mocht ze weer draaien als een blad aan een boom, hap niet. Dit is niet goed voor jou. Ze is namelijk helemaal niet zeker van haar beslissing(en). Later kan ze net zo snel weer van gedachten veranderen.

    Positief: je gaat naar Australië. Vermoedelijk heb je het in het begin nog moeilijk. Alles is nieuw, onbekend. Genoeg momenten voel je je alleen. Hoort erbij! In die ervaring ben je in werkelijkheid niet alleen.

    En… een totaal andere omgeving en levensstijl zal je helpen om haar verder los te laten. Ik verwacht dat je de komende 6 maanden jezelf flink zal ontwikkelen 🙂

    Handig: http://www.VrouwVeroveren.com (gratis!)

    Houd je ons op de hoogte?

  • @ Pieter

    Ik herken je situatie, ik heb het hetzelfde voorgehad als jij een tijd terug ( wel zonder al die buitenlandse dingen erbij, bij mij bleef het in het binnenland ). Maar na weer bij elkaar gaan en uit elkaar gaan constant besefte ik wel iets: Als dat nu al zo is, wat gaat dat later dan niet geven?? Ik besefte dat dat geen leven is. Het is onstabiel en je wordt er niet gelukkiger door.

    Ik ben zelf ook nog maar 20 jaar en zowel jij als ik Pieter zijn nog jong. Dit is geen verwijt naar de ouderen hier maar het leven heeft nog zoooo veel te bieden voor ons 😀 ! Geniet gewoon van je jeugd want voor je het weet is ze voorbij. Sta open voor nieuwe dingen en andere mensen. Dit lijkt op dit moment heel wss moeilijk te begrijpen dat weet ik maar neem het van mij aan. Hoe meer je gaat genieten, hoe meer vertrouwen, hoe aantrekkelijker vrouwen je zullen vinden vriend. 😉 don’t rush through life, pause and enjoy it.

    @ Victor
    Door enkele blogs van je te lezen en eens goed na te denken over de dingen en mijn leven ben ik een volledig andere weg ingeslagen. Ik ga veel weg: Ik ga naar het voetbal, weg met vrienden, naar familie, lekker stappen, winkelen, … En ik heb me nog nooit zo goed gevoeld.

    Door mijn nieuwe levensstijl ben ik niet alleen gelukkiger, ik straal het ook uit. Hier heb ik al veel opmerkingen van gekregen van mensen die dit ook merken. Ik loop beter gekleed door de straten en geniet met volle teugen van alles. Hierom wil ik jou ook bedankene Victor. Jou tips hebben hiertoe bijgedrage :p
    bedankt man ! 😀

  • @ Nick,

    Bedankt voor je reactie! Ik vind het altijd heerlijk om te zien hoe lezers zich ontwikkelen, mede dankzij mijn artikelen.

    Hoe zou je het vinden om je nog verder te ontwikkelen? Ik geef een gratis E-cursus VrouwVeroveren waar je je gemakkelijk en snel voor kunt inschrijven:

    http://www.VrouwVeroveren.com

    Ik weet zeker dat dit uitstekend aansluit op je nieuwe levensstijl 😀

    Happy new year!

  • Hey liefste mensen

    Het is net 3 dagen geleden gedaan met mijn vriendin, we waren ”maar” een dikke 2 maand samen maar ze woonde hier en we deden deden dan ook alles samen en konden elkaar geen minuut missen alles had ik voor haar over en zij blijkbaar voor mij..

    Ik kende haar al een paar jaar maar wegens omstandigheden had ik haar niet meer kunnen zien tot een paar maand geleden ineens nog een bericht kreeg om af te spreken.. Het klikte nog altijd super goed en we waren redelijk snel samen alles was echt super geweldig.. Maar ik had het eigenlijk moeten zien aankomen ze kwam nog maar een paar maand uit een relatie van 5 jaar en ze vertelde me dat ze de laaste 2 jaar echt niet meer gelukkig was en dan waren ze uit elkaar gegaan in die tijd woonde ze bij een vriendin en toen we samen waren woonde ze hier bij mij en haar xvriend nog altijd in hun appartement, normaal zou ze deze week uit het appartement verhuizen.. Dus alles ging prefect tot vorige week toen ik zag dat er iets mis was ze zei gewoon dat ze haar eigen appartement en katten miste ik probeerde haar te troosten en te zeggen dat het normaal was en dat we er wel zouden doorkomen.. tot ik prongeluk een bericht had gelezen dat ze naar een vriendin had gestuurd dat ze haar x vriend ook echt miste dus ik wou er over praten die avond was 1 van de moeilijkste van mijn leven na lang praten wou ik toch dat ze uiteindelijk toch nog mocht blijven slapen we hebben nog in elkaars armen geslapen voor zo ver de laatste keer…

    Toen had ik nog hoop dat het goed zou komen, maar de dag erna zei ze dat ze het allemaal echt niet meer wist en dat ze erover moest nadenken haar vriendin zei geef haar wat tijd om het te verwerken dat het wel goed zou komen maar ze had blijkbaar maar nog geen 2 dagen nodig om te beslissen terug naar haar x vriend te gaan. Vrijdag stond ze hier om mij het te vertellen mijn wereld storte in alles begon te draaien en kon niet meer ademen ik ben dan uit mijn huis gelopen ondertussen had ze alles meegepakt enigste wat ik nog heb gekregen was een bericht dat ze mij niet waard was

    Het allerergste is dat ik weet dat ze over een x aantal maand terug verkeerd loopt daar omdat ze me vertelde dat ze echt blij was dat ze eindelijk uit elkaar waren en dat ze me doodgraag zag en niet kon wachten om met mij verder te gaan. En ik weet nu dat ze de makkelijke weg heeft gekozen en ik weet dat ze hier dan zal terug staan.. Ik kan haar niet nog eens een 3de keer binnenpakken kben er het hart van in eerste keer in mijn leven dat ik echt iemand doodgraag heb gezien , er alles voor en mee wou doen.. ik weet dat de meeste maar zeggen och2 maand dat stelt niet veel voor maar deze maanden waren zo kort en intens en het meest pijnlijke was dat ik het totaal niet had zien aankomen

    Heb nog nooit zo een gevoel gehad voel me zo slecht,gebruikt,verslagen.. de up en downs zijn nog het ergste alles doet me aan haar denken kan niet slapen…eten..denken ik probeer me erdoor te slagen maar de neergeslagenheid is zo groot als ik de kleinste dingetjes nog van haar vind sta ik te wenen als een klein kind en ja ik ben nog jong 23 jaar en ik heb de wereld nog voor me maar zij was echt prefect voor mij… of zo dacht ik. Ik heb nog vorige relaties gehad die zijn fout gelopen maar die hebben mij nooit zoveel pijn gedaan omdat ik mij nooit zo emotioneel open stelde als ik nu heb gedaan en ik ben bang dat ik het ook nooit meer zal kunnen doen.

    lange tekst maar het moest er ff uit 🙂

  • Hoi.
    Gisteren de knoop door gehakt na lang wikken en wegen. Relatie van 22 jaar en beide houden van elkaar maar de klik is weg. Zit um in kleine dingen al lang geprobeerd op te pikken maar helaas.
    Nu stom genoeg als we intens verdriet hebben is die er wel heel bizar. We hebben geen ruzie geen ander nee het is er gewoon niet meer.
    Tja wat doe je er aan om te verwerken? poe

  • Hi,

    Het is nu enkele dagen gedaan en het voelt alsof mn ganse wereld instort en stilstaat tegelijk. Anderzijds besef ik dat de vonk gewoon weg was en “ons” niet meer te houden was. Het spijtige is wel dat de problemen ontstaan zijn door de stress waar we beiden onder staan (prof. en famil.). Hierdoor was er veel op den duur irritatie en voortdurend ruzie. Het spijtige en frustrerende is echter dat dit externe factoren zijn en dat we (zij zegt hetzelfde) nog steeds van elkaar houden en gek zijn op elkaar zijn. Maar er is te veel kapot gegaan. Bovendien ben ik niet iemand die zich snel bind. Als ik dat dan wel doe valt de bom natuurlijk enorm zwaar. Anyway, morgen gaat ze werken en ga ik mn laatste spullen bij haar ophalen en dan staat er een punt achter.

    Maar wat een pijn kan het doen!!

  • Ik ben ontslagen op mn werk gisteren…Heb in niks nog zin momenteel…Had vaak ruzie met mn zus over een ex van haar die samen met mij werkt (ook over een andere ex vn haar) Tis echt raar dak daar wegben nu, check nog dagelijks zn facebookprofiel, volgens mij ziet hij er ook ergens vanaf dak daar nie meer ben…

    Heb mezelf vaak aan de kant geschoven voor mn zus eigenlijk, omdak onzen band nie kapot wou (hoewel hij eigenlijk al kapot was, ma soit…), en omdat ergens verkeerd was om iets te beginnen mé een ex van haar…Deed de laatste tijd ook redelijk afstandelijk tegen hem, net zoals da een andere ex-vriend van haar (die dj is, en zijn vriendin laten zitten heeft, en gaat verhuizen) tegen mij afstandelijker deed vorige keer toen ik m zag…Heb daar nu gelijk ergens wa spijt van dak afstandelijker deed tegen hem, heb m gisteren gestuurd dat mn laatste dag was, en dat hij mss wel content was dat hij mij nie meer moest zien nu…Maar denk dat hij er ergens ook wel van afziet ook, aangezien hij NIKS meer op zn profiel post…

    1. @ Melissa,

      Bedankt voor je reactie.

      Waarschijnlijk is dat best heftig geweest; ontslagen en ruzie met je zus.

      Het is nu een dag later, hopelijk voel je je iets beter. Neem vooral de tijd om tot jezelf te komen zodat je daarna met meer helderheid besluiten kunt nemen.

      En op zich is het niet vreemd dat je zus niet content is wanneer je een relatie aangaat met een ex van haar. Zorg er vooral voor dat je andere mannen ontmoet zodat je meer keus hebt.

      Veel sterkte en succes!

  • Ik ben deze week ontslagen op mn werk, en heb al enorm afgezien eigenlijk…Is de eerste keer sinds tijden dat ik geen zin heb om uit te gaan…Heb mij volop op mijn sollicitatiebrieven en cv’s gestort…Er is zo ne gast van mn werk waar ik het ontzettend moeilijk mee heb, ik negeerde hem altijd omdat er altijd wel iemand bij hem stond, waardoor ik niet met hem kon praten, ook omdat hij indertijd nog iets met mn zus had heeft (wat ze mij nog altijd kwalijk neemt), en hij mij 4x afgewezen heeft in totaal, maar ergens heb ik daar ne enorme band mee, soort van “soulmate”, hij heeft ook n vriendin nu nr schijnt, check elke dag zn prikbord, maar sinds 15 mei heeft hij er NIKS meer op gepost…Nu ik geen werk meer heb, mis ik hem enorm, ben gisteren en vnvnd voorbij zn huis gepasseerd, en gisteren stond er een maat vn m buiten (glenn de meyer), vandaag stond zn auto buiten, maar heb hem niet gezien…Ben nr mn werk geweest om m te zien, maar hij was er niet vandaag, durfde niet echt vragen aan zn maten wanneer hij morgen moest werken, loop gelijk beetje verloren, hém nooit meer zien maakt mij nu al ziek (en is nog maar 4 dagen dak m niet zie), hoewel k m vroeger elke dag bijna zag op mn werk …Komt er dan ook nog ns bij dat een ander ex lief van mijn zus, een dj (ja, val dus gelijk altijd op exen van mn zus) zijn vriendin laten zitten heeft, en ik m ook altijd wou zien in de uitgang, maar hij mij beetje afgewezen heeft, ook door mn smssen te negeren…Maar vraag mij dan af wrm hij zn vriendin laten zitten heeft, en wrm hij alleen gaat wonen, als ik daar iets mee zou te maken hebben, dan zou hij mijn sms toch wel beantwoordden denk k? Vorige week zaterdag moest hij tot 5u draaien in Club 56 in Kortrijk, ik moest nr n communiefeest, de zondag moest hij om 9u draaien in Club 56, maar rond 23u30 zat hij al in pi-nuts, wat ik raar vond…wnt ik had nog tegen iemand gezegd dat k wel graag nr Club 56 wou gaan, maar dat het mij iets te ver was, ben uiteindelijk ook niet nr pi gegaan omdat k gn zin had om afgewezen te worden door m (vorige week was ik wel nog vrolijk in tegenstelling tot deze week, de dinsdag, toen k mn ontslag gekregen heb) Normaal ga ik élk weekend uit, maar vnvnd had ik écht gn zin, heb in NIKS zin eigenlijk op dit moment) mss dat ik strax nog ns voorbij diene vn mn werk zn huis ga passeren…echt stom…k weet et…Heb nochtans een lieve en knappe buurjongen, maar is niet zo’n sterke band als met die andere 2…

  • Beste Victor,

    Tis niet alleen deze week dat ik ruzie heb met haar hoor, tis ALLE weekends eigenlijk, ALTIJD over die jongens dat we ruzie hebben, diene van mijn werk, en die andere gast die zn vriendin laten zitten heeft…En ik leer wel andere jongens kennen hoor…gelijk vb mn buurjongen die zo lief is, en int begin ist allemaal goed, maar uiteindelijk begin ik altijd over die exen van mn zus of gewoon of ze ook een zus hebben waar de band kapot van is, puur daardoor…Gelijk een andere gast die ik ken, vn vroeger op school, dat was ook eerst een goed gesprek, maar uiteindelijk begon ik ook tegen hem over die exen van mn zus…en voor die jongens is dat natuurlijk ook niet plezant hé, als k tegen hen over andere jongens bezig zit…:/

  • @ Melissa (Belgische, dat merk ik onder andere aan je schrijfstijl 😉 )

    Als ik het zo lees is het heel wat wat er op je lever ligt. Om de duur wordt het zelfs moeilijk om je verhaal 100 % te volgen.

    Laten we het daarom een beetje vereenvoudigen, als je dat goed is voor jou…
    – Je bent ontslagen op je werk, en je stort je nu op cv’s en sollicitatiebrieven.

    Dit lijkt mij inderdaad een prioriteit, ander werk vinden is belangrijk !

    – Er is een jongen op je werk die je nu heel hard mist, ook nog een andere jongen, het zorgt voor ruzies met je zus, enz…
    Er is een gezegde: Als je niet weet waar je heen wil, dan zal elke weg je daar naar leiden. Met andere woorden, ik begrijp volledig dat je erg afziet van de situatie, maar indien je zelf onvoldoende uitgemaakt hebt welke jongen je echt mist (en graag ziet), dan zorgt dat alleen maar voor meer moeilijkheden. Indien je uitgemaakt hebt dat dat die jongen van op je werk is dan kan je verder werken en je erover zetten. Hoe je dat doet, hoe je over liefdesverdriet heen komt kan je lezen op deze blog. Op die manier kan je ook verder gaan met een gezond liefdesleven.

    Een ander punt zijn de ruzies / moeilijke gesprekken met je omgeving.
    Het lijkt mij logisch dat het met je zus wat moeilijk verloopt, geef het wat tijd en vermijdt gesprekken over de liefde met haar.
    Vergeet niet dankbaar te zijn voor de steun die je krijgt. Je schreef dat het wel lastig moet zijn voor andere jongens dat jij steeds met je problemen aankomt. Moest ik interesse in je hebben en je praat steeds over andere jongens, dan zou ik dat inderdaad niet leuk vinden maar er is echter meer in het leven dan liefde, seks en romantiek. Met een vriendelijke buurjongen zonder bijbedoelingen kan je goede gesprekken hebben, en hij kan eventueel een luisterend oor bieden.

  • Hoi victor,

    Na heel lange tijd ben ik weer terug 🙂

    Waarschijnlijk zal je je dit niet meteen herinneren maar lange tijd geleden kwam ik hier aandraven met het probleem, dat ik een knappe vrouw had ontmoet, alles perfect, leuke relatie, maar bleek uiteindelijk dat ze me gebruikte en ook lange tijd bedroog. Lang verdriet over gehad omdat ik het ook niet zag aankomen, alles zo goed mogelijk verwerkt en verder gegaan….

    Nu…..
    onlangs weer een heel knappe leuke dame leren kennen, klikte super goed, alles weer super leuk, goede seks, veel gemeenschappelijke interesses, kortom weer enorm goed, TE goed om waar te zijn, en ja hoor…. weer identiek het zelfde als de vorige keer… het doet enorm veel pijn, maar minder als vorige keer.

    Toch vraag ik me af hoe ik weer in hetzelfde verhaaltje ben terecht gekomen, enorm veel geleerd uit de vorige keer, maar blijkbaar niet genoeg.

    Ik ben mijn vertrouwen aan het verliezen in de vrouwen, ik zeg niet dat ikzelf geen fouten heb gemaakt, maar toch, dit kan het toch niet zijn? Weet niet goed hoe het verder moet nu…

    Groetjes joris

    1. Hoi Joris!

      Welkom terug. Ik ben je niet vergeten hoor 😀

      Toch vraag ik me af hoe ik weer in hetzelfde verhaaltje ben terecht gekomen, enorm veel geleerd uit de vorige keer, maar blijkbaar niet genoeg.

      Is het werkelijk hetzelfde verhaaltje? Of zijn er een aantal zaken anders?

      Ik weet zeker dat je veel geleerd hebt na de vorige keer. Je hebt je verder ontwikkeld. Toch blijft het leven je op een natuurlijke (soms harde) wijze feedback geven. Niet omdat je geen geluk zou verdienen, maar simpelweg omdat het leven onder andere een afspiegeling is van je mentaliteit. (Er zijn meer elementen, maar ik wil geen filosofisch verhaal afsteken lol!)

      Dus nogmaals, is alles werkelijk hetzelfde gebleven? Vermoedelijk kun je andere dingen leren over jezelf en vrouwen…

      Natuurlijk mag je het vertrouwen verliezen in vrouwen. Je hoeft geen vertrouwen te hebben. Geen vertrouwen in vrouwen, geen vertrouwen in mannen, geen vertrouwen in jezelf, in helemaal niets. Maar in hoeverre helpt je dat om te bereiken wat je wil?

      Door vertrouwen te hebben loop je (ook) het risico op een teleurstelling. Hoort erbij! Ook mijn vertrouwen is wel eens beschaamd, ook ik ken teleurstelling en grote pijn. Samen met jou en mij, en nog veel meer mensen. Daarin sta je niet alleen Joris…

      Wil je met vertrouwen het leven tegemoet treden, jezelf de mogelijkheid geven om te genieten van het spannende levensavontuur? Dat hoeft niet meteen, je mag je wonden likken, je voorlopig terugtrekken. Gun jezelf ruimte voor liefdesverdriet.

      Hoe dan ook, ik vind het prachtig dat je een weer een avontuur hebt meegemaakt, inclusief klik, goede seks. Het pijn van verlies en teleurstelling mag er zijn, toch hoop ik ook dat je je levensavonturen waardeert… Sterkte Joris!

  • Hoi Victor,

    Bedankt voor je reactie 🙂
    Grotendeels het zelfde verhaal ja, alles was echt super leuk tussen ons, tot er ineens een andere jongen ten tonele kwam…. Die blijkt uiteindelijk net iets leuker als ik te zijn, en haar keuze is uiteindelijk naar hem gegaan. Het enige verschil met de vorige keer is dat zij wel het fatsoen had om er samen over te praten en het zo uit te maken, waar mijn vorige vriendin gewoon een sms stuurde dat ik niet meer moest afkomen.

    Zo heb ik nu ook meteen antwoord gekregen op veel dingen waar ik mee zat, maar veel antwoorden blijven weer uit. Ze zei constant dat ze me graag zag, maar volgens haar zei ik het teveel? Ze stuurde en belde elke dag, maar opnieuw volgens haar liet ik haar niet genoeg ruimte… Dat snap ik echt niet ?
    Het is echt geen slechte vrouw hoor, in tegendeel, ik waardeer het enorm dat we er nog over gepraat hebben, en ze is echt een goed persoon, misschien waren we gewoon niet voor mekaar bestemd.

    Maar ik maak me alweer zorgen… Kom ik ooit wel iemand tegen die echt bij me zal blijven?
    Zo zei ze regelmatig dat ze voor me wou vechten, en het nooit zou opgeven, dat ze me niet kwijt wou en er altijd voor me ging zijn, maar blijkbaar niet. Zou zo iets dan gelogen zijn, of kan hier een andere reden voor zijn? Het wordt moeilijk om zo nog bepaalde dingen te geloven 🙂

    1. Hoi Joris,

      Die blijkt uiteindelijk net iets leuker als ik te zijn, en haar keuze is uiteindelijk naar hem gegaan.

      Hoezo blijkt hij net iets leuker? Je trekt deze conclusie omdat ze met die andere jongen is vertrokken.

      Stop met jezelf op deze manier te vergelijken met hem of wie dan ook. Hij is op een andere manier leuk, anders dan jij.

      Dat ze de verleiding niet heeft weerstaand, zegt vooral wat over haar. Voel je niet verantwoordelijk voor de fouten en keuzes die iemand anders maakt!

      Het enige verschil met de vorige keer is dat zij wel het fatsoen had om er samen over te praten en het zo uit te maken, waar mijn vorige vriendin gewoon een sms stuurde dat ik niet meer moest afkomen.

      Dat is een vooruitgang Joris! je had dus een vrouw aangetrokken die haar best deed om duidelijk te communiceren.

      Ze zei constant dat ze me graag zag, maar volgens haar zei ik het teveel?

      Wat zei je teveel?

      Ze stuurde en belde elke dag, maar opnieuw volgens haar liet ik haar niet genoeg ruimte… Dat snap ik echt niet ?

      Wanneer je een beetje bijgekomen bent, is het wellicht goed om daar eens over na te denken. In hoeverre geef je iemand de ruimte, en op welke manier?

      Hopelijk ben je op een gegeven moment bereid om jezelf op relationeel vlak nog verder te ontwikkelen. Je hebt zoveel in je mars 😀

      Maar ik maak me alweer zorgen… Kom ik ooit wel iemand tegen die echt bij me zal blijven?

      Samen met jou, maken miljoenen mensen zich hierover zorgen. Feit blijft dat het gros van de relaties van tijdelijke aard is. De rest wordt alsnog gescheiden door overlijden.

      Het is de vraag of geloven in het ideaal van een levenslange relatie, wel goed is voor het aangaan van een vaste relatie.

      Ik bedoel, in plaats van de intentie “voor eeuwig en altijd”, mag de insteek meer “voor hier en nu.” zijn. Zo geniet je meer van het moment en zijn er minder zorgen, je legt minder druk (creëert ruimte…) Juist dat vergroot de kans op een langere relatie, misschien wel voor de rest van je leven.

      Zo zei ze regelmatig dat ze voor me wou vechten, en het nooit zou opgeven, dat ze me niet kwijt wou en er altijd voor me ging zijn, maar blijkbaar niet. Zou zo iets dan gelogen zijn, of kan hier een andere reden voor zijn? Het wordt moeilijk om zo nog bepaalde dingen te geloven.

      Begrijpelijk dat je dit soort uitspraken wat minder begint te geloven. Wanneer een vrouw dat soort beloften maakt, meent ze dat serieus, het is geen leugen. Toch, neem vooral de letterlijke boodschap niet zo serieus, maar versta de boodschap tussen de regels door. Een vrouw zegt dat vanuit een bepaald gevoel en intentie. Leg daar eens de focus op (voor hier, voor nu…)

      Keer op keer veranderen mensen van mening en van gedrag. Anders dan beloofd en gehoopt. Inconsistentie is menselijk; zowel voor mannen als vrouwen. Kun je daar uiteindelijk vrede mee hebben?

      Alles op zijn tijd. Kom eerst maar bij. Veel sterkte!

  • Victor,

    Ze zei dat ik teveel zei dat ik haar graag zag, ik denk dat ik haar naar het einde toe toch heb verstikt, ik voelde dat er iets aan de hand was, en probeerde alles om dat op te lossen, inclusief meer bellen en sms berichten sturen, en misschien iets teveel “liefdesverklaringen” gedaan..
    Niet meer doen dus volgende keer 🙂 dat is iets waar ik echt moet aan werken, als ik een tijdje in een relatie ben, slaat de paniek toe, dan voel ik me opeens niet meer goed genoeg voor haar, of doe ik niet genoeg voor haar en zo van die gedachten… Is zij trouwens ook enkele keren “kwaad” voor geweest, zo zei ze telkens dat ik meer dan goed genoeg was zoals ik gewoon was…

    Nu weer die gedachte, had ik nu maar beter … Dan waren we nu misschien nog… Da ken je wel 🙂

    Uiteindelijk heb ik wel bijna een jaar een relatie gehad met en pracht van een vrouw, en niet alleen om haar uiterlijk, maar ook haar innerlijke was prachtig, echt waar! Toch kan ik het positief bekijken, zij was namelijk een beetje een “zakenvrouw” hoge functie, reed rond met een dikke firma wagen, altijd hel netjes en zakelijk gekleed, terwijl ik toch een beetje van een nozem weg heb, met mijn motorfietsen en oldtimers, op dat vlak ben ik wel trots dat ze uiteindelijk toch voor gevallen is, en dat net op een moment dat ik lekker mezelf was! 🙂 Nu alleen nog dat “mezelf zijn” kunnen vasthouden en dan komt het wel goed.

    Het zit nu nog vers in mijn gedachten, maar het doet wel minder pijn dan vorige keer, vooral omdat er over gepraat geweest is, zo heeft ze haar verschillende keren verontschuldigd dat het zo moest lopen, en heeft ze me ook verzekerd dat het niet aan mij ligt, dat ik zeker een goeie n lieve jongen ben enzo… Dat deed uiteindelijk wel iets om dat van haar te horen, natuurlijk veel traantjes, vooral van mij dan, maar in ruil wel een stevige knuffel gekregen 🙂

    Over haar nieuw vriendje heeft ze wel niets gezegd, wat wel logisch is… Ik heb haar dan ook niet gezegd dat ik er van wist, ik denk dat ze het ook niet eens weet dat ik het weet, maar ergens respecteer ik haar echt wel, dus vond ik het ook niet nodig om het nog moeilijker te maken dan het al was, door daar over te beginnen.

    Dit blijft me wel bij, zo zei ze: “Het is niet omdat we nu uit elkaar zijn, dat ik uit je leven verdwijn, je ligt me nauw aan het hart, je hebt me enorm gesteund en geholpen, en je betekend echt wel iets voor me”

    Geloof me Victor, het is een schat van een vrouw 🙂

    1. Joris,

      Wat betreft teveel liefdesverklaringen zei je:

      Niet meer doen dus volgende keer

      Ja en nee. Geen expressie geven van het feit dat je haar graag ziet is niet goed. Je mag je best doen om haar te plezieren. Maar teveel verbaliseren en de benen uit je gat rennen doet de relatie ook geen goed.

      Dit belangrijke onderwerp zet ik ook op de to do-lijst om te bespreken in een artikel of video. Tot die tijd heb jij de ruimte om bij te komen. Loop niet vast in het idee dat je het allemaal fout hebt gedaan (had ik het maar anders gedaan, etc.) Bied jezelf steun, je verdient het!

      terwijl ik toch een beetje van een nozem weg heb,

      Ik denk dat je jezelf zo ziet (zelfbeeld). Vermoedelijk pas je ook wel in die categorie, maar je bent veel meer dan dat alleen.

      En jouw motorfietsen, oldtimers, de sfeer die je daarbij creëert (zoals jij dat omschrijft, lekker jezelf zijn), juist dat trekt bepaalde vrouwen aan die daar naar snakken. En dat zijn vaak genoeg vrouwen met hoge functies… 😀

      maar ergens respecteer ik haar echt wel, dus vond ik het ook niet nodig om het nog moeilijker te maken dan het al was, door daar over te beginnen.

      Daar heb je vermoedelijk goed aan gedaan.

      Ja Joris, je hebt je wel degelijk ontwikkeld. Je staat er beter voor dan voorheen (ook al voelt dat misschien niet zo op dit moment.)

      Zonder die ontwikkeling had je waarschijnlijk geen vriendin gehad met alles wat daarbij hoort. En dus ook niet deze pijnlijke relatiebreuk.

      Bij groei hoort ook wel eens pijn en verdriet. Teken dat je leeft, dat je risico’s durft te nemen, dat je mogelijkheden benut.

      Veel sterkte en succes!

  • Victor,

    Ik voel me inderdaad alsof ik vooruitgang heb geboekt. Alhoewel dit opnieuw pijn doet, toch voelt het anders als vorige keer, minder zwaar en het is ook makkelijker om mijn zinnen te verzetten en de dingen positief te bekijken. Maaaaaar ik mis haar wel enorm hard 🙂

    Met nozem bedoelde ik zeker niets verkeerd, ben uiteindelijk wel trots op mijn hobby, ik hou er van om savond nog een ritje met de motor te maken of met de oldtimer nog even tot aan de duinen om daar naar de ondergaande zon te kijken. Enorm ontspannend! 🙂
    Hoewel ik me zo goed in mijn vel voel, denk ik toch dat ik daardoor ook veel kansen “kwijtspeel” , hoewel ik er ruig uitzie, ben ik dat zeker niet vanbinnen, ik hou van een beetje romantiek, etentjes koken voor de vriendin, en vooral van veel gezelligheid, maar ik denk dat de meeste vrouwen dat niet zien in mij, door mijn uiterlijk… Zo lig ik op dit moment voor de tv, onder mijn dekentje, en trek ik er morgen weer op uit met de motor. 🙂

    Dat is uiteindelijk ook wat ik zoek in een vrouw, iemand die houd van gezelligheid en samen zijn, liefde en affectie, maar daarnaast ook haar mannetje staat, haar eigen ding doet en ook een interesant privé leven heeft, en liefst ook akkoord gaat met mijn privé leven 😀

    of ben ik nu net iets TE veeleisend op dit vlak? Het is gewoon al zo veel misgelopen, dat ik gewoon eens een echt goed meisje wil ontmoeten, voor minder wil ik niet meer gaan…

  • Hoi victor,

    even een kleine update over mijn recente relatiebreuk.
    Vooral om te weten hoe ik dit het beste kan plaatsen en om het ook niet te aanzien alsof het aan mij zou liggen.

    Dus na een week of twee dat mijn vriendin het heeft uitgemaakt, woont ze al samen met die andere jongen,
    niet echt iets waar ik me moet mee moeien, maar ik vraag me dan af, dat ze dan toch al even met hem moet geweest zijn om nu al te gaan samenwonen… ik doe mijn best om er niet teveel over te piekeren, maar ik voel me nu echt wel “gebruikt” alsof ik er gewoon was zodat ze haar tussen 2 relaties in niet alleen hoefde te voelen? Best wel rot, want ik zag haar echt graag… Maar dan kan het toch ook niet echt aan mij liggen?

    1. Hoi Joris, goed dat je blijft updaten!

      Het ligt niet 100% aan jou. Je maakt wel een deel uit van het geheel. Wat zij wel/niet doet, kan gedeeltelijk aan jou liggen. Zij mag echter volledige verantwoordelijkheid nemen voor haar gedrag. En jij voor de jouwe.

      Dus ze is gaan samenwonen. Het hoe en waarom, geen idee. Misschien begaat ze een vergissing en loopt hij/zij veel te hard van stapel.

      Belangrijk: je hebt een beperkt blikveld op haar leven en beweegredenen. Dus je kunt alleen maar voorbarige conclusies trekken.

      Op basis van wat je mij hier hebt vertelt, schat ik in dat ze geen relatie met hem heeft gehad toen ze met jou was.

      ik doe mijn best om er niet teveel over te piekeren, maar ik voel me nu echt wel “gebruikt” alsof ik er gewoon was zodat ze haar tussen 2 relaties in niet alleen hoefde te voelen?

      Als dat echt zo was (wat ik zeer betwijfel!), had ze met 1000+ andere mannen daarvoor kunnen uitkiezen. Maar ze koos jou, en dat is niet voor niets. Jij hebt aantrekkelijke kwaliteiten.

      Stop met deze te ontkennen! (Want wanneer je dat wel doet plet je als het ware je Natuurlijke Aantrekkingskracht!)

      Houd vol Joris, je hebt liefdesverdriet en natuurlijk raakt het je dat ze met die andere man is gaan samenwonen.

      Ik wens je veel sterkte, je komt hier goed doorheen, let maar op.

  • Hey victor,

    Nog even een update, heb vanmorgen namelijk een goeie babbel gehad met mijn ex vriendin.
    We hebben wat gepraat over hoe het gelopen is tussen ons, en ook over gewone dingen, werk enzo…

    Blijkt dat voor haar uiteindelijk het gevoel sterkt verminderd was naar het einde toe, maar dat ze het moeilijk had met dat ik soms zo negatief ingesteld ben. Ook heeft ze verteld dat ze zeker meende wat ze allemaal zei, dat ze me graag zag enzo… Ze is nu wel heel blij met haar nieuwe vriend, ze hebben veel gezamelijke interessen, en ze voelt haar goed. Ergens ben ik blij voor haar, ik gun het haar echt, maar toch kan ik het niet helpen dat ik jaloers ben… Ik wou dat ik de man was die haar zo gelukkig maakte.
    Nu zit ik natuurlijk met het idee van, had ik nu maar beter mijn best gedaan….

    1. Hoi Joris,

      Die jaloerse gevoelens, begrijpelijk. Ze mogen er zijn, je hoeft ze niet te bestrijden. Gebruik ze vooral als springplank om jezelf nog verder te ontwikkelen als mens. Je hebt namelijk veel potentieel! 😀

      Hetzelfde geldt met het idee dat je meer je best had mogen doen. Ik denk dat je juist teveel je best hebt gedaan om jezelf GEEN steun te geven (niet bewust!). Draai dat om, doe je best om jezelf wel die steun te geven. Dan voel je je beter en wordt je Natuurlijke Aantrekkingskracht structureel sterker.

      maar dat ze het moeilijk had met dat ik soms zo negatief ingesteld ben.

      Ik vermoed zelfs dat dat de oorzaak kan zijn geweest van het verminderen van haar gevoelens. Je hebt momenten (of periodes?) dat je jezelf de grond in boort. Het is als een gewoonte voor jou (die al vermindert is, dat weet ik zeker). Jij bent dat min of meer gewend om dat jezelf aan te doen (al voel je je daar natuurlijk niet prettig bij). Voor een partner kan het pijnlijk zijn om te zien, zeker omdat je duidelijk een leuke en aantrekkelijke man bent.

      Stel het je eens voor, een prachtige vrouw… Je vindt alles mooi en sexy aan haar. Maar zo ziet ze zichzelf niet, daarom slaat ze zichzelf letterlijk (!), ze vindt zichzelf niet mooi en goed genoeg. Op een gegeven moment staat in jouw belevingswereld de pijn op de voorgrond, niet haar schoonheid. Het associatie-principe zoals je ‘m niet wilt.

      Begrijp je wat ik bedoel?

      Trouwens, dit overdreven voorbeeld is niet helemaal fictief. Ik heb ooit een relatie verbroken met een prachtvrouw omdat ze weigerde te geloven dat ik verliefd op haar was. Ze was wel fantastisch, maar ze bleef zich vasthouden aan een negatief beeld. Een man zoals ik, die had ze daarom niet verdiend.

      Ik sprak haar een paar jaar geleden, na decennia geen contact. Gelukkig heeft ze dat negatieve beeld uiteindelijk wel losgelaten. Nu heeft ze een goed liefdesleven, een leuk man, etc.

      Hoe dan ook Joris, blijf je best doen om jezelf op verschillende manieren te bekijken; werk aan het verbeteren van je zelfbeeld. Blijf het Zelfvertrouwen-programma gebruiken, dagelijks.

      Je hebt al veel verbeterd. Blijf dat voortzetten 😀

  • @ Victor

    Zo zei ze ook dat het soms verschrikkelijk veel energie koste om mij er steeds van te overtuigen dat ze mij graag zag… een beetje zoals in het voorbeeld dat je geeft… Eerlijk gezegd voelt het wel enorm pijnlijk om dat nu te beseffen, ik heb uitendelijk een super leuke vrouw kwijtgespeeld …

    Hoewel ik nu denk dat ik hier goede lessen kan uithalen, ben ik ondertussen toch weer bezig met negatief denken “het is mijn schuld, ik heb het verpest, ik zal ook nooit…. bla bla” duidelijk een punt waar ik stevig moet aan werken.
    Nu, blijkbaar heb ik toch niet enkel negatieve indrukken nagelaten, als ze de moeite doet om tijdens haar werk langs te komen om even te praten…Dat wilt misschien wel iets zeggen?

  • Hallo joris,

    Heb je ldvd verhaal gelezen. Best wel kut. Maar wel goed dat je met haar een constructief gesprek hebt gehad en je als vrienden uiteen ben gegaan. Bij sommige relaties is dit echt wel anders. Alleen heb ik 1 bedenking: hoe serieus is het nu eigenlijk met haar nieuwe vriend? Ik weet niet hoelang jullie relatie heeft geduurd, maar om nou gelijk meteen te gaan samenwonen met je nieuw lief. Lijkt me zo, hoe zal ik het zeggen, onbesuisd. Ze lijkt me een beetje een wispelturig type. Als ik je verhaal lees en gebaseerd op mijn ervaringen, denk ik : ” die relatie gaat ook niet lang standhouden!!”. Niet dat ik haar wil zwartmaken ofzo, maar mijn nuchtere “ik” merkt dit wel op. Blijven jullie contact met elkaar houden? En voel je eigenlijk nog wat voor haar?

    Relaties is vallen en opstaan. Weet je wat ik heb geleerd met de jaren? Vrouwen vallen op de manier waarop je in het leven staat. Dat maakt een man aantrekkelijk voor ze. Daarom, wees onafhankelijk, attent zonder slijmerig over te komen en laat zien dat je je in het leven niet laat leiden door angst maar vertrouwen hebt in jouzelf en de toekomst.

    Succes en sterkte.

    1. Hey danny,
      Bedankt voor je reactie!

      We zijn een goed jaar samen geweest, nu ergens 3 weken uit mekaar. Vindt het ook snel dat ze nu al gaat samen wonen, zeker als je weet wat ze in het verleden heeft meegemaakt… Ze wist wel te vertellen dat ze veel en goed gepraat hebben met elkaar voor ze die stap hebben gezet, ze zijn ook al jaren met elkaar bevriend, kan er ook wel iets aan doen denk ik.

      Die angst is denk ik iets wat ik teveel heb. Ik heb nooit echt positief beoordeeld geweest door vrienden of ouders, en dan leer ik ineens een prachtige vrouw kennen, de zei dat ik haar “superman” was en die me ongelofelijk goed en knap vond…. ik wist eerlijk gezegd niet hoe ik daar mee moest omgaan. Denk dat ik vooral te hard mijn best ben gaan doen om aan haar verwachtingen te kunnen voldoen.

      Groeten

  • @ danny,

    Ik heb inderdaad nog gevoelens voor haar. Heel sterk zelfs, maar denk dat het vooral komt omdat het nog maar vrij recent is allemaal. Contact gaan we zowieso houden, we hebben dezelfde interessen dus ik zal haar zeker nog tegenkomen op evenementen.

    Ik hoop vooral dat ik ooit nog iemand zal tegenkomen die zo goed voor me is zoals zij was. Dat is ook de grootste reden waarom ik kwaad ben op mezelf, heb uiteindelijk een heel goede vrouw kwijtgespeeld…

    1. Ik hoop vooral dat ik ooit nog iemand zal tegenkomen die zo goed voor me is zoals zij was.

      En beste Joris, jij kunt diegene zijn die zo goed voor jou is. Zoek het niet bij een ander!

      Dat is ook de grootste reden waarom ik kwaad ben op mezelf, heb uiteindelijk een heel goede vrouw kwijtgespeeld…

      Het is ook andersom. Jij hebt haar een hele goede man kwijtgespeeld voor haar.

      Maar is dat echt iets om kwaad over te zijn? Wees vriendelijk voor jezelf!

      Als je eens wist hoe vaak ik geblunderd heb met vrouwen, mensen waar ik heel veel om gaf. Het waren speciale vrouwen, bloedmooie vrouwen. En vrouw is op haar eigen manier bijzonder. Die vrouwen heb ik allemaal los moeten laten.

      Vergeef het jezelf… Het is niet allemaal voor niets, echt niet Joris!

  • Hey victor,

    Nog even een kleine update over het liefdesverdriet verwerkingsproces 🙂

    Net thuis van een leuke mannen avond, met drie goeie vrienden in een garage (man-cave) aan de motor werken, en ondertussen natuurlijk praten over vrouwen 🙂 het was leuk om mijn zinnen te verzetten, maar toch gingen mijn gedachten nog regelmatig naar mijn ex- vriendin.

    Ik had nog zitten denken over wat je zei van dat contact vermijden met haar, zou momenteel een goed idee zijn, maar het idee dat ik haar zou vermijden, en al dan niet tijdelijk, geen contact met haar hebben, geeft mij een zeker schuldgevoel… ik begrijp niet goed van waar het gevoel komt, maar het voelt alsof ik haar daarmee zou kwetsen… ?

    Weet jij toevallig van waar dit gevoel komt? Misschien omdat ik nog sterke gevoelens heb voor haar?

    1. Dat soort avondjes zijn leuk en belangrijk Joris 😀

      Het schuldgevoel dat je hebt, heeft waarschijnlijk niet specifiek iets te maken met de relatiebreuk.

      Ik vermoed dat je ergens de overtuiging hebt dat je niet echt je eigen gang mag gaan als je een partner hebt. Je wilt te vaak laten weten hoe dol je op haar bent. Dit alles maakt dat je te veel op haar lip zit. Onvoldoende ruimte…

      Nu het uit is en na mijn suggestie, ben je je op een andere manier meer bewust geworden hiervan. Mooi! Al doende leert men, jij ook.

      Je mag voor jezelf kiezen Joris. Je mag grenzen trekken, voor jezelf opkomen. En je mag daarom ook afstand nemen, zeker omdat dat uiteindelijk beter is voor het verwerken van je liefdesverdriet en het loslaten.

      Houd vol Joris, je gaat je echt weer beter voelen. Sterkte!

  • Hey victor,

    Nog een kleine, late update 🙂
    Zit momenteel in Duitsland in de lobby van het hotel, klaar om weer aan het werk te gaan.

    Ik voel me ondertussen al redelijk wat beter, nog een leuke avond gehad met de mannen, veel plezier maar ook serieuze praat, lucht enorm op! Het lukt ook al iets beter om mijn hoofd leeg te maken, zo kan ik nu toch al enkele uurtjes goed doorslapen, was ook al even geleden. Ik krijg eindelijk ook terug wat degelijk eten binnen, ben namelijk enorm vermagerd de laatste weken. Dit komt goed 🙂

    Wat je zei over dat “op de lip zitten” daar kan ik me (jammer genoeg) in vinden… Zo heb ik steeds het gevoel dat ik moet paraat staan, alles laten vallen voor mijn vriendin en alles uit de kast halen om haar te bewijzen dat ik haar graag zie… Zo heb ik ook steeds het gevoel, wanneer een relatie gedaan is, dat ik terug op het zelfde punt sta als vóór de relatie. Iets waar ik wat meer aandacht moet aan besteden dus!

    Nu nog een positieve noot 🙂
    Ik heb me even gewaagd aan het online date gedoe, best wel leuk! Profieltje aangemaakt met enkele fotos, je kan dan stemmen op andermans fotos, en ook je eigen score bekijken EN wie er gestemd heeft, was aangenaam verrast om te zien dat ik veel hoger scoorde dan de gespierde bonken waarvan ik altijd dacht dat ze met de mooiste meiden aan de haal gingen 🙂 Zelfvertrouwen boost, check! 😀
    Nu ben ik aan de praat geraakt met enkele leuke dames, en met ééntje ervan heb ik binnenkort al een date, haar vereiste was wel dat ik haar met de motor kwam oppikken. Ikke blij 😀

    Aan de slag nu, groetjes!

    1. Hoi Joris! Leuk weer zo’n update 😀

      Ik ben blij dat je je weer iets beter begint te voelen. Beter en beter!

      Het is goed dat je inziet dat je te weinig ruimte geeft aan een vrouw wanneer je een relatie bent aangegaan. Heel wat mensen (mannen en vrouwen) krijgen nooit dat inzicht en blijven zich afvragen waarom hun relaties stranden.

      Zo heb ik steeds het gevoel dat ik moet paraat staan, alles laten vallen voor mijn vriendin en alles uit de kast halen om haar te bewijzen dat ik haar graag zie… Zo heb ik ook steeds het gevoel, wanneer een relatie gedaan is, dat ik terug op hetzelfde punt sta als vóór de relatie. Iets waar ik wat meer aandacht moet aan besteden dus!

      Ik heb uiteraard een beperkt beeld van je verleden. Wellicht is het goed om zelf te denken over hoe je eerste relatie (of eerste paar relaties) zijn verlopen.

      Je vroegere ervaring (en je interpretatie van wat er toen is gebeurd) kan de oorzaak zijn van je huidige ‘relatiestrategie’. Met die wetenschap kun je soms grote verandering aanbrengen op liefdesvlak.

      Online dating

      Online dating kan ook erg leuk zijn, zoals je hebt gemerkt. Fantastisch! En dan ook nog opbeurende goede cijfers over je looks, niiiiice 😀

      Ten onrechte denken sommige cursisten dat tegen online dating ben (waarschijnlijk door mijn artikel over de nadelen). Misschien moet ik maar eens een artikel uitbrengen over de voordelen van online dating…

      Veel plezier met het afspraakje(s)!

  • Hoi victor en volgers

    Wie had het gedacht? Na een jaar is mn relatie gedaan. Heel gek verlopen eigenlijk. Vorige week elkaar nog gezien, gelachen en gezoend, daarna nog wat ge sms’t, skype, en plots heeft ze het contact verbroken. Compleet out of the blue. Ik zit nu vol met vraagtekens. En toch ga ik niet als een puppy achter haar aanbellen en mailen enzo. Daarvoor is mn eigenwaarde en zelfbewustzijn te groot. Heb nu eerder het gevoel dat ik mn maatje kwijt ben ipv een geliefde. Tis allemaal heel “flu”, weet van geen hout pijlen te maken, of hoe zeggen ze dat. Het enigste dat ze me “verweet” ( als ik het een verwijt mag noemen) dat ze me te onafhankelijk vond. Idd, ik heb geen vrouw nodig om mijn was en plas te doen en laat mijn “doen en laten”niet van een vrouw afhangen zonder af te stevenen op egoïsme. En toch doet deze breuk pijn aangezien we veel hebben gelachen, serieus hebben gepraat, gevreeen, leuke dingen hebben gedaan. Begrijp het niet goed en ben nu ontzettend verward. We hadden in ons laatste gesprek nog een afspraak gemaakt voor 1 augustus. Daarover heeft ze ondertussen ook niets meer gezegd. Heb nu ff geen nood meer aan een relatie. Moet alles eens op een rijtje zetten. En toch heb ik niet het gevoel dat ik heb gefaald. Waar ik me over kwaad kan maken is dat als je een relatie stop wilt zetten, dan zeg je dat toch gewoon ipv een belachelijk gedrag te vertonen. Ok, dan zou het idd ook pijn hebben gedaan, maar dan kan je het beter plaatsen. We zijn toch volwassen mensen, veronderstel ik. Nee ik ga niet mee in die belachelijke spelletjes.

    1. Hoi Danny,

      Jammer! En natuurlijk doet dat pijn; herkenbaar voor velen.

      Hoe weet je dat ze het echt uit heeft gemaakt? Omdat ze via Skype niet bereikbaar is en niet reageert op je laatste sms’jes? Of heeft ze wel een concreet bericht gestuurd?

      Het enigste dat ze me “verweet” (als ik het een verwijt mag noemen) dat ze me te onafhankelijk vond

      Het kan goed zijn om door te vragen op dat soort ‘verwijten’. Je kunt veel ontdekken over de behoefte van je partner. Goud waard.

      Waar ik me over kwaad kan maken is dat als je een relatie stop wilt zetten, dan zeg je dat toch gewoon ipv een belachelijk gedrag te vertonen.

      Mee eens! Het zou alles gemakkelijker of in ieder geval minder zwaar maken.

      Mensen vinden het nog wel eens moeilijk om ‘slecht nieuws’ te brengen of verantwoordelijkheid te nemen voor hun gedrag.

      Zet eerst maar alles op een rijtje (vanuit jezelf, je hebt gelukkig geen inbreng nodig van haar). Ik wens je veel sterkte!

      1. Hoi Victor,

        Alvast bedankt om te reageren.

        Echt zeker dat ze heeft uitgemaakt, weet ik niet, (niet reageren is ook reageren) MAAR: je moet weten dat ze een jaar lang bijna elke dag berichtjes stuurde dat ze me graag had, me mistte enz. Als je een lange tijd een bepaald gedragspatroon vertoont en dat verandert plots, dan weet je dat er iets is. Ooit heeft ze me spontaan gezegd dat als ze het wil uitmaken het liever niet doet in me gezicht, maar liever op afstand ( door bv mekaar niet meer op te zoeken) In ons laatst skypegesprek was ze vrij bitsig en als ik iets zei was ze ongeïnteresseerd, terwijl we wel voor op 1 augustus hadden afgesproken. Te weten dat enkele dagen hiervoor alles nog (schijnbaar???) koek en ei was.

        Het zijn zo allemaal puzzelstukjes die nu in elkaar passen. Ik heb dit in het verleden nog al eens meegemaakt. Toen heb ik me wel laten vangen aan dergelijke spelletjes en gelijk een jonge puppy hond er achter haar aangelopen om toch maar te weten wat er scheelde. Ik heb nu geleerd om ff te incasseren en verder te gaan. En als ik ff heel eerlijk mag zijn Victor: ja ik kan bellen en vragen wat er scheelt. Maar soms denk ik dat het beter is om iets niet te weten dan wel te weten. Dus ik laat het voor wat het is. En jah, als ze iemand anders heeft, heb ik liever dat ze me zelf opbelt om het te zeggen.

        Ja, ze vond het knap hoe ik in het leven stond. En af en toe liet ze wel vallen dat ze zich ergerde aan mijn onafhankelijkheid. Ik ben daar spijtig genoeg daar niet op ingegaan.

        1. Ze is zich dus anders gaan gedragen: van elke dag berichtjes naar geen enkele reactie. En ze heeft ooit aangegeven dat ze liever op afstand de relatie verbreekt.

          Ik begrijp dat je dan de conclusie trekt dat het over is. Maar stel dat dat niet klopt, of dat ze er later op terug komt, wat dan?

          Ooit heb ik een relatie gehad die enigszins lijkt op jouw situatie. Niet een keertje, maar geregeld radiostilte en geen enkele reactie van haar kant. Het was onduidelijk of het echt afgelopen was of niet.

          Daarna kreeg ze weer spijt en kwam ze het dubbel en dwars goedmaken (eh…) Het waren wijze lessen voor mij (en haar).

          De belangrijkste vraag die je aan jezelf mag stellen: wil je wel een vrouw die geen verantwoordelijkheid durft te nemen of die onvoldoende openlijk communiceert? (Of, mocht ze plotseling weer contact zoeken, wil je wel dat heen en weer gedans?)

          Maar soms denk ik dat het beter is om iets niet te weten dan wel te weten.

          Eigenlijk is het niet de hoofdzaak wat haar beweegredenen zijn, maar wat jij wilt aantrekken in je liefdesleven. Daarom kan ik me wel vinden in dat je het niet wilt weten; het is bijzaak.

          Beste Danny, houd rekening met het feit dat het toch zwaar kan vallen op een gegeven moment. Met het ratio kun je veel verklaren en afhandelen, maar emotie/binding gaat verder dan dat.

          Ik wil je zeker geen dip aanpraten (vooral omdat ik nog wel eens heb ervaren dat na een relatiebreuk alles juist beter werd, als een bevrijding). Mocht je toch een stevige dip ervaren, probeer het niet te verdringen of af te keuren. Verdriet hoort er ook wel eens bij.

          Sterkte!

  • Dag heren,

    Ik heb veel verhalen van jullie gelezen en ik moet zeggen het doet me goed om dit te lezen. Niet zozeer dat ik jullie deze pijn gun, maar om te horen dat ook mannen deze pijn hebben. Aangezien ik altijd het idee heb dat mannen hun gevoelens makkelijker van zich af kunnen zetten dan wij dames…

    Nu heb ik behoefte om mijn verhaal kwijt te moeten, aangezien ik momenteel in een liefdesverdriet zit die ik nog nooit heb gehad en eigenlijk niet goed mee om weet te gaan. Ik voel me verloren 🙁

    Vorig jaar is mijn lange relatie van 10 jaar verbroken. Ik heb echt een hele moeilijke tijd gehad, maar alles ging geleidelijk omdat we samen een huis hadden en we hebben besloten om vrienden te blijven, aangezien we toch opgegroeid zijn met elkaar. Nou ging dat wel aardig. Ondanks dat ik echt bang was voor de toekomst en om alleen te zijn, voelde ik me lichter. Ik ging aan mezelf werken. Ik dans en ging uit met vriendinnen en leerde mezelf weer beetje voor beetje kennen. Daarnaast had ik veel sjans met andere mannen en af en toe had ik daardoor een leuke avond. Wel ben ik bewust niks begonnen, omdat ik wist dat ik het nog lang niet verwerkt had. Daarnaast ben ik ook verschikkelijk kritisch en wil ik graag een klik hebben met iemand voordat ik uberhaubt nadenk over maar iets van een relatie.

    Nu had ik een jongen in de kroeg ontmoet waar ik leuk mee had zitten praten en echt mee had gelachen. Hij had op 1 of andere stomme manier toch mijn telefoonummer ontritseld en ja hoor. Hij wilde een afspraakje maken. Eigenlijk wilde ik dat niet, want ik zat even in een periode dat ik “klaar” was met mannen, maar hij had bij mijn vriendin in de klas gezeten en zij heeft mij een beetje overgehaald om toch af te spreken. Ze zei dat hij relaxed en betrouwbaar was en dat zijn dingen die ik wel belangrijk vind. Was een beetje klaar met eikels namelijk.

    Nou 1e date gehad en we hebben echt een super avond gehad, maar toch d8 ik. Nee hij is niks voor mij, leuke jongen, maar meer niet. In de maand die erop volgde heb ik hem denk wel 8x laten zitten voor een date en het duurde een maand voordat ik hem de 2e x weer zag. Weer het heel gezellig gehad en toch maakte ik mezelf wijs dat hij niks was. We hadden afgesproken dat we dit voor de gezelligheid deden, omdat we beide geen relatie wilden.

    Ik heb echt een geweldige tijd gehad. Ik zag hem 2 a 3x per week. Hij overspoelde me met allerlei romantische daden. Kaarslicht, sterren kijken, ontbijt op bed etc. etc. etc. En de seks was echt geweldig, zoveel passie, dit had ik echt nog nooit meegemaakt.

    Nu merkte ik dat het me ging tegenstaan toen hij dingen ging zeggen, dat ik vrijgezel was en dat ik veel aandacht had en dat we geen relatie hadden etc. Ik merkte dat ik toch verliefd op hem was geworden. Dus een gesprek met hem gehad en hij wist het niet. Hij wist niet wat hij precies wilde, maar hij was wel verliefd op mij. Hij had het in zijn hoofd bedacht geen relatie te beginnen, want hij was ook ongeveer een jaar vrijgezel. Ik was niet zijn perfecte plaatje (ik ben ouder en kleiner dan zijn gemiddelde type). Hij is nog bezig met dingen te ontdekken die hij heeft gemist. Etc. Toen hadden we besloten dat we het even gingen aankijken, aangezien hij teveel twijfelde. De volgende dag had ik daar spijt van en ging hem een brief schrijven. Dat ik iemand wilde die 100% voor mij ging, maar tot mijn grote vreugde (ik was echt zo blij!!!) zei hij dat hij me niet kwijt wilde en het wel wilde proberen met mij.

    Maar eigenlijk vanaf dat moment dat hij dat had gezegd, merkte ik dat hij onverschillig naar mij begon te worden. Ik ben op vakantie geweest en hij hield nog contact. Het eerste gedeelte van de vakantie was hij erg enthousiast, maar merkte het 2e gedeelte dat hij afstand nam. Maar goed, over de app kan je altjd miscommunicatie hebben. Dus na mijn vakantie stond ik bij hem voor de deur en hij was zo enthousiast dat ik d8 het zit wel goed. We hebben weer echt het superleuk gehad, tot de dag erna. Hij had me laten zitten en dat vond ik kut. Dus kwam de aap uit de mouw en vertelde dat hij nog twijfelde.

    We hebben de relatie verbroken, maar sinds dat is gebeurt ben ik helemaal gebroken. En dat door iemand die eigenlijk maar 3 maanden in mijn leven is geweest. Ik vind het moeilijk om ermee om te gaan dat je eerst zulk intensief contact had en dat dat ineens weg is. Het lijkt ook dat ik nu meer verliefd ben dan voorheen, dat ik hem meer wilde dan eerst. En ik ben ook vooral boos, dat hij me op het verkeerde been heeft gezet en me hoop heeft gegeven.

    Ik ben er nog steeds van overtuigd dat hij ook verliefd is op mij. Heb hem nog een boos bericht gestuurd, want ik ben ook echt boos en dat heeft een ietsie pietsie geholpen. Hij zegt nu dat hij niet verliefd genoeg was voor een relatie en mij ziet als een goede vriendin. Maar als je iemand als een goede vriendin ziet overspoel je degene niet met alle romantische dingen en doe je er alles aan om die persoon gelukkig te maken. Ook is die passie er niet, want zulke passie heb je niet met goede vriendinnen.

    Ik weet ik moet dit loslaten en verder gaan, maar ik kan echt even aan niks anders denken. Het is nu een week geleden en het wordt niet echt beter. Ik ben gisteren wel weer wezen dansen en dat hielp eventjes, maar vanochtend werd ik weer met tranen wakker. Ik eet slecht, slaap slecht, heb een kloppend hart, ben erg onrustig en heb echt werkelijk nergens meer zin in. Ik schaam me ook dat ik door zo’n korte tijd zo van slag ben geraakt. Hij is een passant in mijn leven en ik moet het juist koesteren dat ik toch een leuke tijd met hem heb gehad.

    Graag ben ik benieuwd wat jullie vinden van mijn verhaal en wil ik jullie bedanken dat ik het hier iig kwijt kan.

    x Isa

  • Beste Isa,

    Bedankt dat jij ook reageert.

    Ondanks dat de relatiebreuk erg pijnlijk was/is, vind ik het erg positief dat je jezelf weer beter leert kennen. Daarmee vind je op een gegeven moment een sterkere, nieuwe balans. Ga zo door!

    Aangezien ik altijd het idee heb dat mannen hun gevoelens makkelijker van zich af kunnen zetten dan wij dames…

    Over het algemeen gaan mannen op een iets andere manier met hun gevoelens om, ook als het om verwerken van verdriet gaat.

    Wij mannen hebben dus wel degelijk ook gevoel 🙂

    Hij had op 1 of andere stomme manier toch mijn telefoonummer ontritseld

    Je maakt me nieuwsgierig… hoe heeft hij dat precies gedaan?

    Was een beetje klaar met eikels namelijk.

    Eikels moet je natuurlijk altijd weren. Echter, als je weerstand hebt voor mannen in zijn algemeenheid, dan zijn het meestal alleen de zogenaamde eikels die door je weerstanden heen breken.

    Of de leuke, relaxte en betrouwbare man moet bijzondere fratsen uithalen om toch nog met je af te spreken. En dat doen deze mannen niet zo snel…

    Maar goed, over de app kan je altjd miscommunicatie hebben.

    Precies. Er worden heel wat relaties om zeep geholpen door miscommunicatie via moderne communicatiemiddelen.

    Ik adviseer daarom altijd om de echt gevoelige onderwerpen (bij een ruzie bijvoorbeeld) niet via SMS of Whatsapp te bespreken.

    We hebben de relatie verbroken, maar sinds dat is gebeurt ben ik helemaal gebroken.

    Waarschijnlijk komt dat gedeeltelijk door de pijn van de vorige verbroken relatie; deze pijn is weer naar boven gekomen. (Een zogenaamde trigger.)

    Ik vind het moeilijk om ermee om te gaan dat je eerst zulk intensief contact had en dat dat ineens weg is. Het lijkt ook dat ik nu meer verliefd ben dan voorheen, dat ik hem meer wilde dan eerst.

    Het is gevoelsmatig een grote overgang. Dat kan zwaar vallen.

    De verliefdheid lijkt nu groter door de disbalans van stoffen in je lichaam. Schrijf je in voor mijn gratis tips voor het verwerken van liefdesverdriet. Dan ga je je gauw beter voelen:

    http://www.liefdesverdrietverwerken.com/

    En ik ben ook vooral boos, dat hij me op het verkeerde been heeft gezet en me hoop heeft gegeven.

    Achteraf gezien heeft hij wellicht een verkeerde inschatting gemaakt. Een mens kan betere inschattingen maken als hij/zij zichzelf beter leert kennen.

    Ik hoop dat je over je hart kunt strijken, hij wist niet beter.

    Maar als je iemand als een goede vriendin ziet overspoel je degene niet met alle romantische dingen en doe je er alles aan om die persoon gelukkig te maken.

    Het kan ook zijn dat hij zich liever niet wil binden, en toch het intieme, warme en romantische contact met je wil. En dat kan voor hem moeilijk te rijmen zijn in combinatie met een serieuze relatie.

    Het is nu een week geleden en het wordt niet echt beter.

    Het wordt wel beter, je gaat je beter voelen op een gegeven moment! Houd vol Isa.

    Ik schaam me ook dat ik door zo’n korte tijd zo van slag ben geraakt.

    Eh, er zijn mensen die na een avondje al helemaal van slag zijn. Hoe lang een relatie/contact duurt is niet het voornaamste wat betreft liefdesverdriet.

    Dus waarvoor schaam je je eigenlijk? Zoals je je gevoelens en situatie omschrijft, kom je niet verkeerd over.

    Wees niet zo hard voor jezelf…

    Hij is een passant in mijn leven en ik moet het juist koesteren dat ik toch een leuke tijd met hem heb gehad.

    Dat koesteren komt later wel. Je moet helemaal niets. Zet jezelf niet onder druk, daarmee maak je het jezelf juist moeilijker.

    Veel sterkte en succes Isa! Ik hoop dat je hier over een paar weken nog een update doet over hoe het met je gaat…

  • Hoi Victor,

    Dank voor je reactie. Ik waardeer dat jij dit al enkele jaren voor mensen doet. Had nooit gedacht dat dit iets zou zijn waarvoor ik ooit hulp nodig zou hebben, maar ik ben blij dat mensen zoals jij bestaan.

    Hij had op 1 of andere stomme manier toch mijn telefoonummer ontritseld
    Je maakt me nieuwsgierig… hoe heeft hij dat precies gedaan?

    Ik ben iemand die van humor houdt en toen ik aan de praat met hem raakte hadden we het over sporten en hij zei dat hij een les gaf waarvoor ik me wel kon inschrijven. Natuurlijk wist ik dat het kul was, maar ik zag de humor ervan op dat moment. Overigens was ik niet van plan om verder serieus contact met hem te hebben.

    Het kan ook zijn dat hij zich liever niet wil binden, en toch het intieme, warme en romantische contact met je wil. En dat kan voor hem moeilijk te rijmen zijn in combinatie met een serieuze relatie.

    Een intieme, warme en romantisch contact wil je toch met een speciaal iemand, dat wil je toch niet met zomaar een leuk iemand? En waarom is dat voor hem moeilijk te rijmen, eerder voor mij lijkt mij?

    Nogmaals dank.

    Ik hou je op de hoogte van mijn vorderingen.

    x Isa

  • Oh waar moet ik toch beginnen…

    Dat ik begin is überhaupt al heel wat.
    Tijdens mijn relatie werd ik verliefd op een ander. En hoe! Tot over mijn oren.
    Je weet wat mensen zeggen, als je je billen brandt moet je op de blaren zitten. Hoe had ik ooit kunnen vermoeden dat die blaren zolang zouden blijven zitten.
    De ander was ook verliefd op mij, er volgde een vier jaar durende verhoudingen. Intense gevoelens, nog nooit had ik zoveel gevoeld.
    Ik wist niet eens dat het bestond om zoveel te voelen. Ik wilde het wel van de daken af schreeuwen, maar dat kon niet.

    Binnen mijn relatie is er geen ruimte voor hartstocht, geen ruimte voor aanraken, geen ruimte voor ordinaire hitsigheid. Mijn andere helft heeft hier geen behoefte aan, zegt hij.
    Misschien blijf ik daarom wel, omdat het veilig is om niet zoveel te voelen. Omdat kameraadschap ook veel waard is.

    Na vier jaar had mijn minnaar genoeg van mij. Waarschijnlijk was ik alleen maar tijdverdrijf en was het voor hem tijd om verder te gaan met zijn leven.
    Ons afscheid kwam met een knal.

    Nu jaren later lees ik in de krant bij de mededelingen van de burgerlijke stand dat hij en zijn vrouw een dochter hebben gekregen. Ik begrijp niet waarom mij dat zo raakt.
    Ik wil hem en alles dat we mee gemaakt hebben zo graag loslaten en ik heb mijn leven weer opgepakt, maar ik mis hem zo. Hij was niet alleen mijn minnaar maar ook mijn allerbeste vriend. Tenminste, dat dacht ik.

    Nou ja, achteraf heb ik gekregen wat ik wilde……dat hij gelukkig zou worden. Ik had hem dat denk ik nooit kunnen geven. Eigenlijk moet ik gewoon niet zo zeuren….maar ja……..missen doe ik hem wel.

  • Nou. Ik hoor nu ook bij de club van gedumpte mannen 🙂

    Mijn vriendin en ik hadden 9 jaar een relatie. Helaas was ze chronisch ziek en heb ik ook nog twee extreem zware ziekenhuistrajecten met haar doorstaan.

    Afgelopen jaar kreeg ze kanker. Na een zware operatie heb ik haar weer goed verzorgd en is ze weer op de been.

    Maar nu zegt ze dus dat ze dingen mist en ze heeft de relatie verbroken.

    Ik heb alles wat ik had aan energie aan haar en haar medische en werk-gerelateerde problemen gegeven. Elke dag eten koken, huishouden, revalidatie, etc. Ik heb de paar vrienden die ik had verwaarloosd omdat zij ze niet leuk vond.

    Het doet pijn dat ik zo veel zorg, liefde, vrijheid en aandacht aan haar gegeven heb – maar dat dat uiteindelijk niet genoeg voor haar was. Nu gaat ze verder met haar clubje (mensa) en laat ze mij achter. Alleen.

    1. @Anders,

      Wat erg dat het zo is gelopen! Dat moet vast zwaar voor je zijn geweest (en nog steeds).

      Belangrijk: zoek ondersteuning. Loop desnoods het ziekenhuis binnen en geef aan dat je mantelzorger was en dat de relatie net is verbroken. Zorg dat je er met iemand 1-op-1 over kunt spreken.

      Trouwens, het zou me niet verbazen dat dit wel vaker gebeurt in relaties waarbij een van de partners ernstig ziek is (al dan niet chronisch). Daarom, zoek een instantie op die mantelzorgers ondersteunt.

      Ik heb alles wat ik had aan energie aan haar en haar medische en werk-gerelateerde problemen gegeven. Elke dag eten koken, huishouden, revalidatie, etc.

      En dit is heel mooi en goed dat je dat hebt gedaan. Houd voor ogen dat dit zelfs losstaat van de vroegere relatie. Het waren keer op keer goede daden! En dat kan niemand je afnemen.

      Het doet pijn dat ik zo veel zorg, liefde, vrijheid en aandacht aan haar gegeven heb – maar dat dat uiteindelijk niet genoeg voor haar was.

      Ik denk dat het niet een kwestie is van ‘wel of niet genoeg’. Het kan zijn dat ze het te zwaar voor jou vindt en er daarom een punt achter heeft gezet. (Kan, ik heb beperkte informatie dus het is moeilijk om stevige uitspraken te doen.)

      Zorg goed voor jezelf en houd me op de hoogte. En nogmaals, zoek ondersteuning speciaal voor mantelzorgers. De komende periode is het de kunst om bij te komen, rust te nemen en een nieuwe invulling te geven aan je leven. En dat is niet altijd gemakkelijk; ik spreek wat dat betreft uit ervaring.

      Veel sterkte!

      1. Hallo Victor,

        Bedankt voor je reactie!

        Ik heb bewust het een en ander even laten bezinken, tijdens emotionele tijden voelen of zeggen we vaak dingen waarvan je achteraf ziet dat ze niet zijn geboren vanuit een heldere observatie. Ik had de neiging de “schuld” van het verdriet dat ik had bij mijn ex neer te leggen.

        Ik heb nog steeds verdriet. Maar dat mag ook. Alhoewel we nog wel in één huis wonen (duurt niet zo lang meer) is de scheiding echt wel definitief. Waar het verdriet precies, exact, vandaan komt kan ik nog niet zo goed zeggen. Het is de angst om zometeen alleen te zijn, denk ik nu. Het is lang geleden dat ik alleenstaande was, alhoewel ik dat ook wel 10 jaar gedaan heb. Het zullen de kleine dingen zijn die ik ga missen. Samen naar de supermarkt lopen. Samen koken. Samen een tv serie kijken.

        Tevens is er wel iets raars gebeurd. Datgene wat ik eerder schreef over haar, kan ik nu ook beter nuanceren. Allereerst moet je weten dat mijn ex al 9 jaar lang, en vermoedelijk langer, ernstige problemen heeft met haar zelfvertrouwen. Ze heeft de neiging naar een ander te projecteren datgene wat zij denkt de ander wil zien. In haar baan. In haar relatie. Wat we als avondeten gingen koken. Maar ook naar coaches en hulpverleners. Zij is het schoolvoorbeeld van iemand die haar eigen bestaan valideert aan de erkenning van anderen. Soms doet ze heel stoer, maar voornamelijk als een projectie naar anderen toe.

        Het rare is nu dit. Ik ben hartstikke trots op haar. Na 9 jaar heeft zij eindelijk het lef zichzelf serieus te nemen. Dat ze niet direct naar de volgende relatie rent maar het voornemen heeft minstens één jaar zichzelf te leren kennen, alleen, helpt natuurlijk ook wel. Ze is de afgelopen jaren van het ene coachingstraject naar het andere geslingerd, maar nu voor de eerste keer denk ik dat het het traject waar ze nu in gaat haar ook écht wat gaat brengen, misschien wel omdat het echt niet langer kan zo. Ik heb zelf 10 jaar terug iets soortgelijks gedaan (maar ik was toen al alleen), dus ik heb een goed idee wat ze moet doen en wat haar te wachten staat.

        Toen we hier samen in wat intieme gesprekken, noem het “na-evalueren van 9 jaar samen”, achter kwamen was dit een enorme openbaring voor mij. Ik wist het één en ander natuurlijk wel, maar pas nu viel het kwartje pas écht, pas nu werd de échte rode draad duidelijk.

        Het is een surrealistisch en bizar om zoiets te voelen voor iemand die het met je heeft uitgemaakt. Tegelijkertijd was het ook erg bevrijdend, ten eerste van het negatieve gevoel, en ten tweede was de impact op mijn zelfbeeld niet zo negatief en als laatste geeft het natuurlijk ook wel kansen in het leven. Zij was mijn eerste en nu weet ik wel wat ik kan bieden in een relatie en wat ik kan waarderen in een vrouw. (En eerlijk gezegd – ook wat ik niet kan waarderen!)

        Hopelijk kan ik iemand vinden die bij me past, al weet ik nog niet hoe. (En salsa word hem waarschijnlijk niet…)

        Maar het allerbelangrijkste voor nu, is dat ik weer één kan zijn met mezelf. Vandaar als eerste een cursus/training Mindfulness. En misschien, al is het niet heel erg mannelijk, wat Yoga. Al moet ik die stap nog maken.

        Als laatste, nog even over dat verhaal over mantelzorgers. Grappig dat je dat woord gebruikt. Ik heb mezelf nooit als zodanig gezien, maar je bent de tweede die het woord gebruikte. Dat ik voor haar in moeilijke tijden heb gezorgd, was ook onvoorwaardelijk. Dat deed ik dan in eerste instantie ook niet voor haar, maar voor mijzelf. Want wat ben je nou waard als vriend of partner als je niet naar beste kunnen zorgt voor haar als zij het even moeilijk heeft. Dan kan je toch gewoon niet met jezelf door één deur daarna?

        1. Hallo Anders, graag gedaan 😀

          Ik had de neiging de “schuld” van het verdriet dat ik had bij mijn ex neer te leggen.

          Herkenbaar voor velen wellicht. Juist door schuld bij de ander te leggen ontneem je jezelf van je verantwoordelijkheid. En daarmee dus ook de keuze om je leven te veranderen.

          Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je ‘de schuld’ op jezelf moet nemen. Het zoeken naar een schuldige is eigenlijk niet zo zinnig.

          Hoe dan ook, goed van je om alles even te laten bezinken!

          Ik heb nog steeds verdriet. Maar dat mag ook. Alhoewel we nog wel in één huis wonen (duurt niet zo lang meer) is de scheiding echt wel definitief. Waar het verdriet precies, exact, vandaan komt kan ik nog niet zo goed zeggen.

          Dat mag inderdaad. Prachtig dat je ruimte voor verdriet geeft. Daarmee stimuleer je de verwerking zodat je steeds meer kracht krijgt en je uiteindelijk echt beter voelt. (Dat heeft vaak wat tijd nodig.)

          Het is de angst om zo meteen alleen te zijn, denk ik nu. Het is lang geleden dat ik alleenstaande was, alhoewel ik dat ook wel 10 jaar gedaan heb. Het zullen de kleine dingen zijn die ik ga missen. Samen naar de supermarkt lopen. Samen koken. Samen een tv serie kijken.

          Dit is misschien wel het voornaamste waar ‘verse singles’ tegenaan lopen. Het alleen zijn, weg van de gezamenlijkheid. Dat kan erg wennen zijn na een recente breuk.

          Misschien schrijf ik er nog een artikel over.

          Allereerst moet je weten dat mijn ex al 9 jaar lang, en vermoedelijk langer, ernstige problemen heeft met haar zelfvertrouwen. Ze heeft de neiging naar een ander te projecteren datgene wat zij denkt de ander wil zien. In haar baan. In haar relatie. Wat we als avondeten gingen koken. Maar ook naar coaches en hulpverleners.

          Dat klinkt ernstig. Zo is het moeilijk voor coaches en hulpverleners om hun advies/behandeling aan te passen aan de werkelijke situatie.

          Maar, het is haar probleem! (Geen kwestie van schuld.)

          Het rare is nu dit. Ik ben hartstikke trots op haar. Na 9 jaar heeft zij eindelijk het lef zichzelf serieus te nemen.

          Haah, herkenbaar! Je hebt een sterk uitgangspunt. (Al maakt dat het verdriet misschien niet minder.)

          maar nu voor de eerste keer denk ik dat het het traject waar ze nu in gaat haar ook écht wat gaat brengen, misschien wel omdat het echt niet langer kan zo.

          Dat kan. En dat is uiteraard haar verantwoordelijkheid of dat werkelijk iets gaat brengen.

          Je bent zorgzaam (herkenbaar). Wees je bewust dat je dat ook mag loslaten.

          Toen we hier samen in wat intieme gesprekken, noem het “na-evalueren van 9 jaar samen”, achter kwamen was dit een enorme openbaring voor mij. Ik wist het één en ander natuurlijk wel, maar pas nu viel het kwartje pas écht, pas nu werd de échte rode draad duidelijk.

          Prachtig!

          In de zin van, je hebt met je eigen ogen naar een variatie van ‘jezelf’ / ‘je eigen ervaring’ gekeken, die min of meer soortgelijke stap neemt zoals jij 10 jaar geleden?

          Daarmee maak je een bepaalde ervaring uit je leven completer. Puur goud wat betreft persoonlijke ontwikkeling.

          Het is een surrealistisch en bizar om zoiets te voelen voor iemand die het met je heeft uitgemaakt.

          Dat is de ervaring wanneer je belangrijke, nieuwe inzichten opdoet.

          Teveel mensen veronderstellen dat een relatiebreuk of scheiding per definitie dramatisch en negatief moet zijn. Zij kunnen daardoor het waardevolle (nog) niet zien.

          Alles wat gebeurt (ongeacht of je het als positief of negatief labelt’) kan een waardevolle ervaring zijn.

          Natuurlijk kan een ervaring verdrietig en pijnlijk zijn, maar ook een breuk telt mee als een ervaring waarvan je rijker kunt worden. Nu je dat ervaart, in combinatie met verdriet en pijn, kan het inderdaad surrealistisch maken 😀

          Zij was mijn eerste en nu weet ik wel wat ik kan bieden in een relatie en wat ik kan waarderen in een vrouw. (En eerlijk gezegd – ook wat ik niet kan waarderen!)

          Ik kan alleen maar lovend spreken over hoe je dit alles benadert!

          Hopelijk kan ik iemand vinden die bij me past, al weet ik nog niet hoe. (En salsa word hem waarschijnlijk niet…)

          Salsa is natuurlijk maar een van de vele voorbeelden. Je kunt een leuke, aantrekkelijke vrouw overal tegen het lijf lopen. In de supermarkt, op straat, op het werk, in de file, op de sportschool, wanneer ze aanbelt om een pakketje af te leveren (of om iets te verkopen), tijdens het uitgaan, bij een trouwerij van een familielid, via het internet, wanneer je een bedrijf bezoekt, toevallig bij een vriend/kennis thuis, enzovoorts!

          Alles komt op zijn tijd. Dus eerst het huidige proces doorlopen en ruimte blijven geven aan verdriet. (En dat doe je nu goed.)

          Maar het allerbelangrijkste voor nu, is dat ik weer één kan zijn met mezelf. Vandaar als eerste een cursus/training Mindfulness. En misschien, al is het niet heel erg mannelijk, wat Yoga. Al moet ik die stap nog maken.

          Ik heb een tijd geleden ook Mindfulness gevolgd. Grote kans dat het je veel gaat brengen (al is dat niet de insteek van Mindfulness 😀 )

          Yoga is ook een aanrader. ZEKER voor mannen. Ik heb het ook een tijd gedaan, met veel plezier.

          Je bent man, je bent mannelijk. Ongeacht wat je doet of laat. Niets wat je doet en niemand kan jouw mannelijkheid van je afnemen.

          En voor wanneer je er aan toe bent: tijdens yoga kun je ook vrouwen ontmoeten 😀

          Want wat ben je nou waard als vriend of partner als je niet naar beste kunnen zorgt voor haar als zij het even moeilijk heeft. Dan kan je toch gewoon niet met jezelf door één deur daarna?

          Sommige mensen kunnen het echt niet aan om voor een ander te zorgen in moeilijke tijden. Het zou erg zijn als ze dat zichzelf kwalijk moeten nemen. Wat blijft er dan gevoelsmatig van zichzelf over?

          Jij kon het èn je hebt het gedaan. En dat siert je!

          Al heb je in deze periode veel waardevolle ervaring, ik wens je ook veel sterkte want verdriet mag er ook zijn. Houd je me af en toe op de hoogte?

          1. “Sommige mensen kunnen het echt niet aan om voor een ander te zorgen in moeilijke tijden. Het zou erg zijn als ze dat zichzelf kwalijk moeten nemen. Wat blijft er dan gevoelsmatig van zichzelf over?”

            Je hebt gelijk. Het was een waarde-oordeel van mijn kant. Ik had moeten zeggen dat ik dan niet met mijzelf door een deur zou kunnen zonder dat door te trekken naar andere personen 🙂 Een projectie van mijn gevoel op andere personen, misschien.

            Anyway, bedankt alweer voor je fijne feedback! Word, ongetwijfeld, over een paar weken wel veer vervolgd 🙂

  • Het is nu zaterdagmorgen, 6 uur.. 9 uur nadat mijn relatie verbroken is. We waren maar een maand of 3 samen, maar het was echt fantastisch met haar. Ik ben nu 30 en heb echt veel vrouwen leren kennen, maar zij was de eerste waar ik toch onwijs veel mee gemeen had. Veel dingen hetzelfde meegemaakt, zelfde interesses..

    Toen we elkaar ontmoetten was er geen vuurwerk, ze zag er goed uit maar ik heb vaker hele mooie vrouwen gedate, er is voor mij meer nodig dan een leuk koppie.. En uiteindelijk leerde ik haar kennen en werd ik langzaam aan steeds gekker en gekker op haar..

    Was ik echt verliefd? Nee.. Maar ik was wel écht gelukkig als we samen waren. Ikzelf hecht ook weinig waarde aan verliefdheid. Zij gaf aan hetzelfde te hebben, en nog nooit een man ontmoet te hebben die zó oprecht lief is. De meeste mannen waar ze wél verliefd op werd waren eigenlijk de echte eikels, ik ben ze enigszins dankbaar want dat onderscheidde mij van hun.

    Maar toch, na 2 geweldige maanden samen (ondanks de 250 kilometer afstand) kwamen er bij haar twijfels. Ze deed afstandelijker tegen me. In een gesprek wist ik uit haar te trekken wat er was, en vanaf dat moment ging alles bergafwaarts, tot gisteravond. Ik had haar weer aangegeven dat ik gek van haar afstandelijke gedoe werd, en wilde duidelijkheid. Diezelfde avond nog hebben we een wel emotioneel telefoongesprek gehad, en ook toen trok ik de woorden uit haar; “Het is beter als we stoppen”.. Ik heb ze vaker gehoord, maar toch kwam er meteen een mes in m’n hart. Tranen met tuiten, want voor mij was ze eigenlijk perfect, ondanks de afstand. Ze was een van de weinigen die me niet belazerd heeft, en mij oprecht waardeerde. Maar helaas niet voldoende.

    Ik heb hier ook wel degelijk van geleerd, want ik merk dat als ik echt gek van iemand ben alles veel te snel gaat. Ik merk dat ik te snel en te graag een relatie wil.. Ik moet voor mezelf een manier vinden om daar mee om te gaan en mezelf af te remmen. En nu ik ’t typ begin ik al te lachen; “Nah, aint gonna happen”..

    Nu gaan we aan uitdaging 1 beginnen.. Haar uit mijn hoofd krijgen en de leegte vullen met dingen die ik leuk vind. Sporten word ook een uitdaging, ik ben 2 maanden geleden geopereerd aan een cyste op m’n stuitje, wat momenteel nog een open wond is. Hier mag absoluut geen zweet in komen, en als je sport zweet je :/ maar daar vinden we wel wat op.

    Ik vind het fijn om alle reacties hier even gelezen te hebben, want wanneer een relatie breuk je overkomt vraag je jezelf altijd af; “Waarom ik?!” terwijl je helemaal niet de enige bent..

    Goed, nog een paar uur voor de sportschool open is en ik m’n sixpack weer terug kan krijgen!

  • Ik ken het gevoel maar al te goed. Ben in aug ook single geworden. Had een fantastische relatie met haar maar heb geleerd dat liefde vandaag de dag niet voldoende is om een toekomst te hebben. Uiteindelijk zijn we zonder vijanden te zijn uit elkaar gegaan. Is voor mij de beste relatie die ik ooit heb gehad. Oprecht, eerlijk, twee souls die gelijkgezind waren.

    Tijd heelt wonden. Na een tijd ga je alles beter kunnen plaatsen en het objectief kunnen aanschouwen.

    Sterkte.

    1. Hallo Danny, Jur,

      Als je het fijn vind om deze trieste omstandigheid te gebruiken om jezelf beter te leren begrijpen, waarom het zo’n verdriet en pijn kost, er zijn een aantal boeken die mij persoonlijk wel hebben geïnspireerd:

      Verslaafd aan de Liefde – Jan Geurts (En vervolg: Verslaafd aan denken)
      Ik heb je liefde nodig, is dat waar? – Katie Byron
      Zie, je bent al vrij – Hans Knibbe
      (En uiteraard deze blog!)

  • Hallo,

    Ik heb net een relatiebreuk doorstaan. Nu is alles net zoals je beschrijft (al lang geen verliefdheid meer voor partner, nu het uit is komt dat net wel op).

    Het moeilijke voor mij is dat ik ‘on hold’ sta. Ik heb nog hoop dat het goed komt. En daardoor wil ik niet beginnen aan verwerken. Graag wil ik contact zoeken met mijn ex en het oplossen maar zij heeft het nodig voor zichzelf na te kunnen denken. Dus ik word gek. Af en toe mail ik haar wel en ze antwoordt. Zo denk ik dat er hoop is omdat ze zelf ook niet zeker weet of ze het echt wel gedaan wil, het ene moment denkt ze het was een goede beslissing, het andere moment denkt ze dat ze het toch niet gedaan wou en mist ze mij. En ze piekert dat ze wil weten welk van deze het echt is.

    Ik denk het te weten wat er gaande is bij haar, waardoor ik hoop krijg dat ze er aan zal willen werken.
    Ze maakte het uit doordat ze twijfelde, in de knoop zat met haar gevoelens of ze mij nu wel graag ziet of niet.
    Wel zei ze herhaaldelijk dat ze dacht dat ze van me hield. Volgens mij is het gewoon een crisis over wat een relatie wel dan niet is, het gaat moeilijk tussen ons dus de twijfels komen op. Dat ze te veel piekerde over ons, wat ervoor zorgde dat er een negatieve sfeer was als we af spraken en ze zich wat van mij ging afsluiten. Het stomme was dan dat ze ook vroeg om wat meer apart te zijn zodat ze kon nadenken, maar dan kwam er uitstelgedrag en ging ze in de plaats uit of iets anders doen en hoorde ik van haar de dag erna dat ze niet heeft nagedacht. Nu is dat uitstelgedrag ook aanwezig. Het is gedaan en ze gaat iedere avond uit, overdag gaat ze ook steeds naar vriendinnen, ik dacht ze praat erover met vriendinnen, maar blijkbaar praten ze zo weinig mogelijk en is het eerder gedachten verzetten. Maar ik zit te wachten en na te denken, geen uitstelgedrag bij mij.
    Het is echt een crisis, ik ben van de mening dat als we de crisis direct hadden aangepakt, dat we er sterker waren uitgekomen.

    Kan je me helpen en adviseren hoe ik er best naar kijk? Hoe ik me best gedraag? Of ik er nu mij het best over zet of afwacht wat er komt?

    1. Hallo Jan,

      Het is nu erg moeilijk voor je, begrijpelijk.

      Het moeilijke voor mij is dat ik ‘on hold’ sta. Ik heb nog hoop dat het goed komt. En daardoor wil ik niet beginnen aan verwerken.

      On hold-staan is in wezen stilstaan. En juist dat doet je niet goed. Je accepteert de huidige situatie niet zoals deze is, en daardoor blijft het schuren. En hoe langer je ‘on hold’ staat, hoe groter de klap kan zijn wanneer je wel de situatie erkent zoals deze is.

      Het belangrijkste is dat je accepteert dat het nu uit is met haar. Hoe eerder hoe beter, want zo kun je beter incasseren.

      Ja, daarmee begin je inderdaad aan het verwerkingsproces. En dat kan en mag losstaan of er nog hoop mag zijn op een nieuw begin.

      De onbeantwoorde vraag (of er wel of geen vervolg komt van de relatie) hoeft verwerken niet helemaal in de weg te staan!

      Advies: zorg extra goed voor jezelf. Zorg voor voldoende lichaamsbeweging, doe je best om goed te eten en richt je aandacht geregeld op andere zaken. En ja, er mag ook ruimte zijn voor verdriet.

      Het is ook verstandig om haar voorlopig even met rust te laten. Haar twijfels, uitstelgedrag en de neiging om zich af te sluiten dat zijn haar problemen.

      Laat je niet leiden door haar problematiek. Zorg dat jij weer een stevige basis krijgt; emotioneel en fysiek. Trek je eigen lijn…

      Ik wens je veel sterkte toe Jan!

  • Even een korte update na mn berichtje van een paar dagen geleden.. Ik heb zaterdag 1x een huilbui gehad, overdag een beetje een raar gevoel in mn buik, maar ik moet heel eerlijk bekennen dat ik me eigenlijk alweer bijna de oude voel. Ik heb geen verdriet, ik baal niet eens meer. Tuurlijk is het jammer, maar het leven gaat door zonder haar. Misschien omdat we in hele goede sferen uit elkaar zijn gegaan, en ik erg veel respect voor haar heb dat ik het allemaal zo snel accepteer. En as we speak zit ik in mn studio thuis muziek te maken, en heb ik de grootste lol.. En sterker nog, ik heb dit nog nooit eerder zo snel gedaan, maar ben mee gevraagd om met een leuke meid en mijn hond een strandwandeling te maken, en als in date. Nu weet ze dat ik recent single ben, en dat ik natuurlijk nog wel emotioneel geremd ben, maar een nieuw persoon leren kennen kan nooit kwaad vind ik 🙂

    Als ik mensen die dit lezen nog een tip mee mag geven hoe je sneller over dit rot gevoel heen kan komen; probeer te accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn, en dat de enige die verantwoordelijk is voor zijn/haar geluk jijzelf bent. Natuurlijk mag je verdriet hebben en je kloten voelen, maar accepteer dat het is zoals het is, en probeer naar de toekomst te kijken.. En nu ik dit schrijf krijg ik alweer een dikke glimlach, want ik ben een normale doorsnee kerel, en als ik het kan kan een ander het absoluut ook! 🙂

    1. Hallo Jur,

      Mooi dat je je weer ‘de oude’ voelt! Mocht er toch nog een stevige dip komen, dat mag. Dat hoort dan bij de verwerking.

      En nieuwe mensen leren kennen is altijd goed 😀

      Als ik mensen die dit lezen nog een tip mee mag geven hoe je sneller over dit rot gevoel heen kan komen; probeer te accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn, en dat de enige die verantwoordelijk is voor zijn/haar geluk jijzelf bent.

      Juist, goed gezegd!

      Je gaf in je vorige reactie aan dat je aan je sixpack gaat werken. Pas je wel op met sporten (zweet)? Een strandwandeling kan voorlopig voldoende zijn als beweging. En wanneer je de wond helemaal dicht is, go!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *